290,எங்க புது வாகனம் வாகனார்

வாகனார் வந்ததுமே போட்டு இருக்க வேண்டிய பதிவும்.

இவர் வெள்ளையும் சாம்பலும் கலந்த வர்ணத்திலிருக்கிறார்.

ரேடியோ கூட இருக்கிறது:)

சிங்கத்துக்குச் சத்தமாப் பாட்டு வச்சா பிடிக்காது.

எனக்கோ இசை என்னை மூழ்கவைக்கவேண்டும் என்று ஆசை.

அதனால் நடுவாப்பில சத்தம் வச்சுக்கிறது.

முன்னால நம்ம ஃபியட்(அது விழுப்ப்ரத்தில கல்யாண அழைப்பு வண்டியாப் போயிருக்காம்.)

ஓட்ட எந்த ஓட்டியும் வரமாட்டாங்க.

எங்க நிக்கும். எங்க தண்ணீர் கேட்கும்னு எங்க ரெண்டு பேருக்குத் தான்

தெரியும்.

ஒரு தடவை பெரியவனை விமான நிலையத்திலிருந்து அழைத்து வரும்போது, புதுசாப் பாலம் கட்டுகிற இடத்தில சட்டுனு நின்றுவிட்டது. அதற்குப் பிறகு ஒரு கால் டாக்ஸி பிடித்து வந்தோம்.

ரிப்பேரான பிறகு,

இரண்டு நாட்கள் கழித்து வந்த வண்டியில் ஏற இருவரும் மறுத்துவிட்டார்கள். உங்க பஞ்சகல்யாணி உங்களுக்குத்தான் ஓடும்னு ஒரே சிரிப்பு.

ஆனா சிங்கம் பக்கத்தில டிரைவ் செய்தா யாரும் அவரை நம்பி வண்டில வரலாம்.

ஒருதடவை அப்படித்தான் இங்கிருந்து ஒரு மஷ்டாங் என்கிற கறுப்புக் கலர்

அமெரிக்கன் வண்டியைத் திருச்சியில் கொண்டுவந்து விடச்சொல்லி இவரோட அத்தை மருமகன் கேட்டுக்கொள்ள

அது ஒரு வார இறுதியாக இருந்ததால்,

நாங்க எல்லோரும் கூட வருவதாக் அடம் செய்யவும்,

பின் இருக்கைகளில் இந்த மூணு பசங்களையும் தலையணை வசதிகளோடு பார்க் செய்து விட்டு ஒரு சனிக்கிழமை மாலை கிளம்பினோம்.

அபோதெல்லாம் இப்போதைய வசதிகள் கொண்ட சாலைகள் இல்லை, பயம் தரும் பெரிய லாரிகள் கிடையாது.

வேகமாக விரட்டி வரும் திருவள்ளுவர்கள்(மன்னிக்கணும் ஆசானே) கிடையாது.

அதனால் படு வேகமாகக் கிளம்பினோம்.

விக்கிரவாண்டி வருவதற்குள் குழந்தைகள் தூங்கியாச்சு.

நாங்அளும் நிலவை அனுபவித்தாறு போய்க்கொண்டிருந்தோம்.

நடுவில் வந்ததுப்பா ஒரு மோட்டார் சைக்கிள்.விளக்குப் பொருத்தாமல் வேகமாக வந்தவனை,

மோதிவிடாமல் சரேலென்று சாலையோரம் வண்டியை ஒடிக்க

அது இறனங்க்கியது ஒரு குட்டிப் பள்ளத்தில்.

பிள்ளைகள் அதிர்ச்சியில் விழித்துக் கொண்டு,என்ன்ன்ன்ன்னப்பா????னு சுதாரித்துக் கொண்டார்கள்.

நடுநிசினு சொல்கிற நேரம். இப்ப வண்டியை மேல எடுக்கணும். என் புஜபல பராக்கிரமம் மட்டும் போதாது.:)

இந்த மட்டும் விபத்து ஏற்படாமல் தப்பித்தோமேனு சுத்து முற்றும் பார்த்தால் கொஞ்சம் தள்ளி டீக்கடை ஒன்று தெரிந்தது.

டீயும் பொறையும் சாப்பிடறியானு கேட்டார். ஆஹா கட்டாயம், சாப்பிடலாமே என்று சம்மதித்து நான் வண்டியில் காவல் இருக்க,அவர் மட்டும் அந்தக் கடைக்குப் போனார்.

