பிஐடி புகைப்படப் போட்டிக்கு ...ஜனவரி

போட்டி அறிவிப்பைப் படித்ததும் படங்களை ஆராய்ச்சிக்கு எடுத்தேன்.

இந்தப் படம் தன்னையே தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டது.

அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பும் வழியில் சூரிக் விமானதளத்தில் சில மணித்துளிக்கள் இருக்க வேண்டிய கட்டாயம்.

குழந்தைகளை விஒட்டு வந்த சோகம். மீண்டும் வீடு திரும்பியதும் காத்திருக்கும் அவசர வேலைகள்.

உடலில் இருக்கும் அசதி. மீட்ண்டும் சுறுசுறுப்பாக இயங்குவோமா என்ற சுய அலசல்.:)

எங்களுக்குச் சொல்லப்பட்டிருந்த லௌஞ்சிற்குள் நுழையும் போது ஒருவரையும் காணொம். இன்னும் அரைமணி நேரமே இருக்கும் நிலையில் ,இந்த இடம் இப்போழுது மனிதர்களால் நிரம்பி இருக்க வேண்டும்.!!

குழந்தைகளின் ஓட்டம், முதியவர்களின் அசதி. ஐரோப்பியர்களின் அதீத வாசனைகள். இன்னும் சில பேரின் அலட்சியப் பார்வைகள்.

ஓ,!!!நான் பயணங்களிலிலேயே இருப்பவன் என்று பறை சாற்றிக்கொள்ளும் சிறிய கணினிக்காரர்கள்.

இன்னும் இதுபோல் எத்தனையோ நடமாட்டம் இருக்கும். அந்த அதிகாலைப் பொழுது ஸ்விட்சர்லாண்தின் மெயின் டெர்மினலுக்கு ஒவ்வாத சூழலாக இருந்தது!!

உடனே போட்டோ பிடித்தேன்.

இப்போது அந்தப் படத்தைப் பார்க்கும்போது அந்த இடத்துக்கே ஒரு

அமைதியும்,காத்திருக்கும் மௌனமும் தென்படுவதாக எனக்குத் தோன்றியது.

கனத்த மௌனம் என்று சொல்லலாமா!!

எல்லாமே என் கற்பனைதான். அடுத்த ஒரு மணியில் அந்த இடம் நிரம்பியது.

எங்களைப் போலவே வெவ்வேறு இடங்களிலிருந்து வருபவர்கள் தங்கள் விமானத்தாமதத்தால் நேரம் கழித்து வந்திருக்கிறார்கள். அவ்வளவுதான்.

இருந்தும் அந்த அரைமணித் தனிமை விநோதமாகத்தான் இருந்தது.