உலகின் அமைதியான,அழகான இடம் ஸ்விட்சர்லாண்ட்

.

இதோ இருக்கும் பா(ஹ்)னாஃப் என்னும் ரயில் நிலயத்தில்

இறங்கி வெளியே வரும்போது முதலில் காண்பது மிகவும் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட

போக்குவரத்து.

அடுத்தாற்போல அதைக் கொஞ்சம் கூட மீற முயற்சிசெய்யாத மக்கள்ஸ்.ஒரு குட்டிப் பூனை நாய் ,குழந்தை எல்லோரும் ஒருவர் பாக்கியில்லாமல் பச்சை விளக்கு, நட,

என்று வந்தால்தான் நடக்கிறார்கள். சாலையைக் கடக்கிறார்கள்.

இந்த டிராம் போகும் வழியெல்லாம் வீடுகள்.

ஒரு வீட்டிலிருந்தும் எந்தக் குழந்தையோ இல்லை வேறு எதுவுமோ சாலைக்கு வந்து நான் பார்க்கவில்லை.

இப்படி எல்லாமே நிறைவுதானா குறையே இல்லையா என்று எனக்கும் தோன்றியது.

இதே ரயில்நிலையத்தின் வெளியே இசைக்குழுக்களும்,

தனியாக அக்கார்டியனோ,இல்லை புல்லாங்குழலோ இது போல பாடுபவர்கள்,

என்று உள்ளத்திற்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கும் காட்சிகளோடு இன்னொன்றும் மனத்தை இறுத்தியது.

அது வயது,பெண்,ஆண் பாகுபாடு இல்லாமல் எல்லோரும் புகை

பிடிப்பது.

வெறும் புகை இல்லை.மரியுவானா போன்ற போதைப் பொருட்கள் பழக்கமும் அதிகரித்து வருவதாகத் தெரிந்தது.

அதே போல AIDSஉம் கொஞ்சமேபரவலாக இருப்பதாகவும் இந்தப் பக்கத்து ஆங்கிலப் பத்திரிகையில் படித்தேன்.

மற்றபடி குற்றங்கள் குறைவுதான்.

ஃப்ரான்ஸ்,ஜெர்மனி,இத்தாலி இவை போன்று ஸ்விஸ் நிலமும் நதிகளும் கலக்குமிடங்களில் பொதுவாகப் பயணிகள் எச்சரிக்கப்படுகிறார்கள்.

தங்கள் உடமைகளைப் பாதுகாக்கும்படிக் கேட்டுக்கொள்ளப்படுகிறார்கள்.

இரவு 11 மணிவரை ட்ராம்கள் போய் வந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன.

ஒருவர் இருவருக்காகக்கூட ஓடிக்கொண்டு இருக்கின்றன.தனியாகப்போவது பற்றிப்

பயம் கவலை இல்லை.

குப்பை சேர்த்து கொட்டுவதிலும் மூன்றுவகையாகத் தான் வைக்கவேண்டும்.

சாதாரண குப்பை,ரிசைக்ளிங்,பாட்டில்கண்ணாடியெல்லாம் தனி.

ஒரு பைக்கு 2 fரான்க்ஸ் கார்ட் கட்டி குப்பை பெட்டியில் வைக்கவேண்டும்.

மின்சாரத்துக்கும் தண்ணீருக்கும் பணம் நிறைய செலவாகிறது.

சுற்றுச்சூழல் கெட்டுவிடக்கூடாது என்பதால் துவைப்பதிலிருந்து மற்ற எல்லாவேலைகளுக்கும் ஆகும் சோப் சாதனங்கள் எல்லாவற்றையும்

கவனமாகக் கையாளுகிறார்கள்.

மீண்டும் எழுதும்போது

யங்ஃப்ராவ் மலைக்குப்போய் வந்த கதையை எழுதுகிறேன்.