இன்று அ(ம்)மாவாசையாம்..........சூரிய கிரகணமும் கூட.

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்
பச்சை நீலம் வெள்ளை கரும்பச்சை
கலந்து பொங்கி வரும் நீர் வெள்ளம்

பொங்கும்  பரிவு, கருணை,எளிமை
கண்டிப்பு, அபரிமிதமான புரிதல்
இதெல்லாம் சேர்த்தால்
அம்மா .

திருமங்கலத்தில் ஒரு வீட்டில்  தலைவி 
இறைவனடி சேர்ந்தாள்.
பாட்டி,தாத்தா,அந்த அம்மாவின் கணவர் கதறினர்.
குழந்தைகள் எங்கள்  வயதுதான் இருக்கும்
இங்கே வந்துவிட்டன.
எங்களுடன் சேர்ந்து அம்மா அந்தக் குழந்தைகளுக்கும் கைகளில் சாதம் கலந்து போட்டாள்.
பக்கத்துவீட்டு அழுகைக் காதில் விழா வண்ணம் கதவுகளை மூடி அவர்களைப் படுக்க வைத்துத் தூங்கச் சொன்னாள்.

குழந்தைப் பிறப்பின் போது இறந்துவிட்டதால் அந்தக் குழந்தையின் அலறல் வேறு.
என்  எட்டு வயதிற்கு இவை அனைத்தும்
அளவுக்கு மீறின கலவரத்தை   ஊட்டின.

அம்மாவைவிடாமல் அவளுடன் எவ்வளவு
ஒட்டமுடியுமோ அப்படி ஒட்டி இருந்தேன்.
தம்பிகள்  நிலைமை புரிந்தும் புரியாமலும்
விழித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

கடைசி நேரத்தில்  குழந்தைகளை எழுப்பவும் அலறிக் கொண்டு சென்றன.

அம்மாவிடம் அன்று உறுதி மொழி வங்கினேன். நீயெல்லாம் நிறைய நூறு நூறு வருஷம் இருப்ப இல்லமா.
ஆமாம் உம்மாச்சி எப்பவும் பார்த்துப்பார்.
இதெல்லாம் பார்த்துப் பயப்படக் கூடாது.

சரியாகிவிடும் கொஞ்சநாளானால் உனக்கே புரியும்.


புரிகிறது. ஆனல் பிடிக்கவில்லை. இப்பொழுது   நீ  இங்கே  இருந்தாலும் அழாதே என்றுதான் சொல்வாய்.
எத்தனை வயது எனக்குத்தான் ஆனால் என்ன,உனக்குத் தான் ஆனால் என்ன.
அம்மா நீ என்றும் வேண்டும்.