நட்பும் அதன் வரையறைகளும்

சந்தோஷப் பூக்கள்.இந்தப் பதிவைப் புதுப்பிக்க ஒரு காரணம் எங்கள் ப்ளாக்

அரட்டை.

அதில் இந்த நிகழ்வில் வரும் பாலாண்ணாவைப் பற்றி

லதா என்பவர் பேச,

அதை ஃபார்வர்ட் செய்த சுஜாதா யக்ஞராமன்

இடம் நான் கேள்விக்கணை தொடுக்க

இதோ கிடைத்தது,

என் இன்னோரு குடும்பம்.

சந்திராவும் அவள் சகோதரிகளும்

அண்ணா தம்பி பேரக்குழந்தைகள்,

நம் சுஜா எல்லோரும் என்றும் இனிமை 

பெற வேண்டும். இப்படிக்கு ஆண்டாள் என்கிற வல்லிம்மா

என்கிற ரேவதி நரசிம்ஹன்.

1964தோழி வீட்டுப் பிறந்தநாள்

 64 ஆம் வருடம் வாழ்க்கையில் மறக்க முடியாத வருடம்.
கல்லூரியை ஒரே ஒரு வருடம் சுவைத்த காலம்.

காண்டீனில் ஊத்தப்பம் சாப்பிட்ட காலம்.
குழுக்களாகப் பிரிந்து  தோழிகளுடன் ஓரிரு படங்கள் பார்த்த காலம்.

ஆங்கிலப் பேராசிரியை உடுத்தும் உடைகள் மேல் மோகம் கொண்டகாலம்.
ஷம்மி கபூர் ,சாதனா,ராஜ் கபூர்,வைஜயந்தி மாலா,பத்மினி,ஆஷா பரேக் என்று
பேசித்திரிந்தகாலம்.

பாட்டுப் போட்டிகளுக்கெல்லாம் போய்ப் பங்கெடுத்த காலம்.
தமிழ் நிறையக் கற்ற காலம்.நிறைவான நாட்கள்.
அதையெல்லாம் விட இனிப்பான விஷயம் நிறைய தோழிகள் கிடைத்தது.
என் திண்டுக்கல் தோழிகளைப் பிரிந்து, இந்த மெட்ராஸ் தோழிகளைப் பார்த்துப் பேச தயக்கம் நிறையவே இருந்தது.
அதையெல்லாம் மாற்றினவள்  என் அன்புத் தோழி சந்திரா.

அவள் குடும்பம் பெரியது
இரண்டு அண்ணாக்கள்,ஒரு தம்பி

மொத்தம் அவர்கள் ஆறு சகோதரிகள்.

அனைவரும் தங்கங்கள். மிருதுவான பேச்சு.

உயர்ந்த படிப்பு.

நிறைய உழைப்பு,

நல்ல சந்தோஷம்.இதுதான் சந்திராவின் குடும்பம்.

குறும்புக்கு என்றே பிறந்த தம்பி குமார்.

 சகோதரிகள்.
இவளையும் சேர்த்து ஒன்பது  பேர்.

கல்லூரி முதல்நாள் பாட்டி என்னை இவர்கள் வீட்டில் சேர்த்து,சந்திரா எங்கள் ஆண்டாளையும் உன்னுடன் எதிராஜுக்கு அழைச்சிண்டு போகறியா. அவளுக்கு  இங்க ஒன்றும் தெரியாது. என்று சொன்னது தான் தாமதம்.
முழுக் குடும்பமும் எனக்கு உறவாகிவிட்டது.

கலாட்டா,கிண்டல்,மாலை டிபன்,கங்காதீஸ்வரர் கோவில்,ஸ்ரீனிவாசப் பெருமாள் கோவில் என்று எங்கே போனாலும் சேர்ந்தே போவோம். கனகா,கமலா,சுந்தரா(களக்காட்டுக் காரி) என்று நல்ல நட்பு உருவாகியது.

சந்திராவின் வீட்டு மாடியில் அவளின் டாக்டர் அத்தையும்,ஒரு சித்தப்பாவும் இருந்தார்கள். சித்தப்பாவுக்குக் குழந்தை பிறந்து ஆறு மாதம் ஆகி இருந்தது,.

படித்த நேரம் போக பாட்டு,ரேடியோ,உஷாவோடு விளையாட்டு என்று நேரம் போவதே தெரியாது..
இருட்டுவதற்கு முன்  வீட்டுக்குப் போய்விடவேண்டும்:)
இல்லாவிட்டால் சின்ன மாமா குரல் கேட்கும்.
ஓடிவிடுவேன். அப்பொழுதுதான் ஊத்தாம்மாவுக்கு ஆண்டு நிறைவு வருகிறது என்று தெரிந்து கொண்டேன்.
ஏதோ எங்கள் வீட்டுக் கொண்டாட்டம் போல ஒரே மகிழ்ச்சி.

