வாழ்வின் பல யாகங்கள்.

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

  பெண்ணுக்கு மட்டும் தான் பொறுப்புகள்,கவலைகள்
என்றில்லை.
 ஆண்களுக்கும் உண்டு.
வேறு வேறு விதமான கவலைகள். இன்ப துன்பங்கள் பிரார்த்தனைகள்.

முந்தின பதிவில் சூது செய்யும் தீவினை எழுதி இருந்தேன்.

இந்தப் பதிவில் என் தம்பி முரளி தன் நண்பனுக்காகச் செய்த

பட்ட பாடுகளை எண்ணுகிறேன்.
கல்கத்தாவில் அவனுக்கு பாட்டா அலுவலகம்+ஃபாக்டரியில்
வேலை.

  பி//வியாஸ் என்று ஒரு அலுவலக நண்பன். திருமணமனமானவன்.
பெங்காலி.
அவனுடன் டார்ஜிலிங்க் ,ஷிம்லா எல்லாம் போய் வந்திருக்கிறான்.
 அவனுக்கு பான், பியர் எல்லாம் வழக்கம் போல இருக்கு அதாவது நண்பனுக்கு.
குடும்பத்துடன் இருக்கையில் கட்டுப்பாடுடன் இருப்பான். தோழர்களுடன் சேர்ந்து விட்டால்
தண்ணீர் பட்ட பாடு தான்.

ஆரம்பத்தில் முரளி இதை ஆமோதித்தாலும், பிறகு விலக ஆரம்பித்தான்.
நண்பனின் மனைவி மிக  அறியாத பொண்ணுன்னு சொல்வார்களே
அந்த வகை.
அண்ணா அண்ணா என்று ஒரே உபசாரம்.
துர்கா பூஜாவை ஒட்டி, அந்தப் பெண்ணின் ..அவள் பெயரும் துர்கா தான்,
தந்தையின் பிறந்த நாள் கொண்டாட்டமும் சேர்ந்தன.

மாமனாரின் பிறந்த நாளன்று மாப்பிள்ளை வ்யாசைக் காணவில்லை.
பரிசுகளுடன் சென்ன்ற முரளியிடமே துர்கா கேட்கிறாள்.
நேற்றூ ஏதாவது பார்ட்டியா ,இவரைக் காணோமே.
உறவுகாரர்கள் கேட்பார்களே. வீட்டிலிருந்தால் அழைத்து வருகிறீர்களா
என்று கேட்கவும் ,சங்கடமாகிவிட்டது தம்பிக்கு.
அவன் விடுமுறைக்குச் சென்னை கிளம்ப கோரமாண்டலில்
 டிக்கெட் எடுத்துக் கிளம்ப தயாராக இருந்தான்.
 அக்கா,அம்மா,சிங்கம் எல்லோருக்கும் அன்புப் பரிசுகள்
 வாங்க வேண்டும். அடுத்த நாள் ஹௌராவில் 12 மணிக்கு
 வண்டி ஏறவேண்டும்.
 அப்பாவி முரளிக்கு மறுக்கக் கூடத்தெரியாது.
சரிம்மா நான் பார்க்கிறேன் என்பதற்குள் வாசலில்
கலகலப்பு. மாப்பிள்ளை வியாஸ் வந்தாச்சு.
துர்கா விரைந்தால். பின்னாடியே முரளியும் செல்ல
அவர்கள் கண்டது ,தன் வண்டியில் உட்கார்ந்திருந்த வியாஸ்
 மது வாசத்தோடு உளறிக் கொண்டிருப்பதை.
 துர்க்கா இதை எதிர்பார்க்கவில்லை.
அண்ணா இவர் இப்படியே உள்ளே வந்தால்
அவமானமாகிவிடும்,

பரிசு வாங்கச் சென்றிருப்பதாக நான் சமாளிக்கிறேன்.
நீங்கள் அவருடன் சென்று தெளிவானதும் வாருங்கள்
என்று தயவாய்க் கேட்டுக் கொண்டாள்.
திகைத்துப் போன முரளியை, வியாஸ் சத்தம் போட்டு அழைக்கிறான்.
ராகவன்////   கமான். என் பாஸின் புது வண்டி.
என்னை டெஸ்ட் ரன் எடுக்கச் சொன்னார். நீயும் வா
வேறு வழியில்லமல் ஏறிக்கொண்ட முரளியுடன்
வண்டி பறந்தது. அதுபோய் நின்ற இடம்
 ரவீந்திர சரோவர். கல்கத்தாவின்  மாபெரும் ஏரி.
வண்டியின் எஞ்சினை நிறுத்தாமல் இறங்கிவிட்டான் வியாஸ்..

