1954 லிருந்து 1960 வரை தொடர்கிறது வாழ்க்கை.திருமங்கலம்

செம்பருத்தி  அப்பாவின் கைவளம்

நித்யமல்லி  அம்மாவுக்கு

நந்தியாவட்டைப் பூ  கோவிலுக்கு

6:17 AM 3/28/2011
வரலாறு  1954 லிருந்து 1960 வரை திருமங்கலம்.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
  வாழ்க்கையைத் திரும்பிப் பார்க்கும்  இந்தக்கதையை எழுதலாம் என்ற யோசனையை
எனக்கு  உணர்த்திய,
வல்லமை இதழ் ஆசிரியர்

திரு அண்ணா கண்ணனுக்கு என் நன்றிகள் பல.
************************************************************
1954இல்  திருமங்கலம் இப்பொழுது போலப் பெருமைகள் எல்லாம் (!!)
இல்லாமல் ஒரு சாதாரணமான டவுன் மாதிரியும் இல்லாமல் கிராமம்
ஆகவும் இல்லாமல்  ஒரு தாலுகா ஆஃபீஸ், ஒரு போலீஸ் ஸ்டேஷன், ஒரே ஒரு தபால் அலுவலகம், ஒரு பி.டபிள்.யு.டி
ஆபீஸ்,
நகரத்துக்குப் பிரதானமாக ஒரு சொக்கநாதர் மீனாட்சி கோவில்,
ஆனந்தா தியேட்டர், ஒரு கஸ்தூரிபாகாந்தி ஆதாரப் பள்ளி, ஒரு பெண்களுக்கான
ஹைஸ்கூல்,
ஆண்களுக்கான  பி.கே.என் பள்ளி.
ஒரு தரமான ஆனந்தபவன் ஹோட்டல், கோவிலை ஒட்டி ஒரு சத்திரம்,
அதைத் தாண்டிப் போனால் ஒரு ஆறு.
 அப்போது அது பழையாறு என்று சொல்வார்கள்.
வைகை ஆற்றின் கிளை என்று நினைக்கிறேன். அதில் நாங்கள்
 நடந்தே கடப்போம். அம்மாவுக்குத் தெரியாமல் தான்:)
ஒரு அரசு மேற்பார்வையில் இயங்கும் நல்ல ஆஸ்பத்திரி.
 என்னுடைய பல காயங்களுக்கு  மருந்து போட்டுக் குணப்படுத்திய
 மருத்துவர் அம்மாவும்,கம்பவுண்டரும் அங்கே இருந்தார்கள்.

ஸ்ரீவில்லிப் புத்தூரிலிருந்து அப்பாவுக்குத் திருமங்கலத்துக்கு மாற்றியது,
அம்மாவுக்குத்தான் மிகவும் சந்தோஷம்.
நீண்ட நெடும் பயணமாகச் சென்னைக்கு எங்களை அழைத்துப் போவது அவருக்குக் கொஞ்சம் சிரமம்
என்பதற்காக இல்லை.
சென்னைக்கு இன்னும் கொஞ்சம் அருகில் வந்துவிட்டோம் என்று சொல்வார்.

எங்களை உற்சாகப் படுத்தவோ ,நோயுற்ற நாட்களில்,கூடவே உட்கார்ந்து நேரங்களில்
தலைவலியோ,உடம்பு வலியோ அம்மாவின் வார்த்தைகளில் ஓடிவிடும்.
இதோ முழுப்பரீட்சை வந்துடும். அப்புறம் என்ன பண்ணனும்???
என்று ஒரு கேள்வி வைப்பார்.
மெட்ராஸ் போணும்'' என்று ஒரே கோரஸாக நாங்கள் பதில் சொல்ல.

