சித்திரராமன்...10 சுந்தரகாண்டம்----மீள்பதிவு

மழைக்காலம் முடிகிறது. நான்கு மாதங்கள் கடந்துவிட்டன்.குகையில் காலத்தைத் தள்ளி விடுகிறான் ராமன்

சீதை நினைவில்,

முள்ளாக இருக்கிறது அவனது உள்ளம் சீதையைப்

பற்றிய கலவரத்தில்.

'எப்படி துயர்ப் படுகிறாளோ

'நான் அவளை மறந்துவிட்டென் என்று துடிக்கிறாளோ.

ஒரு சிறு பிரிவு கூடத் தாங்காமல் கோபிப்பாளே..

என்னுடன் இருக்கத்தானே வனம் வந்தாள். ஒரு சூரிய குலத் தோன்றலாக நடக்காமல் பெண்டாட்டியைக் களவு கொடுத்தேனே.'

என்னவெல்லாமோ புலம்புகிறான்.

அவனைச் சமநிலைப் படுத்த லட்சுமணன் செய்ய்யுமத்தனை காரியங்களும் விரயம்.

அண்ணனின் துயர் கண்டு ,

சுக்ரீவன் அலட்சியத்தின் மேல் சினம் பொங்குகிறது.

சொன்ன வார்த்தையை மீறியவனை என்ன செய்கிறேன்

பபர் என்று கிளம்பியவனை ராமன் அறிவுரை கூறி

நிறுத்துகிறான்.

''லட்சுமணா ,அவனால் தான் இந்த நேரத்தில் உதவ முடியும்.

அவனைக் கொல்ல வேண்டாம்.

இந்த ஒரு வார்த்தை சொல் போதும்.

''சுக்ரீவா, வாலி சுவர்க்கம் சென்ற வழி இன்னும் திறந்துதான் இருக்கிறது''

இது சொல் போதும்.வந்துவிடு என்கிறான்.''

லட்சுமணனும் சுக்ரீவனின் அரண்மனைக்கு விரைந்து

அவனை விளிக்கிறான். அவன் கை வில் அதிர்கிறது.

வில்லின் கடினமான ரீங்காரம் சுக்ரீவனின் போதை நிறைந்த காதுகளில் கூட விழுகிறது.

பயந்து பதுங்குகிறான்.

அண்ணன் மனைவி தாரையை அந்தப்புரத்திலிருந்து அனுப்புகிறான்.

அவள்தான் சமயோசிதமாக நிலையைச் சமாளிப்பாள் என்று.

அனுமன் கூட அப்போது இளவலின் கோபத்தைக் கண்டு ஒதுங்கினான் என்று வரிகள் வருகிறது.

''வா வெளியே சுக்ரீவா. என் மன்னன் பணி உனக்குத் தூசாகி விட்டதா.

சொன்ன சொல்லை மறந்து தூங்கும் உன்னை நானே முடிப்பேன். ராமன் மனதுக்கு அஞ்சி சும்மா இருக்கிறேன்.

அக்னிக்கு முன் சொன்ன வார்த்தைகளை நினை!''

என்று கம்பீரமாக உக்கிரமான வார்த்தைகளை உதிர்க்கிறான் லட்சுமணன்

அவன் முன்பு தாரை வந்து நின்றதும் அவன் கோபம் தணிகிறது.

அவளின் கணவனை இழந்த கோலத்தைக் கண்டதும் தந்தை இல்லாமல் மங்களங்களைத் துறந்த தன் தாய்களின் நினைவு வர கலங்கிவிடுகிறான்.

அழுதும் விடுகிறான் மனஅழுத்தத்தில்.

தாரை அவனை நோக்கி இதமான வார்த்தைகளைச் சொல்லிச் சுக்ரிவனை அனுப்புவதாக

உறுதி சொல்லி அனுப்புகிறாள்.

அதே போல் சுக்ரீவனும் ராமன் கால்களில் வந்து விழுகிறான்.

''என் குல வாசனையைக் காட்டிவிட்டேன் ராம. மதுவிலும் மாதுவிலும் மூழ்கி உன் சோகம் மறந்தேன், இனி ஒரு தடை கிடையாது. இதோ வானரர்கள்

படை தயார்,.

நான்கு திசைகளும் சென்று தேடிச் சீதா பிராட்டியைக்

கண்டுபிடித்துக் கொண்டு வருவார்கள்

தென் திசைக்கு அனுமன் செல்கிறான்.

அங்கதன் வழி ந்டத்தும் இந்தப் படைக்கு அனுமன் பிரதம ஆலோசகன்.

அனுமன் ஆரம்பித்த எந்த காரியமும் பிழையுற்றதாகச் சரித்திரமே கிடையாது.

வாயுகுமாரன்,சொல்லின் செல்வன்,நுண்புத்தி படைத்தவன்,சமர்த்தன்

என்றெல்லாம் ராமனுக்குத் தேறுதல் சொல்லி அனுமனை

அவன் முன் நிறுத்துகிறான்.

அதுவரை தத்தளித்துக் கொண்டிருந்த

ராமனின் மனம் அனுமனைப் பார்த்து நிலைப்படுகிறது.

''ஆஞ்சனேயா நீ நல்ல செய்தி கொண்டுவா.

என் சீதையைக் கண்டால்

அவளிடம் இந்தக் கணையாழியைக் கொடு.

இதில் ராமா என்னும் என் நாமம் எழுதி இருக்கிறது.

அவளைத் தேற்றி நான் அவளைச் சிறைமீட்பேன் என்று உறுதி கொடுத்து அவளையுமென்னையும் காப்பபற்று'

என்கிறான்.

ராமனை வணங்கி மோதிரத்தைப் பெற்றுக் கொண்ட அனுமன்,

தன்னுடன் வரும் வீரர்களை நோக்கி உணர்ச்சி கூட்டும்

வசனங்களை உரைத்து உற்சாகத்தோடு கிளம்புகிறான்.

அவர்கள் சென்ற திசையையே பார்த்த வண்ணன் ராமன்

மானசீகமாக அவர்களுடன் பயணிக்கிறான்.

''ராம நாமம் துணை வரும் போது அனுமனே உனக்கு ஏது குறை?

வெற்றி உனக்குத்தான்.''

ராமபக்தன் மகேந்திர மலையின் அடிவாரத்துக்கு வந்துவிடுகிறான்.

கடல் தென்படுகிறது.

அதற்கு அந்தப் பக்கம் சீதை சோகித்து இருக்கிறாள்.

இந்தக் கடலை என்னால் தாண்ட முடியுமா என்று யோசித்தவனை,

ஜாம்பவான் நம்பிக்கை உரம் ஊட்டி அவனது விச்வரூப ,யோகமகிமையைக் கொண்டாடத் தன் பெருமையையும் பலத்தையும் மீண்டும் பெறக் கிடைத்த

அனுமன் கடலைத் தாண்டப் பாய்ந்தான்.

ராமநாமம் அவன் நாவில் நிறைந்தது

அனுமன் அடி சரணம்

வாழி ஆஞ்சனேயா.