வாழ்க்கை குரலின் கீதம் சுகம். சுபம்

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

  சுந்தரத்தின் வரவு, 25 வருடங்கள் உழைத்த கம்பெனி ,பிடித்தம் போக
கையில் கணிசமாக சில லட்சங்கள் கிடைத்தன.
அந்த நிமிடத்தில் தான் கணினி படிப்பத் தொடர்ந்ததில்
தனக்கே   நன்றி சொல்லிக் கொண்டான்.
 தன் பயணம், நண்பன் வீட்டில் தங்கக் கொடுக்கப் பணம்,
என்று அளவாக எடுத்துவைத்துக் கொண்டு
மிச்சமான பணத்தை மகள்கள் பெயரில் உயர் வட்டி கொடுக்கும் வங்கியில் ஆறு வருடங்களுக்கு
 டெபாசிட் செய்தான்.
புது மெருகேறிய வளையல்கள் கைகளில் மின்ன
இன்னும் நம்பாத முகத்தோடு
கணவன் மனை புகுந்தாள்.
தந்தை தாய் போல அவர்கள் அணைப்பு வேண்டி இருந்தது.

எல்லோருமாக ,சுந்தரத்தை ஒரு வெள்ளி இரவு, மலேசியன்
விமானத்தில் ஏற்ற  மீனம்பாக்கம் வந்ததும், சந்திராவை
ஏதோ வெறுமை சூழ்ந்தது.
வெற்றியோ தோல்வியா இது.
சுந்தரம் அவள் முகத்தைப் பார்த்துப் புரிந்து கொண்டான்.
உன் மனம் ஆறுதல் அடைய  உனக்கு நேரம் வேண்டும்.
அதற்குத்தான் இந்தப் பயணம். முடிந்த வரை என்னை மன்னித்துவிடு.
 சென்ற காலத்தைத் திருப்ப முடியாது.
இந்த வாழ்க்கை நீ கொடுத்தது, அதனாலயே நான்
வளம் பெறுவேன் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது.

நான் வருகிறேன் என்று சொன்னவன் பெற்றோரை வணங்கினான்.
 பெண்களை அணைத்துக் கொண்டான்.
அவர்கள் அவன் காதில் ஏதோ கிசுகிசுக்க
அவன் முகத்தில்  புன்னகை விரிந்தது.
சரி என்று தலையாட்டி கை அசைத்து விடை பெற்றாஆன்.
அடுத்தடுத்த வருடங்களில் அவன் அனுப்பிய பணம் சேரச் சேர
இரண்டு வருடங்களில் இருவரும்  அமெரிக்காவில் பட்டப் படிப்பு வந்தனர்.

மாமாவின் மகன்கள் இருக்கும் பல்கழகத்துக்கு நூறு மைல்கள் தொலைவில்
இவர்கள் பல்கலைக் கழகம் அமைந்தது.
அருமை சகோதரர்களக அவர்களின் உதவி கிடைத்தது.
பெரியவள் மைதிலி  நான்கு வருடங்களிலிலும்
சிறியவள் மிதிலா ஐந்து வருடங்களிலிலும்
கணினி சம்பந்தப் பட்ட படிப்பில் க்ராஜுவேட் செய்தனர்.

சுந்தரம் நடுவிலும் ஒரு தடவை மகள்களை
வந்து பார்த்து விட்டுப் போனான்.
அப்பாவிடம் தெரிந்த மாற்றம் அவர்களை மகிழ்வித்தது.
கோடை விடுமுறையில் அவர்களும் அம்மா,தாத்தா பாட்டியைப் பார்க்க வந்தனர்.
தாத்தா முன்னைவிடத் தெம்பாக இருந்தார்.

தங்கள் தந்தை அனுப்பும் தபால்களே காரணம் என்று கண்டு கொண்ட
பேத்திகள் தாங்களும் எழுத ஆரம்பித்தனர்.
சந்திரா எப்பொழுதும் போலச் சலனம் காட்டாமல்
தன் அலுவலகத்தில் உயரிய பதவிக்காக உழைத்து
வெற்றியும் கண்டாள்.
இதற்குத்தான் தன் வாழ்வு மாறியதோ என்று வியந்தாள்.
மாமியார் மாமனார் உடன் ,நிறைய உபதேச சொற்பொழிவுக்குப்
போய் மன நிம்மதி பெற முயன்றாள்.

காலம் சென்று,மகள்கள் திரும்பியதும்,
தாத்தாவின் ஏற்பாட்டில்  மைதிலிக்கான மாப்பிள்ளை
பார்க்கும் படலம் முடிவுக்கு வந்தது.
சேகர் மாமாவின் பேரன் சென்னையிலேயே நல்ல வேலையில் இருந்தான்.
 இருவரும் சந்தித்து மனம் ஒத்துப் போனதில்
திருமணம் நிச்சயமானது.

ஒரு மாதம் முன்னதாக வந்த சுந்தரம்,
தந்தை சொன்ன வழியில் கல்யாண வேலைகளை ஏற்றுக் கொண்டான்.

கிருஷ்ணசாமி ரெட்டியார் திருமணமண்டபத்தில்
இதோ ஜூலை  யில்
 திருமணம்.
 நல்வாழ்க்கை தொடங்க இருக்கும் மைதிலிக்கும் கார்த்திக்குக்கும் நன் வாழ்த்துகள்.
பெரியவர்கள் அவரவர் மனப்படி தொடர்வார்கள். வாழ்க வளமுடன்.
என்னுடன் விடாமல் தொடர்ந்து படித்து
பின்னூட்டம் இட்ட அனைவருக்கும் நன்றி.