பொறுமை எனும் நகை ....2

வல்லிசிம்ஹன்

எல்லோரும் வளமாக   வாழ வேண்டும்

பொறுமை எனும் நகை ....2
+++++++++++++++++++++++++++++

தம்பி ராஜகோபாலனுக்கு அக்கா அம்மாவிடம் இப்படிப் பேசுவது 

பிடிக்கவில்லை. 

அப்பாவின் நடத்தையில் தர்ம நியாயம் இருப்பதை 

அவன் உணர்ந்தவன். இன்னோருத்தருடைய பணத்தை 

எப்பொழுதும் விரும்புபவர் அல்ல.

உண்மைதான்  வசதியுள்ள சில விவசாயிகளிடம் அவர் ஏமாந்து போவதையும்

பார்த்திருக்கிறான்.

இன்னும் முஞ்சாக்கிரதையாக இருந்திருக்கலாமே என்று 

தோன்றும். இந்தப் பணம் வந்துதான் வீடு நடக்க வேண்டும் என்ற நிலைமை

இல்லாததால் சரிதான்.

ஆனால் ஏமாறக் கூடாது என்பதில் உஷாராக இருப்பான்.

அப்பாவுக்கு அவன் தான் குறிப்புகள் எழுதுவான்.

சில பேர் ப்ராமிசரி நோட் எழுதிக் கொடுப்பதையும்

பத்திரமாக எடுத்து வைத்துக் கொள்வான்.

இந்த அதிகப் பிரசங்கித்தனமான பேச்சுக்கு அம்மா என்ன பதில் 

சொல்லப் போகிறார் என்பதைக் கவனித்தான்.

மைதிலி, உக்கிரமாகப் பேசும் பெண்ணை

உறுத்துப் பார்த்தாள்.

எந்த விதத்தில் உன் அப்பா குறைந்து விட்டார்.

மற்றவர்கள் மாதிரி வெற்றிலை ,புகையிலை ,அத்தர் என்று வலம் 

வருகிறாரா, காசு வைத்து சீட்டாடுகிறாரா,

உன் நகைகள் எதையாவது எடுத்துப் போய் விற்று விட்டாரா.

ஒரு நாணயமான மனிதரை, அதுவும் உங்க அப்பா

மாதிரி தங்கமான மனிதரை இப்படி அலட்சியமாகப்

பேச எப்படி மனம் வந்தது உனக்கு.

என்று உஷ்ணமாகப் பேசும் அம்மாவை

பதிலுக்கு முறைத்தாள் வாரிஜா. நேத்திக்கு உன் அத்தை வந்திருந்தாரே

அதுதான் அந்த சின்னக் கோமளம்,

என்ன சொன்னார் தெரியுமா, அடியே உங்க வீடு இப்பக் காலி 

பெருங்காய டப்பா. 

முன்னே மாதிரி இரும்புப் பெட்டி, தங்கக் கிண்ணம் எல்லாம்

இல்லை. நீ என் பேரனைக் கல்யாணம் செய்ய வேண்டும் என்றால்

இப்பவே தீர்மானமா உங்க அப்பா கிட்டப் 

பேசிக்கொள்.

இதோ, எதிர் அகத்து திருமலை எப்படி சுலபமாக 

சப் ஜட்ஜ் ஆகிட்டான் பாரு. 

அந்த சாமர்த்தியம் உங்கப்பனுக்கு இல்லையே.

அவர்கள் எப்போது பார்த்தாலும் கும்பகோணத்து வீதிகளில் ,

புடவையோ,நகையோ வாங்கிக் கொண்டுதான்

இருக்கிறார்கள்.

உன் அம்மாகிட்ட அவள் அப்பா கொடுத்ததற்கு மேல்

என்ன இருக்கிறது. //என்று  எகத்தாளமாப் பேசினாரே

அம்மா. எனக்குக் கோபம் வராமல் என்ன செய்ய.//

என்ற பெண்ணை, வருத்தத்துடன் நோக்கினாள்.

 கோபித்துப் பயன் இல்லை. வயதுக் கோளாறு,

கூடா நட்பு எல்லாம் இப்படிப் பேச வைக்கிறது.

கணவர் கிராமத்திலிருந்து வந்ததும் இதற்கு

முடிவு கட்ட வேண்டும்.இப்படியே வளர விட்டால்,

அவள் புக்ககம் ,சென்றால் வாங்குவது 

நல்ல பெயராக இருக்காது என்று தீர்மானித்தாள்.

கணவரின்  அருமையை நன்றாக உணர்ந்தவள் .  அவருடைய 

முன்னோர்கள்  இல்லறம் துறந்து மடாதிபதிகளாக இருந்தவர்கள் .

இவருக்கும் அது போல, தெய்வ பக்தியும், காருண்யமும் 

இருந்ததில் அதிசயம் இல்லை. அந்த விசால மனதை புரிந்து கொள்ள தன மகளுக்கு மனமில்லையே 

என்று வருத்தமே மேலோங்கியது.

மகன் ராஜகோபாலன்  அப்பாவைப் புரிந்து செயல்படுவதில் 

அவளுக்கு நிம்மதி .

தன தந்தையின் அறுபதுக்கு அறுபது  அடுத்த மாதம் வர போவதை விட்டு செய்ய வேண்டிய ஏற்பாடுகளில்  தன்னை உட் படுத்திக் கொண்டே அந்த யோசனையில்  சின்னக் கோமளத்தின் பேரனைப் பற்றியும் விசாரிக்க முடிவு செய்தாள் . தொடரும்