முதல்நாள் சாயந்திரம் பூராவும் பூ தொடுப்பது, யார் யார் என்ன பாவாடை,தாவணி என்ன பூ.
எத்தனை பேர் வருவார்கள் என்று கேட்டால் தஞ்சாவூரிலிருந்து சித்தியின் உறவினர்கள்.
சந்திராவின் அக்காவோட மாமியார் வகையறா.
சந்திரா அப்பாவின்  ஆஃஃபீஸ் நண்பர்கள்  என்று ஒரு நூறு பேருக்குக் குறையாது என்றதும். நாங்கள் எங்களுக்குள்ளேயே வேலைகளைப் பிரித்துக் கொண்டோம் வரவேற்பு,உபசரிப்பு, பந்தி விசாரிப்பு,
குழந்தையை அழவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வது.  இப்படிப் போய்க் கொண்டு இருந்தது லிஸ்ட்.
சந்திராவின் அம்மா, அப்படியே  கோவிலில் இருக்கும் அம்பாள் மாதிரி கனிவு கொண்டவர்.
ரேவதி ,பாட்டி கிட்டச் சரியா  சொல்லிட்டு வரணும். தேடவைக்காதே என்று என்னிடம் சொல்லிவைத்தார். சரி மாமி என்று தலையாட்டிவிட்டேன்.
அப்பொழுதெல்லாம்  காதில் ரிங் போட்டுக் கொள்வது ஃபேஷன்.

கண்ணுக்கு மை,பின்னலுக்கு ரிப்பன் கூடாது.
அதுதானாக வந்து   முன்னால் விழுந்துவிடும்.:)

மாட்சிங்காகக் கங்காதீஸ்வர குளக்கரை கடையில் பச்சை மாலை, பச்சை மணி வைத்த ரிங் என்று எனக்கு வாங்கியாச்சு.  பச்சை கண்ணாடி வளையல்கள்
பச்சைப் பட்டுப்பாவாடை, அப்பொழுது வந்திருந்த ஃபுல்வாயில் தாவணி.

சந்திராவுக்கு எலிட்ரோப்(நாங்கள் தமிழ் பேச மாட்டோம். முடிந்த வரை ஆங்கிலம் தான்:)  )வண்ணத்தில் பாவாடை,பின்க் தாவணி.இரண்டும் கலந்த மேல்சட்டை.,தங்கை நிம்மிக்கு  லட்சுமி   சிவப்பு எல்லாமே. அவள் தங்கை கௌரி
  பாவாடை சட்டை தான்.இரட்டைப் பின்னலோடு மான்குட்டி போல
ஓடுவாள்.
எங்கள் அணிவகுப்பைப் பார்த்துப் பெரியவர்கள் நமட்டுச் சிரிப்புச் சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

ஹூம் அவர்கள் கண்டார்களா எங்கள் திறமையை.
உஷாப் பாப்பாக்குக் காது குத்தினபோது  நடந்த அமர்க்களம்.!!!
அம்மாடி அலறிவிட்டோம் நாங்கள். கௌரிக் குட்டி
பாப்பாவுக்கு பிஸ்கட் கொடுத்துப் பார்த்துக் கொண்டது.
சந்திரா வாசலில் பன்னீர்சொம்பு,கல்கண்டு சந்தனம் எல்லாவற்றையும் வைத்துக் கொண்டு  போற வருகிறவர்களையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டாள். அப்பப்போ  எங்களையும் பன்னீரில் நனைத்துவிட்டுப் போனாள

நானும் நிம்மியும் சாப்பிட வந்தவர்களைக் கவனிக்க ஆரம்பித்தோம்.

உண்மையாகவே   உபசரித்ததால் இருவருக்கும் நல்ல பேர்.

தஞ்சாவூர்த் தாத்தா ஏ பொண்ணே   நீ சுந்தரேசனோட மூன்றாவது பெண்ணா. ஜாடையே இல்லையே என்றார்.
எனக்கு ஆமாம் என்று சொல்ல ஆசை. அதற்குள் நிம்மி
அவ எங்க ஃப்ரண்டு. இங்கதான் இருப்பா. என்றதும் அவர்
கொஞ்சம் நேரம் கழித்துக் கூப்பிட்டார். எல்லாரையும் கவனிக்கணும்.

 உங்கபக்கத்தையே   பார்த்துக் கொண்டிருக்கக் கூடாது! என்று   கொஞ்சம் மிரட்டிப் பார்த்தார். நாங்கள் அதுக்கெல்லாம் அஞ்சுவோமா.

தாத்தா இந்தாங்கோ இன்னோரு கப் பால் பாயாசம் எடுத்துக்கோங்கொ' என்று கொண்டு கொடுத்துவிட்டு ஓடினோம்.
.


அடுத்தாப்பில கிளம்புகிறவர்களுக்குத் தாம்பூலம்+பட்சணப்பை.
முதல் இரவே  தயார் செய்துவிட்டதால்
வீட்டு முன்னிருந்த பந்தலில் இருவரும் நின்று  கொண்டு மிகமிக மரியாதையோடு பெரியவர்களுக்குப் பைகளைக் கொடுத்தோம்.

இது யாரு இந்தப் பொண்ணு ? மீண்டும் கேள்வி. நம்ம பாலாண்ணா  ஃப்ரண்டு  கோபு இல்ல  அவனோட அக்கா பொண்ணு. எங்களுக்கும் ஃப்ரண்டு.

எல்லாம் முடிந்து நாங்களும் சாப்பிடப் போனோம்.  அலுப்பில் சாப்பாடு வேண்டி இருக்கவில்லை.

ஒரே பெருமைதான்.

இது நடந்த  பத்து மாதங்களில்
உண்மையிலியே  அந்தப் பாட்டியின் வாக்கு பலித்தது.
ஆமாம்  என் திருமணம்  நிச்சயமானது!!
இதெல்லாம் இவண்ட்மேனேஜ்மெண்டா என்னா என்று கேட்டால்
இல்லைன்னுதான் சொல்வேன். இந்த நிகழ்ச்சியில் ஈவண்ட் என்னை மேனேஜ் செய்தது:)





 எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்