என்னதான் நடக்கும் நடக்கட்டுமே:) .....1963ஆம் வருடம்

 

 இரும்பு  கிராதிக்குப் பின்னால் வண்டியின்  ஹார்ன் கேட்டது.
அவசரமாக ஒலிப்பதைக் கேட்ட   விமலா
தோட்டக்கார பலராமனைக் கூவினாள். 'ஐயா வந்துவிட்டார்.
ஓட்டிப் போய்க் கதவைத் திற.
ஏய் மாலு இன்னும் என்ன ஃபோன்ல... அப்பா வந்தாச்சு  ஃபோனைக் கீழே வை'


இதோ நல்ல காப்பி கொண்டு வருகிறேன் என்று கனத்த சரீரத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு பால் காய்ச்சும் அறைக்குச் சென்று குளிர்ப் பெட்டியிலிருந்து பாலை வெளியில் எடுத்தாள்.

அதற்குள்  கணவர் வேகமாக நடந்துவரும் சத்தம் அவள் வயிற்றைக் கலக்கியது.
என்ன சமாசாரமோ .குத்தகைப் பணம் கைக்கு  வந்து சேர்ந்ததோ.வராததால் தான் இந்தக் கோபமோ.
கூடத்தில்  ஊஞ்சல்  வேகமாக ஆட ஆரம்பித்தது.

பத்துகஜமும் அழகாக உடலைச் சுற்றி யிருக்க அப்பொழுது கறந்த பாலைக் காய்ச்சிக் கலந்த காஃபியை மணக்க மணக்க
எடுத்துக் கொண்டுவந்த விமலாவை,
ஓரகத்தி மாடிப்படியின் பக்கம்   வந்து ''என்ன சமாசாரம் ? மச்சினருக்கு என்ன கோபம்''என்று சைகையால்  விசாரிக்க,

கண்களை உயர்த்தி  எனக்கு ஒன்றும் புரியலை என்றபடி ஊஞ்சல் பக்கத்தில்
வந்து நின்றாள்.

இப்போதான்  இன்னோரு ஃபோனுக்கு   அப்ளிகேஷன் கொடுத்துவிட்டு வந்திருக்கிறேன்.அதுவரை பொறுமையாக   இருக்கலாம் எல்லாரும்.'
என்றார்    சுந்தரம்.

எதுக்கு இன்னோரு ஃபோன்? குழப்பத்தோடு  கேட்டாள் விமலா.

காஃபியை  ஒரு மடக்குக் குடித்தவர் கொஞ்சம் தெளிவடைந்தாற்போலத் தெரிந்தது.
'நான் எங்கே போயிருந்தேன்?
மாங்காடு,குன்னத்தூர் பக்கம்..

அங்கேயிருந்து இங்க வந்து ஒரு   ஃபைல்  எடுத்துக் கொண்டு போக
எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?
என்ன   ஒரு  இரண்டு மணி நேரம் ஆகும்.

இதையே ஃபோனில சொன்னால் உன் பெண் இன்னோரு வண்டி எடுத்துக் கொண்டு    என்னிடம் ஃபைலைக் கொடுத்திருக்கலாம் இல்லையா?

'ஆமாம்''
ஆங்க்.

ஃபோன் கிடைத்தால்  சொல்லி இருப்பேன்.
திடிரென்று  அவர் குரல் உயர்ந்தது.

யார் இத்தனை நேரம் போன் பேசினது. நானும் வெற்றிலைபாக்குக் கடைப்பக்கம்   ஏதோ ஃபோன் கிடைத்ததுனு  கூப்பிட்டுக் கொண்டே இருந்தால்
எங்கேஜ்டாகவே இருக்கு. ரெண்டு மணி நேரம் பேச உங்களுக்கெல்லாம்
என்ன விஷயம்.
வெய்யில்ல வெந்து கொண்டு ,வியாபாரம் பேச வந்தவனோட  விவாதம் செய்ததற்கு என்ன லாபம்.
எனக்கும்   பொறுமைக்கு எல்லை இல்லையா. வியாபாரத்துக்கு வாங்கின ஃபோன் தானே இது. !!!!


அவர் கத்த ஆரம்பித்தால் இரத்த அழுத்தம் எகிறிவிவிடும்.
குற்றவாளி மாலுதான் என்று விமலாவுக்குத் தெரியும்,.
மாலுவையும் காண்பித்துக் கொடுக்க முடியாது.
மௌனமாக இருந்தாள்.

படிப்பறையைவிட்டு   வெளியே வரவே இல்லை   மாலு.

ட்ரிங்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்க்
அலறியது தொலைபேசி. எல்லோருக்கும் தூக்கிவாரிப் போட்டது.

அந்த .....கோவிந்தலுவாகத்தான் இருக்கும்.
என்ன சொல்லப் போகிறானோ'
என்றபடி எழுந்து   போய் ஃபோனை எடுத்துக் காதில் வைக்கும் முன்
கீச்சென்றது ஒரு பெண்குரல். 'ஏய் மாலு  ஏன் ஃபோனை வச்சுட்ட. நாளைக்கு க்ளியோ பாட்ரா போகலாம்னு பேசிண்டிருந்தோமே.
என்று வளவளத்தது   மறு முனையில் பெண்குரல்.

யாரு  சாருவாம்மா. இரண்டு வாரத்தில எக்ஸாம் வரதே நினைவில்லையா. நீதான் இத்தனை நேரம் அரட்டை செய்த்ததா,. அடுத்த தெருவில தானே

இருக்கே.
நேரிலியே வந்து அளந்திருக்கலாமே'என்ற  பெரியவரின் குரலைக் கேட்டதும் அந்தப் பெண் வெலவெலத்துவிட்டது.


மாஆஆஆலூஉ  உனக்குப் ஃபோன் மா.
.நான் மாங்காடு போறேன். உங்களுக்குச்
சினிமா டிக்கட் புக் பண்ண   வேணும்னால் நான் கியூல நிக்கட்டுமா.என்றவர்
பீரோவைத் திறந்து  ஒரு  ஃபைலை எடுத்துக் கொண்டு,

அடுத்தபடி அவர் செய்ததுதான் எல்லார் வாயையும் பிளக்க வைத்தது!!!

விமலா நான் டாக்ஸி பிடித்துக் கொண்டு போகிறேன்
.ஏழுமணிக்குள்   வரப் பர்க்கிறேன். நீ  உன் மன்னி,உன் மாமியார் எல்லோரும் கதை கேட்கப் போங்க.
மாலு சினிமா போகட்டும்.''

அவர் வாயிலை நோக்கி த் தோட்டத்தைத் தாண்டி நடந்த போது ஒலித்தது அவர்குரல் தான்

''என்னதான் நடக்கும் நடக்கட்டுமே'   இருட்டினில்  நீதி  ஒளியட்டுமே.
தன்னாலே வெளிவரும்  தயங்காதே''

அவனுக்கென்ன தூங்கிவிட்டான்.அகப்பட்டவன் நானல்லவோ''


இதற்கப்புறம்   வெகு நாளுக்கு அந்த வீட்டில் ஃபோனைத் தொட பயந்தது
பெரிய கதை.:)


உண்மை சம்பவம்!



எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்