வானம் வெளுத்தது நீல வண்ணனைப் பாட வாராய்

கீழ்வானம்

காளிங்கன்  பொய்கை கலங்கப் பாய்ந்திட்டு அவன்  நீள்முடி ஐந்திலும்

ரவிவர்மா தீட்டிய கண்ணன் பலராமன்

பாடிப் பறைகொண்டு

சிறுவீடு மேயும் எருமைகள்

மூன்றாவதாக  ஒரு பெண்ணை அழைக்க வருகிறாள் கோதை.
அவளை எழுப்புவதற்குப் படாத பாடு பட வேண்டியிருக்கிறது

உன்னை அழைப்பதற்காகக் கோவிலுக்குச் சென்று கொண்டிருக்கும் மற்றப் பெண்களையும்  நிறுத்தி வைத்திருக்கிறேன் எழுந்து வாராய் என்கிறாள்.

எப்பொழுதும்  கலகலப்பாகச் சிரித்துப் பேசும் பெண்ணே என்று புகழ்கிறாள்.

பகாசுரனைக் கொன்றானே அவனைப் பாடவா

என்றும்  நினைவுறுத்துகிறாள். மல்லர்களை  த்வந்தயுத்தத்தில் மாட்டி
அவனை வென்றான்.
அந்தப் பெண் அசைய வில்லை.
வானம் வெளுத்துவிட்டது. மாடுகள் சிறுவீடு மேயப் போய் விட்டன.
நாம், தேவாதி தேவனைத் திருமாலை,
நம் கண்ணனைப் பாட வேண்டாமா
எழுந்து வருவாய்  என்று முடிக்கிறாள்.

இதோ பாடல்
கீழ்வானம் வெள்ளென்று   எருமைச் சிறுவீடு
மேய்வான் பறந்தனகாண்  மிக்குள்ள பிள்ளைகளும்
போவான் போகின்றாரைப் போகாமல் காத்து உன்னைக்
கூவுவான் வந்து நின்றோம்  கோதுகலமுடைய
பாவாய் எழுந்திராய்ப் பாடிபறை  கொண்டு
மாவாய்ப் பிளந்தானை மல்லரை மாட்டிய
தேவாதிதேவனைச் சென்று நாம் சேவித்தால்
ஆவாவென்றாராய்ந்து அருளேலோ ரெம்பாவாய்...

இந்தப் பாட்டை எம் எல்வி அம்மா பாடும்போது நமக்கே எழுந்துக் கோவிலுக்கு விரைய வேண்டும் என்று  ஆசை எழும்.

கோதை வசப்பட்ட கண்ணனையும் கோதையையும் தொழுவோம்.





எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்