பயணங்களில் தருணங்கள்

தாவரவியல் பூங்காவில் விட்டுப் போன முள்ளம்ப்ன்றி.

துபாய் மாலில் ஸ்டிங் ரே மீன்

செயிண்ட் லூயிஸில் சூவனீர் கடை. வாங்க முடியாத விலையில் படங்கள்:)

நம்ம ஊரு மண்பாண்ட சொப்பு, தக்ஷின் சித்ராவில வாங்கினது.

சிகாகோ மிருகக் காட்சி சாலையில் மஞ்சள் மர வரிசைகள்,.

தாவரவியல் பூங்காவின் மேலும் சில விற்பனைக்கான மரப் பொருட்கள்.

இந்தப் பருந்தாரின் படமும் விட்டுப் போச்சு.

இத்தனை கம்பீரத்தையும் இவரை ஓவியமாக்கிய அம்மாவின் முகத்திலும் பார்த்தேன். அவங்க ஒரு நேடிவ் இந்தியன்.

சீகாகோ வீட்டு வாசலில் இலை உதிர்க்கக் காத்திர்ருக்கும் வண்ண மரம்.

துபாய் மால், அக்வெரியத்தில் நீந்தும் சுறாக்கள்.

தங்கம் மற்றும் நாம் யோசிக்க முடியாத ப்ரெஷ்யஸ் கற்கள் விற்கும் அரங்கம். துபாய் மால்.

பசுமை சுற்றி நிற்க சீக்கிரமே குளிர்காலத்துக்குத் தயார் ஆன ஆரஞ்சு மரம்.

---------------------------------------------------------------------------------------------
சிகாகோ மண் வாசம் முடிஞ்சு துபாய் வந்து ரெண்டு வாரமும் ஆச்சுது. முதல்ல அன்னியமாப் பார்த்த பேத்தியும் இப்ப அழகாத் தூக்கிக்கோன்னு கைகளைக் காட்டுகிறாள்.
துபாயில் வீட்டுக்கு எதிர்த்தாப்பில் மெட்ரோ அநேகமாக முடியும் தருவாயில் இருக்கிறது.
.
இரவெல்லாம் வேலை நடக்கிறது.சென்னை நிலவரங்களை அறிய சன் தொலைக்காட்சியும் ஜெயா டிவியும் இருக்கிறார்கள்.
ஏதாவது கண் கொண்டு பார்க்க முடிந்தால் தானே.
எல்லாம் கொஞ்ச நாட்களுக்கு.
பிறகு எல்லாம் பழகிவிடும்.:(

இங்கே இந்த ஊரில் ரிசெஷன் என்கிற வார்த்தைக்கு அர்த்தம் கேட்பார்கள் போலிருக்கிறது.
இன்னும் வாகனங்கள் பெருகிவிட்டன. அதே வேகத்தோடு வண்டி ஓட்டுகிறார்கள்.

வந்திறங்கிய அன்று நமது அண்டைய நாட்டிலிருந்து புத்தம் புதிய ஸ்வெட்டர்,கால் செருப்பு இத்தியாதிகளுடன் 40,50 இளைஞர்கள்
அவர்களது மேஸ்திரியின் காவலில் விமானநிலையத்தின் வாயிலில் தரையில் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். எல்லோர் கண்களிலும் ஒரு மருட்சி கலந்த அதிசயம் தெரிந்தது.
இவர்கள் எல்லாம் எப்போது வீடு திரும்புவார்களோ என்ற நினைப்பு சூழ்ந்தது என்னை.

அடுத்தடுத்து நிறைய இந்த உழைப்பாளிகளின் பிரச்சினைகளைப் பற்றிப் பேசினாலும் பி.பி.சியில் நடந்த உரையாடல் ஒன்றில்,
உழைப்பாளர்களின் கேள்விகளுக்கு, அதிகாரி ஒருவரால் சரியான பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அவர் ஒரு விஷயத்தில் தீர்மானமாக இருந்தார்.
எங்களுக்குத்
தொழிலாளிகள் தேவை. அவர்களுக்குப் பணம் தேவை. அதுவரை இந்த நிலைமை கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் தான் மாறும்.
பணம்,பணம்,பணம். இதுவே மந்திரம்.

போன வாரம் இங்கே நடந்தேறிய ஒரு திறப்புவிழாவில மூன்று மில்லியன் டிர்ஹம் செலவு செய்து வாண வேடிக்கை காண்பித்தார்கள்.
அது இங்கே திறக்கப்படும் அட்லாந்டிஸ் என்ற ஒரு வியாபாரத்தலத்துக்கான விழா.
அது சிஎனென் என்று எல்லா தொலைக்காட்சி சானல்களிலும் வந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.
இங்கு வந்ததற்குப் புதிய பதிவர் அறிமுகம் கிடைத்தது. அவர் பெயர் சுந்தரா.
நெல்லையைச் சேர்ந்தவர். ஒரு நெல்லைச் சங்கம் ஆரம்பிக்கலாமா என்று யோசிக்கிறேன்.
என்னைத் தவிர எனக்குத் தெரிந்து கொத்ஸ்,அம்பி,ராமலக்ஷ்மி,நானானி எல்லோரும் இருக்கிறார்கள். எனக்குத் தெரியாதவர்களும் இன்னு ம் நிறைய இருக்கலாம்:) இருக்கிறார்கள்.

மதுரக்காரங்களுக்கு யூனியன் இருக்கு. மாயவரக்காரங்களுக்கும் இருக்கு. திருவண்ணாமலைலிருந்து ஒரு பெரிய மக்கள் கூட்டமே இருக்கு.
நெல்லைக்கு மட்டும் வேண்டாமா. யோசிச்சு சொல்லுங்கப்பா.
இங்க வந்ததும் பாதி சுதந்திரம் கிடைத்துவிட்டது சிங்கத்துக்கு.

மாலையில் சரவணபவன் காப்பி. ''சார் வந்துட்டார்'' லெவலில் அங்கே எல்லோரிடமும் நட்பு. அப்படியே தமிழ்ச்சந்தையிலிருந்து எனக்கு வேண்டும் என்கிற கு,கு,ஆவி,கல்கி எல்லாம் வரும்.
நம் நிலாரசிகன் கவிதை வந்த விகடனும் பார்த்தாகிவிட்டது.

இன்னும் பத்து நாட்களில் கிளம்பி சென்னை சென்றுவிடலாம்.
குழந்தைகளிடமிருந்து தனிமைப் படுத்தப் பட்ட உணர்வு வரும்.
அதனாலென்ன. ஒரு பட்டன் தட்டு. நேரிலியே பார்த்து உரையாடலாம்.
தாத்தாதான் பேத்திக்கு பெஸ்ட் ஃப்ரண்ட்.
நான் வெளி வராந்தாவில் ஈரமான தலைமுடியை உலர்த்திக் கொண்டிருந்தால்,
அவர் கண்ணாடி வழியே
'அதோ பார்த்தியா புறா. பக்கத்தில பார்த்தியா லேடி அந்நியன்;; என்று கேலி காட்டுகிறார்.
நான் தலைமுடி கட்டாமல் தட்டுவது அவளுக்கு அத்தனை சிரிப்பாக இருக்கிறது.:)