ஓ!! அப்படின்னால் இந்த மருந்தெல்லாம் சீக்கிரம் சாப்பிட்டு மூணுநாளில்
சரியாகப் போகணும் சரியா' என்றபடி கசப்பு மிக்ஸரையும்
 விழுங்கவைத்துவிடுவார்,

திருமங்கலம் வீடு அமைந்தது ஒரு அதிர்ஷ்டம். வெகு அழகான வீடு.
 ''அங்குவிலாஸ்'' என்று எழுதப் பட்டிருக்கும் கட்டிடம் இன்னும் அங்கேதான் இருக்கிறது.
 அந்தப் புகையிலைக் கம்பெனியின் கோடவுன் அங்கே இயங்கி வந்தது.

எங்களுக்குப் பிடித்தது அந்த வீட்டின் பெரிய முற்றம் தான். வாயில் கதவுக்கும்
 வீட்டின் கதவுக்கும் நடுவில் நீண்ட பாதையாக சிமெண்ட் தளத்தில்
போடப்பட்டிருந்த அந்த முற்றமும் அதில் நிழலுக்கு  அப்பா போடச்சொன்ன பந்தலும்
மதுரையிலிருந்து வரும் தாத்தா பாட்டிக்கு
மிகவும் பிடிக்கும். ஒரு ஈஸிச்சேரில் தாத்தா படுத்துக் கொள்வார்.
பாட்டி அந்தப் பந்தலின் குளிர்ச்சியில் இரவு வெக்கையைத் தாக்குப் பிடிக்க
 ஒரு பனைவிசிறியைக் கையில் பிடித்துப் பாயில் படுத்துக் கொள்வார்,.
மாமியார் மாமனாருக்கு வேண்டும் உபசாரங்களைச் செய்துவிட்டு அம்மா
சமையல் அறையைச் சுத்தம் செய்வார்.

இரவு எட்டுமணிக்கெல்லாம் பெரியதம்பி படுத்துக் கொள்வான் தூங்கியும் விடுவான்.
 சின்னவனுக்கு அப்பாவிடம்
 கதை கேட்காமல் தூங்க முடியாது.
அப்பாவின் பனியனை ஒரு கையில்  பிடித்துக் கொண்டு, ஒரு விரலைச் சூப்பியபடி
ராமாயண மஹாபாரதைக் கதைகளையும்,
பவான்ஸ் ஜர்னல் என்னும் ஆங்கிலப் பத்திரிகையின் வழி தான்
அறிந்து கொள்ளும் முற்றும் புதிதான கதைகளை அப்பா சுவை படச் சொல்லுவார்.
தாத்தவும் நாராயணா குழந்தைகளுக்கு எப்பவும் நல்ல சத்துள்ள
ஆகாரம் இந்த மாதிரி நீதிக் கதைகள் தான்.
வளர்ந்த பிறகு தப்பு செய்யக் கூடத் தோன்றாது'' என்று சொல்வார்.
முற்றத்துக் கீற்றுப் பந்தலின் ஓட்டை வழியாக
நிலா தெரிந்து கொண்டே இருக்கும்.

நிலாவின் இதமும் அப்பாவின் குரலும் தூக்காத்துக்குத் தாலாட்டு.
அதற்குப் பிறகு அப்பா அம்மாஅவுக்கு உதவியாச் சிறு சிறு வேலைகளை முடித்துக் கொடுத்துவிட்டு
ஒன்பது மணி ஆங்கிலச் செய்தியில் மெல்வின் டிமெல்லொ அன்றைய நிலவரத்தைச் சொல்ல
அத்துடன் அன்றையப் பொழுது முடியும்.
திருமங்கலத்தில் இருக்கும் போது அம்மாவையே நடுங்க வைத்த
இரு நிகழ்ச்சிகள்.
ஒரு கட்டுவிரியன் பாம்பின் வருகையும்,
திருடன் கிணற்றங்கரையில் வைத்திருந்த வெண்கல  பெரிய
 அரிக்கன் சட்டியையும், வெந்நீர்ப்பானையையும்
எடுத்துச் சென்றதுதான்.
எங்கள் வீட்டுக்குப் பின்னால் ஒரு எல்லைச் சாமிகள் கோவில் இருந்தது. அதில் சாதாரணமாக
மாலை நான்கு மணியிலிருந்து உறுமி மேளச் சத்தமும் ,உடுக்கைச் சத்தமும்
 மெதுவாக ஆரம்பித்து இரவு பன்னிரண்டு மணிஅளவில் உச்ச கட்டத்தை அடையும்.
இது வருடத்துக்கு இரண்டு மூன்று முறை நடப்பது வழக்கம்.