அது ஒரு சரிவில் நின்றதால் பின்னோக்கி நகர ஆரம்பித்தது.
முரளியால் கதவைத் திறக்க முடியவில்லை.
கடைசியாக ஏதோ மரத்தில் மோதி நின்றது.
பாவம் முரளி. உடலே அதிர்ந்திருக்கும்.

நசுங்கின கதவை எப்படியோ திறந்து வெளியே வந்து
வியாசைத்தேடினான். அவனோ பான் வாலாவிடம்,
மேலும் போதை ஏற்றிக் கொண்டிருந்தான்.
அவசரமாக அவனை நெருங்கிய முரளி கார் இருக்கும் நிலையைக் காண்பித்ததும்
அந்தக் கோழை அரண்டுவிட்டான்.

இது போலீஸ் கேசாகிவிடும் என் வேலை போய் விடும்.
நீ இந்த வண்டியை கம்பெனியில் கொண்டு போய் விட்டு விடு என்று உளற
ஆரம்பித்தவன் ஓடவும் முயற்சித்தான்.
இன்னும் இரு ஆட்கள் துணையோடு, அவனைக் குண்டுக்கட்டாய்த் தூக்கிப் போட்டு,
வண்டியையை விடுவிக்க ,பணிமனை ஒன்றுக்குத் தொலைபேசி அவர்கள் வருவதற்குள்
வியாசைக் கட்டுப் படுத்துவது கடினமாக இருந்தது,.
பணிமனை ஆட்கள் ,சிரமப் பட்டு எடுத்த வண்டி நல்ல வேளையாக
இயங்கும் கண்டிஷனில் இருந்தது.

உளறியபடி இருந்த வியாசை வண்டியில் ஏற்றி, அலுவலகத்துக்குப் போனால்
மேலதிகாரி ,விவரங்களைக் கேட்டு,இதைப் போலீஸ் தான் விசாரிக்கணும்.
வியாஸ் செய்தது பெரிய தப்பு என்று இரைய ஆரம்பித்தார்.

போலீசும் வந்தது. உறங்கிவிட்டிருந்த வியாசை அருவருப்புடன் பார்த்தவர்களிடம்,
முரளி மன்றாடி,
அவர்கள் குடும்ப கௌரவமே போய்விடும்.
இப்போதைக்கு அவனை விடுவியுங்கள். நாளை அவன்
தன் நிலைக்கு வந்ததும் பொறுபெடுத்துக் கொள்வான்
என்று பாட்டா டைரக்டரிடமும் கேட்டூக்  கொண்டான்.
நீ ஜவாப்தாரி. அவன் இந்தச் சேதத்துக்குப் பணம் கொடுக்க வேண்டும்.
என்றதும் தன்னிடமிருந்த ஆயிரம் ரூபாயைப் பணிமனைச் செலவுக்குக் கொடுத்துவிட்டு,
வாடகை வண்டியில் வியாசை ஏற்றி,

துர்க்காவிடம் கொண்டு சேர்த்தான்.

யாருக்கும் தெரியாமல் அவள் அவனைப் பின்புறம் அழைத்துச் சென்று ஆசைதீற ஷவரில் நிற்க வைத்து வசைமாறி பொழிந்ததும்
ஒரு மாதிரி அரை நினைவுக்குத் திரும்பினான்.
 ராகவன் எங்கே என்று கேட்டிருக்கிறான்.
பிறகு தேடினால் ராகவன் அங்கே இல்லை.
நடந்ததை எழுதி துர்காவின் அம்மாவிடம் கொடுத்துவிட்டுக்
கிளம்பிவிட்டான்.
அடுத்தனாள் வண்டி ஏறும் வரை அவன் படபடப்பு அடங்கவில்லை.

சென்னை வந்து என்னிடம் சொன்னபிறகே ஆஸ்வாசப்பட்டான்.
வண்டி மோதின அதிர்ச்சி,போலீஸ் என்று ஒரே  சங்கடம். 23 வய்தில்
இதெல்லாம் அப்போது அந்தக் காலத்தில்
நேர்மையான மனிதர்களுக்குக் கஷ்டம் தானே.
பெற்றோருக்குக் கூட இந்த விஷயம் தெரியாது.
பயக்ருத் பய நாசனனே காப்பாற்றினான் என் அருமைத் தம்பியை.

Add caption

Add caption