மஹாபலிபுரம் 1978

ஆயிரத்து தொளாயிரத்து எழுபத்து எட்டில்
நாங்கள்
முதலில்
பார்த்த
கடற்கரைக் கோவில் காட்சிகள்
இவைகள்

மஹாபலிபுரம் தபால் அலுவலகத்தில்
எங்கள் அப்பா தலைமை அலுவலராக இருந்த 2 வருடங்கள் எங்களுக்கு மிகுந்த சுவாரஸ்யமான நாட்கள்.

பள்ளிபோகும் எங்கள் குழந்தைகளின் விடுமுறை நாட்கள்
அங்கே தான் செலவழியும்.

அப்போது ஒரு அமைதியான , உளிச் சத்தம் அதிகம் கேட்கும்

இடமாக இருந்தது மஹாபலிபுரம்.

எண்ணி முப்பது காரை வீடுகள்.
ஒரு பழைய கோவிலாக தலசயனப் பெருமாள்

பள்ளிகொண்ட திருத்தலம்.
அதை ஒட்டி நவீனத் தோற்றத்தை
அளிக்க முயலும் ஒரு ஜவுளிக்கடை.

நிறைய சிப்பி,சோழி இவற்றால் ஆன பொருட்கள்
விற்கும் நான்கு அல்லது ஐந்து கடைகள்.

வெளிநாட்டு டூரிஸ்டுகளுக்காக 'சம்மர்வைன்' என்று பெயர் வைத்த ஒரு இருளும் ஒளியும் கலந்த ஒரு டீக்கடை.

சிற்பக்கூடங்கள்.
ஒரெ ஒரு சின்ன பஸ் ஸ்டாண்ட்.
இரண்டு மணி நேரத்துக்கு ஒரு டிரிப்,
சென்னை செல்லும்
பஸ்.

அதை நம்பி பிழைக்கும் சோடா,பழக்கடைகள்.
மாமல்ல பவன் என்ற பெயர் தாங்கின சாப்பாடு,
டிபன்,காப்பி எப்போதும் கிடைக்கும்
ஹோட்டல் ஒன்று.
மனதுக்கு இதமான ,அதே சமய்ம தூங்கி வழியாத ஊராக இருந்தது.
கத்திரிக்காயும்,இளநீர்,முலாம் பழம் எல்லாம் கோடையில் 50 பைசா விலையில் கிடைக்கும்.
கொஞ்சம் பெரிய தர்பூசணி இரண்டு ரூபாய்.
மாசி மாதம் உற்சவம் போது வெளியூரிலிருந்து
வரும் கிராமத்துவாசிகள்.
பஞ்சி மிட்டாய், பீப்பி ஊதும் சிறுவர்கள்,
கலர் கலராக பனை விசிறிகள்,
ஆந்திராவிலிருந்து வந்து இறங்கும், திருப்பதியில்
முடியிறக்கம் செய்த பக்த கோஷ்டிகள்,.
வீட்டுத் திண்ணையில் உட்கார்ந்தால் ஆளைத்தள்ளும் கடல் காற்றோடு இவர்களைப் பார்ப்பதே சுவையான பொழுதுபோக்கு.

இப்போது உலகம் மாறிய வேகத்தில் மாமல்லபுரமான மஹாபலிபுரமும்
வேடம் அணிந்த கிராமம் ஆகிவிட்டது.

நேற்று முன்தினம்
உறவினரை அழைத்த்ப் போனபோது அந்த அழகான கிராமம் எங்கெயோ ஓடிப் போயிருந்தது.
பழமையும் போகவில்லை. புதுமையும் விடுவதாக இல்லை.
உளிச் சத்தத்துக்குப் பதில் கட்டிங் மஷின் சத்தம்.
சிற்சில கூடங்களுக்குப் பதில் பெரிய

தூசி நிறைந்த மாஸ் ப்ரொடக்ஷன் செய்யும்
கலை(?)ப் பட்டறைகள்.

ஒரு ஹோட்டல் இருந்த இடத்தில் பல மூன்று நட்சத்திர விடுதிகள். நிரந்தரமாகக் குடியேறிவிட்ட வெளி நாட்டவர்,
போதை மருந்து நடமாட்டம்,

நாற்பதுக்கு மேற்பட்ட சங்கு,சோழி கடைகள்.
புரியாத தமிழ் பேசும் அன்னியர்கள்.

திருத்தி அமைக்கப் பட்ட அழகூட்டப் பட்ட கடற்கரைக்
கோவில்,
உட்கார்ந்து ரசிக்க முடியாத,
அழுக்கு நிறைந்த கடல் மணல்.
ஏமாந்தால் ஆளைத்தள்ளும் குதிரை ஓட்டிகள்.

நல்ல வேளை, கல்லில் வடித்ததால்
மாறாமல் இருக்கும் அர்ச்சுனனும், யானையும்,
சிங்கமும் கறைபடாமல் பாதுகாக்கப் பட்டு இருக்கிறார்கள்.
1300 வருடங்கள் பிழைத்துவிட்ட கலை வண்ணங்கள் என்றும் கதை சொல்லியபடி இருக்கும்.
அதுதான் அங்கெ உண்மை
அங்கே இருக்கும் கல்லில் வடிக்கப்பட்ட விவரங்களைப் படித்தால் பல்லவ மன்னர்கள் ஆயுள்

குறைவாகவே இருந்து இருக்கிறது.
அத்தனை குறுகிய காலத்தில் இவ்வளவு சரித்திரம் படைத்த மா மல்லன் பெயர் நிலைத்து இருக்கும்.

சிவகாமி எந்தப் பாறையில் மானையும், கிளியையும் வரைந்தாளோ என்ற முணுமுணுப்போடு
விடைபெற்றேன்.