ஏம்மா இந்த வண்டில அஞ்சு மணி நேரத்திக்ல திருச்சிக்குப் போலாமுன்னு அப்பா சொன்னாரேனு பெரியவன் முணுமுணுக்கிறான்.

அவனைவிட இரண்டு வயசு சின்னவள்,எங்க பெண் இல்லடா அண்ணா,

அப்பா நமக்கெல்லாம் மூன்லைட் டின்னர் கொடுக்கிறார் என்று அழகாகச் சொல்கிறது.

அதையும் விடச் சின்னவருக்கோ,(3 வயசு) தூக்கக் கலக்கத்திலியே ''நாந்தான்

அப்பவே சொன்னேனே லின்கன் காந்டினெந்டல் வாங்கலாம்னு' அப்பாதான் கேட்கலைனு மீண்டும் தூங்கி விட்டான்.

அவனோட டஜன் காரில அதுதான் ரொம்ப நீளமான கார்:)

நான் காருக்கு வெளில நின்று கொண்டு அவர் வேற யாரையாவது கூப்பிட்டு வருவாரா,திருச்சிக்கு எப்போ போவொம்னு யோசித்துக்கொண்டிருக்க,அவரும் டீக்கடைப் பையன்,பொறை,டீ சகிதம் வந்து விட்டார்.

''இன்னா கார் சார் இது. இவ்வளவு குள்ளமா இருக்கு'' என்று வியந்தான், கடைப்பையன்.

நம்ம ஊருக்கு லாயக்கில்லை.இறங்கிடுச்சே:(

என்று வருத்தப் பட்டவனிடம் விவரத்தை சொல்லி,

வண்டிச் சக்கரத்தை மேல எடுக்கணும்னு விளக்கினார்.

ஆ,கொஞ்சம்தான் இறங்கி இருக்கு. செய்துடலாம்னு ஓடிப்போய் இன்னும் இருவரைக் கூப்பிட்டு வந்தான்.

குழந்தைகளைக் கீழே இறங்கவைத்து, காரோட மெத் மெத் காலடியை போட்டு உட்கார வைத்து எல்லோரும் 'மஷ்டாங்கை' வழிக்குக் கொண்டுவர முனைந்தோம்.

கடப்பாறை இல்லாமல் வெளியிலேயெ கிளம்பாத இவரது பழக்கத்தை

அன்று மிக மெச்சிக்கொண்டேன். எதுக்கும் உபயோகப்படும் என்று டிரன்க்கில் போட்டு எடுத்து வருவார்.

அந்தக் கடப்பாறையால் இவர் நெம்ப நாங்கள் அனைவரும் 'ஏய் ஐலசா'னு சொல்லித் தம் பிடித்து வண்டியைத்தூக்க அதுவும் வெளியே ரோட்டுக்கு வர

,,சூரியன் உதயமாவதற்குத் தயாராகிவிட்டான்.

முதலில் பார்த்தது ஏதாவது கீறல் விழுந்திருக்கான்னு தான் பார்த்தோம்.

நல்ல வேளை ஒன்றும் இல்லை.

பசங்க மீண்டும் உற்சாகமாக ஏறிக்கொள்ள உதவி செய்தவர்களுக்கான

மரியாதைச் செய்துவிட்டு, பெரம்பலூர் அய்யர் உணவு விடுதியில்

பெஞ்சில் உட்கார்ந்து காலைப் பலகாரம்(பல் தேய்த்துவிட்டுத்தான்)

சுவையாக முடித்துக் கொண்டு கண்டோன்மெந்ட் வீட்டுக்கு ஒரு 8 மணி வாக்கில் வந்தோம்.

மதியமே ஒரு ஸ்டேட் ட்ரான்ஸ்போர்ட் பஸ்ஸில் திரும்பினபோது குழந்தைகளுக்கு உற்சாகம் குறைந்து விட்டது.

முன்னாலியே ஏறிவிட்டதால் அவர்களை வண்டி ஓட்டுபவருக்கு அருகில் இருக்கும் இருக்கைகளிலேயெ உட்கார வைத்ததும்,ஃப்ரண்ட் சீட் கிடைத்த

சந்தோஷத்தில் ,பேசிப் பாடிக்கொண்டு சென்னை சைதாப்பேட்டை வந்து சேர்ந்தோம்.

வாகனாரைப் பற்றிச் சொல்ல வந்து வேறெங்கியோ சுத்தி வீட்டுக்கு வந்துட்டேன்:)