திருமங்கலம் 1955லிருந்து 60 வரை குடும்ப நிகழ்வுகள்

கிணறு, தண்ணீர் இறைத்து விடும் தொட்டி, பக்கத்திலேயே தோய்க்கிற கல்.

மதுரை  திருமங்கலம்  சாலை

கண்மாய்   தடாகம்

மீனாக்ஷியின்  மண்டபம்

ரோஜா  மல்லிகை வாசம்.நூறு நூறாகக் கட்டி விற்கும் லாவகம். இதெல்லாம் திருமங்கலத்துக்கே உண்டான விசேஷங்கள்.
அப்பாவிற்கு  உதவியாள் தங்கமணி என்று பெயர்.

வீட்டில்   வந்து வேண்டும் என்கிற மின்சாரம்  சம்பந்தப்பட்ட உதவிகளைச் செய்வார்.
மற்றபடி   காய்கறி,கீரை,மோர்,தயிர் வெண்ணெய் எல்லாம் வாசலில்  கூவி விற்பார்கள்.



  எல்லோருக்கும் என் இரண்டாவது தம்பியிடம் பிரியம் ஜாஸ்தி. இன்னும்  கொஞ்சம் வெண்ணேய் எடுத்துக்கோ  ராஜா என்று வேறு கொடுப்பார்கள். இதை எல்லாம் நாங்கள் பள்ளி விட்டு வந்ததும் சொல்லி
கடுப்படிப்பான்.:)

திருமங்கலம் வந்து ஒரு வருடத்தில் ஒரு  சன்யாசி ஒருவர்
வாயிலில்  தென்பட ஆரம்பித்தார். கறுப்புக் கண்ணாடி போட்டிருப்பார். செக்கச்செவேல் என்று ஆறடிக்கு ஒரு ஆஜானு பாகுவான தோற்றம்.
அநேகமாக விடுமுறை நாட்களில் தான் காலை வேளைகளில் வந்து
;பவதி பிக்ஷாம் தேஹி''  என்று குரல் கொடுப்பார்.
அந்த வேளையில்  வாயில் கதவைச் சாத்திதான் வைத்திருப்போம்.

திண்ணைகளில் உட்கார்ந்து பாடம் எழுதிக் கொண்டிருப்போம்.

அவர் தலையில் சிகப்புக் கலர் முண்டாசு   (நம் சாயிபாபா    மாதிரி)
வேறு கட்டி இருப்பாரா. எனக்குப் பகீர்னு பயம் பிடித்துக் கொள்ளும்.
வாயில்  ஜன்னலில் அவர் முகம் தெரிந்ததும் நான் அலறி அடித்து அம்மாவிடம் ஓடிவிடுவேன்.

அவரோ தீர்க்கமாக, தம்பி முரளியைச்  சத்தமாக விளிப்பார்.
அதென்னவோ அவன் மேல் அவருக்கு மிகவும் பிரியம்.
அம்மாவோ  அப்படியெல்லாம்  வெளியே வரும் வழக்கம் கிடையாது.
ஒரு தாம்பாளத்தில்  ஒரு ஆழாக்கு அரிசியைக் கொட்டி,
 தம்பியிடம் கொடுத்து வாசல்   கதவைத் திறந்து கொடுக்கச் சொல்லுவார்,.
அவனும் அப்படியே செய்வான்.


நாங்கள் மிச்ச   ரெண்டு பேரும் கதவுக்குப் பின்னால்  ஒளிந்து கொண்டிருப்போம்.

''நன்னா இருப்பே  முரளி. நிறையப் படி;  என்ற படி அவர் போய் விடுவார்''

பிறகு விசாரித்த போது அவர் ஒரு செல்வந்தர் குடும்பந்தைச் சேர்ந்தவர் என்றும்
மதுரையில் எம்.ஏ  படித்துக் கொண்டிருந்தவர் திடீரென  இப்படி(!!!)  ஆகிவிட்டதாகவும் சொன்னார்கள்.
அதாவது கொஞ்சம் சித்தம் கலங்கியவர்(?) என்று பேசினது காதில் விழுந்தது. அந்த நாளையக் கணிப்பு.
இப்பொழுது புரிகிறது.அவரும் ஒரு சித்தராக இருந்திருக்கணும்
இப்போதாக இருந்தால்  வேறு  பெயர் கிடைத்திருக்கக் கூடும்.
ஆனால் இன்னும் அவர் கண்களின் தீக்ஷண்யத்தை என்னால் மறக்க முடியவில்லை.

திருமங்கலத்தில் நிகழ்ந்த சில முக்கிய நிகழ்வுகள்.

இரண்டாவது சித்தப்பாவுக்கு   மிக அழகான பெண்ணை மதுரையில் பார்த்துப் பேசி முடித்தார்கள். மதுரையில் ராஜம்மாள் சுந்தரராஜன் என்று பிரபல
திருப்பாவைப் பள்ளி ஒன்றை நடத்திவந்தவரின்   தம்பி  மகள்.
மங்கம்மா  சத்திரத்தில் திருமணம் நடந்தது.


சித்தப்பா எனக்கும், என் சிறிய கசின்  சந்திராவுக்கும் இரண்டு பட்டுப் பாவாடைகள் வாங்கி வந்தார்.
மாம்பழக்கலர் பட்டின் மேல் எனக்குப் பிடிப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது.


எம் எஸ் ப்ளூ  பட்டுப் பாவாடையை   என் கையில் கொடுத்ததும்   முழ நீளம் முகத்தைத் தூக்கி வைத்துக் கொண்டது நினைத்து  சிரிப்பு வருகிறது.
நீதான் விட்டுக் கொடுக்கணும் நீதானே எல்லாருக்கும் அக்கா  என்னும் அறிவுரைகள் அப்போது கசந்தன.

அம்மாதான் இன்னும் எவ்வளவோ பண்டிகைகள் வரும் .மாமாக்கள் திருமணத்துக்கு  எல்லாம் உனக்குப் பட்டு கிடைக்கப் போகிறது. இப்படி
எல்லோர்  முன்னாலும் அசட்டுத்தனம் செய்யாதெ  என்றதும் அடங்கி விட்டேன்.
அத்தையம்மா  என்று அழைக்கப் பட்ட, சித்தியின் பாடல்வகுப்புகளில்
 என் திருப்பாவைப் பாட்டுகள்   மனனம் செய்து பாடக் கற்றுக் கொண்டேன்.

சின்னத் தம்பிக்கு    அக்ஷ்ராப் யசம்  ஆயிற்று.
வீட்டிற்கு வந்து ஆசான் ஒருவர் நெல்லில் அ,ஆ  எழுதச் சொல்லிக் கொடுத்தார்.
அன்று அம்மாவிடம் சண்டை போட்டேன். எனக்கு மட்டும் நீ இந்த மாதிரி செய்யவில்லை என்று(;) )) .





.

எங்கள் வீடு   திருமங்கலம்

மீண்டும் பார்க்கலாம்:)









.













  எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்