பொய் சொல்லக் கூடாது பாப்பா!!

வல்லிசிம்ஹன்

எல்லோரும் வளமுடன் வாழ வேண்டும்.

1969 December.

ஒரு சின்னப் பொய் ஒரு தம்பதியின் 

வாழ்வைக் காக்கிறது.

புதிதாகத் திருமணம் செய்த தம்பதியின் தேன் நிலவு

ஊட்டியில் ஆரம்பிக்கிறது.

அப்போதெல்லாம் பயணிகள் விடுதி மட்டுமே

இருந்த காலம். 

யாராவது தெரிந்தவர்கள் சிபாரிசு செய்தால்

அங்கு போய்த் தங்க முடியும்.

நாங்களும் இரண்டு குழந்தைகளுடன் 

அங்கு போய் இரண்டு நாட்கள் தங்கி

மைசூர் வரை சென்று வந்தோம்.

ஒரு வாரப் பயணம். :)

ஒரு வெள்ளை அம்பாஸடர். சிங்கம் ஓட்டுனர்.

கூட உதவிக்கு வந்தது பெரிய தம்பி. ஐஐடியில்

மூன்றாம் வருடம் படித்துக் கொண்டிருந்தான்.

சிங்கத்துக்கு ஓட்டும் போது ஒரு துணை வேண்டும்.

நான் பின் இருக்கையில் இரண்டு குழந்தைகளுக்கும்

உணவு, தூக்கம் என்று கவனிக்க.,

முன் சீட்டில் அத்திம்பேரும் மச்சினனும் அரட்டை

அடிக்க ஆரம்பித்தது எங்கள் பயணம். 

சேலத்திலிருந்து ஊட்டி வந்த போது

மதியமாகி இருந்தது.

எங்கள் அறைக்குப் போன போது பக்கத்து அறைக்கு

வந்தவர்களைப் பார்த்து நானும் சிங்கமும்

புரிந்து கொண்டோம்:) 'நாங்க புதுசாக் கட்டிக்கிட்ட"

பாட்டுக்கு ஏற்ற ஜோடி.

புருவங்களை உயர்த்தியபடி, முகம் முழுவதும் விரிந்த 

புன்னகையோடு

உள்ளே வந்தவர்,எல்லாம் சரியாக இருக்கா என்று

பார்த்துவிட்டு,

'டேய் வாடா முரளி. நாம கார்டன்ஸ் பார்க்கலாம்.

உங்க அக்கா, குழந்தைகளோடு ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும்"

என்று கிளம்பிவிட்டார்.

நான் குழந்தைகளை (3 அண்ட் ஒண்ணரை)ப்

படுக்கவைத்து நானும் கம்பளியைப் 

போர்த்துக் கண்மூடினேன்.

ஹ்ம்ம். கொடுத்து வச்சவங்கள் இந்த ஆண்பிள்ளைகள். 

நிமிஷமா, சட்டுனு கிளம்ப முடிகிறது பார்.

நமக்கு மனசாகிறதா:(

குழந்தைக்கு சில்லுனு இருக்குமே. சளி பிடித்தால்....' என்றெல்லாம்

நான் யோசிக்கிற வேலையில்

இவர்கள் மட்டும் ரோஸ் கார்டன் போயாச்சு.

இந்தப் பயணமே இப்படித்தான் இருக்கப் போகிறது என்ற 

யோசனைப் பொருமலில் தூங்கி 

விழித்த போது சாயந்திரம் நாலு மணி.

அறையில் வெளிச்சம் இல்லை.

வெளியே மழை .

அறைக்குள்ளே யாரோ நடமாடும் சத்தம்.

பெட்டியைத் திறந்து மூடும் ஒலி கேட்டதும்

''அந்த லைட்டைப் போடுங்கப்பா" என்று நான் சொல்ல

வெளிச்சம் பரவ நான் பார்த்தது சிங்கம் 

இல்லை:)பக்கத்து அறைக்கு வந்த ஹனிமூன் கணவன்!!

மிச்சக் கதை அடுத்த பதிவில்.:)