அந்தக் கோவில் சுவரிலிறுந்து எட்டிப்பார்க்கும் கொடுக்காப்புளிப் பழம் நன்றாக
இருக்கும்.
ஒரு மதிய வேளையில் பக்கத்துவீட்டுக்குப் போககொல்லைப் புறக் கதவின்
அருகே வந்த போது ஏதோ வித்தியாசமான டிசைனில் அச்சுப்
 பதித்தாற்போல் பதிந்திருந்த  பழுப்பும் கறுப்பான அந்த
 ஜந்துவைப் பார்த்ததும் பயத்தில் கலவரப் பட்டவர்,
உடனே சுதாரித்துக் கொண்டு மாடிப் படிகள் வழியாக மொட்டை மாடியில் ஏறி
 அடுத்த வீட்டைப் பார்த்து அழைத்திருக்கிறார்,.
கூடவே அங்கு விலாஸ்  லாரிப் பணியாளர்களையும் அழைக்க
அவர்கள் அந்தப் பாம்பை அடித்திருக்கிறார்கள்.
நாங்கள் வரும் வரை அம்மா சின்னத்தம்பியை வைத்துக் கொண்டு
 வீட்டிற்கு உள்ளயே இருந்தார்கள்.
எங்களையும் வெளியெ விடவில்லை.
அப்பா வந்ததும் முதல் வேலையாக  வீட்டின் சமையலறைக் கிணற்றுக்கு மேலே
 நெருக்கமான வலை போடச் சொன்னதுதான்.
ஒரே கிணற்றுக்கு இரண்டு பக்கம் இறைக்கும் வசதி இருந்தது.
கிணற்றின் ஒரு பக்கம் சமையல் அறையும் ,பாத்திரம் தேய்க்கும் முற்றமும்.
மறுபக்கம் தோய்க்கும் கல்,  தண்ணீர்த்தொட்டி,அதனருகே  வெளியே
 தோட்டத்துக்கான பாத்திகள் கட்டின வழித்தடங்கள்.
அப்போதெல்லாம் ட்ரை லெட்ரின் தான். அதற்குத் தனியாக ஒரு அம்மா  வருவார்.
 அவரிடம் அம்மா அரிசி கழுவிய நீரையும் கொஞ்சம் வடித்த சாதத்தையும் போட்டு
 அவருடைய பானையில்  கொடுப்பார். அடுத்த நாள் பசும் சாணம்
வாசலில் ரெடியாக உட்கார்ந்திருக்கும் .பண்ட மாற்று.

நாகம்மா என்பவர் வந்து எல்லா உதவியும் செய்துவிட்டுப் போவார்.
உமி வேண்டுமா இதோ என்று ஒரு ஓட்டம்.
வெந்நீர்  அடுப்புக்கு  வரட்டி வேண்டுமா அதற்கும் ஓட்டம்.
அவர் ஓடினால் கூடவே நானும் ஓடுவேன்.

அம்மா  உமியைக் குமித்துக் கற்பூரம் ஏற்றி உள்ளே வைத்து
அது உமிக்கரி ஆகும் வரை நானும் கூட இருந்து பார்த்துக் கொள்வேன்.
ஒவ்வொரு மாதத்துக்கும் அதுதான் பல்பொடி. அம்மா அதில் உப்பும் சேர்ப்பார்.
மணக்க மணக்க  வாயில் போட்டுப் பற்களைத் தேய்த்தால் அந்த சுகானுபவமே தனி.


இன்னும் வரும்:0)






. 





எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்