மகளிர் மாநாடு, எலியட்ஸ் பீச்....

முதல்ல டிஸ்கி. அப்புறம் தான் செய்தி.
இந்த மாதிரி பதிவுத் தலைப்பும் கொடுத்து எழுதச் சொன்னவங்க நூசிலாந்தில இருக்காங்க.
இந்தப் படங்களுக்கும் நாங்க சந்திச்சதுக்கும் சம்பந்தமில்லை. சிப்ஸ் சாப்பிட்டோம். அது உண்மை ,மத்ததெல்லாம் சும்மா சுட்ட படங்கள்

நுனிப்புல் பதிவுக்காரங்க சென்னை வந்துட்டுப் போறாங்க. ஒரு மயில் போட்டாங்க நாம பெண்கள் மட்டும் ஒரு அரை மணி நேரம்
சந்திக்கலாமே என்று. அதுக்கென்ன,,,
லாமேனு ''சம்மதிச்சுட்டேன்.
வேற யாரு வருவாங்கனு தெரியலை. பார்த்தால் அடுத்தாப்புல பத்திரிகைக்கார அம்மாவும், கவிதாயினியும்,மலர்வனம் அம்மாவும்,நிர்மலமா சிரிக்கிறவங்களும் வரோம்னு சொல்லிட்டாங்க,.

சரி எங்க பார்க்கலாம்னு அடுத்த கேள்வி.சாப்பாடே நமக்கு நினைப்பு அதால(நான்) சரவணபவன்னு சொல்லிட்டோம்.

முருகன் இட்லியும் போட்டிக்கு வந்து(அங்கே) சட்டினி ஓடுவதாகத் துளசிதள அம்மா சொன்னதால், அந்த நினப்பை அப்படியே விட்டோம்.

நுனிப்புல்கார(ஸ்வீட்) அம்மாவுக்கு ஏகப்பட்ட வேலை. கையில அவங்களுக்கு மொபைல் போன் கூட இல்லை.
அதால ஒரு சஸ்பென்சோட
பெசண்ட் நகர் பீச்சாண்ட கண்டுக்கலாம்னு ஒரு மனசா(????) முடிவு செய்தாச்சு.

பத்திகைக்கார அம்மா வீட்டுக்கு வழி கேட்டுகிட்டு(நாம தான் கிழக்கு,இடது,வலது எல்லாப் பக்கமும் குழப்பறவங்களாச்சே) ஒரு துணைக்கு நம்மளோட வாரியளானு கேட்டொம்.
கவலைப்படாதெ வல்லி, நான் இட்டாண்டு போறேன்னுட்டாங்க.
அவங்க வீட்டுக்காப் போயி, நல்ல சூடா ஒரு காப்பியும் குடிச்சுட்டு,(என்னவோ மாநாட்டில தமிழை அடுத்த கட்டத்துக்கு எடுத்துப் போற நினைப்புதான்:))) )

அப்படியே பீச்சாண்ட போயி நிழலா ஒரு இடத்தில உக்காந்துகிட்டோம்.
எங்களுக்குத் துணையா காக்கா,குருவி மாதிரி
மாதிரி கொஞ்சம் என்னைவிட வயசானவங்க
பக்கத்தில உட்கார்ந்துகிட்டு எங்களயே பார்த்துகிட்டு இருந்தாங்க.
நானும் போற வர வண்டி எல்லாம் பார்த்தேன். ஒரு தேங்கா மாங்காக் காரனும் பக்கம் வரலை.
பத்திரிகைக் கார அம்மாகிட்டப் பதிவு எப்படி எழுதலாம்னு பாடம் கொஞ்சம் கேட்டுக் கிட்டேன்,


சரி நினைச்சாக் கவியா பொழிவாங்களே அவங்க வராங்களான்னு பார்த்தோம்.
வந்த்ட்டாங்கப்பா. அட இன்னா எளிமை!!. இவங்க நாலு புத்தகம் பப்ளிஷ் பண்ணி இருக்காங்களாம்.
நம்ம பொதிகைல கூட இவங்களைப் பார்த்திருக்கோமேனு உஷாராயிட்டேன். ஓஹோ நாம இருக்கிறது சீனியர் (பதிவு)மங்கைகள் கூட்டத்திலனு தெரிஞ்சு போச்சு.

வந்த கவிதாயினி மூலமாத் தெரியுது, நம்ம பத்திரிக்கார அம்மாவும் ஒரு புத்தகம் விகடன்ல அதுதாம்மா நம்ம ஆ.வி. அதில போடறாங்களாம்.
அது ஆச்சா, இன்னோரு தடவை திறந்த வாயை மூடறத்துக்குள்ள நிரூ அம்மாவும் வந்துட்டாங்க. பிறகு
மலர்வனம் அம்மா. அவங்களுக்கு அறிமுகமே வேண்டாம்.
பேருக்கேத்த மாதிரி சிரிச்ச முகம்.
பெரிய கம்பனில வேலை செய்யறவங்க. நானு என்ன பேச. அவங்க பேசறதைக் கேட்டுக்கிட்டு, கவிதாயினி கொடுத்த
வறுவலை மென்னுக்கிட்டு இருந்தேன்.

சர்ருனு வந்த காரில புதிசாப் பத்திரிகை அறிமுகம் செய்யற நுனிப்புல் அம்மாவும் வண்ட்டாங்க.
எல்லாருமா மணலாண்ட போயி உட்கார்ந்து,
நலம் விசாரிச்சு,சமுதாய முன்னேற்றத்துக்கான ஆவலாதிகளைப் பகிர்ந்து கொண்டோம்.
எப்படி அரைக் கிலோ ஸ்வீட் சாப்பிட்டாலும் ஸ்லிம்மா இருக்கலாம்னு நுனிப்புல் அம்மா சொல்லிக் கொடுத்தாங்க.

திம்னு இருட்டுதேனு ஒரு பார்வை பின்னால பார்த்தால்....அப்படி ஒரு கறுப்பா மேகம் வந்திருக்குப்பா.
நேத்தித்தானே கண்ணனைப் பத்தி எழுதினோம் இன்னிக்கு பீச்சாண்ட நட்ட நடு வெளில மாட்டிக்கிட்டோமே சாமினு அழுவாச்சியா வந்திடுச்சி.
அத்தனை சீனியர்களும் என்னைப் பாதுகாப்பதாக உறுதி அளித்தாலும் நம்ம , இடி மின்னல் போது சீன் காட்டுவது அவங்களுக்கு நல்லது இல்லைனு தீர்மானஞ்செய்து
சூரத்திலிருந்த ஸ்பெஷலா வந்த இனிப்பை மட்டும் ஒரு பிடி பிடிச்சுட்டுக் கிளம்பிட்டோம்பா.

போற வழியெல்லாம் நினைச்சுட்டே போனேன் ,ஹ்ம்ம் என்னவெல்லாம் அறிவுரை கிடச்சிருக்கும்,,இப்படி வாங்கிக்காம வந்துட்டமேனு....:(((
இன்னோரு மாநாட்டில (இப்ப) விட்டதைப் பிடிச்சுட வேண்டியதுதான்:)))))

மாநாட்டுக்கு வந்தவங்க,

நுனிப்புல் உஷா....நன்றிம்மா
அருணா ஸ்ரீனிவாசன்......ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ரொம்ப நன்றிப்பா
மதுமிதா........உண்மையாவே சினேகிதமாயிட்டாங்க.
நிர்மலா.....சிரிக்கவே வந்திருக்காங்க, இன்னும் கடி ஜோக் சொல்லி சிரிக்க வைப்பாங்க:)))
(மலர்வனம்) லக்ஷ்மி......இன்னும் நிறைய விமரிசனங்கள் எழுதப் போறாங்க. நாமும் படிக்கப் போறோம்.
எல்லாருக்கும் நன்றி. என்னை அழைத்ததற்கும்,
பழைய பள்ளி நாட்களை நினைவுறுத்திய ஒரு இனிய அற்புதமான மாலை நேரத்திற்கும்.

இதைப் பதிவிட உசுப்பிவிட்ட துளசி கோபாலுக்கும் மகா நன்றி.





நமக்கு என்ன ,,சொன்ன இடத்துக்குத் தப்பாம போயிட வேண்டியது. அவ்வளவு தானெ.
போயிட்டோம்.