கும்பகோணம் புண்ணியம் கிடைத்தது--2

ராமாயணக்காட்சிகள்

கர்ப்பரகஷாம்பிகா    கோவில் குளம்

ஆடிக்காட்டிய யானை

அருள்மிகு கர்ப்பரக்ஷாம்பிகை கோவிலை   தங்கும் விடுதியிலிருந்து 45 நிமிடப் பயணத்தில் அடைந்தோம். வண்டியை 35 மைல் வேகத்தில்தான் ஓட்டவேண்டும் என்று ஓட்டுனர்  மணி  சொன்னாதால்   பக்கத்தில் இருக்கும் இடங்களுக்கு கூட  மெதுவாகச் செல்ல முடிந்தது.

வெகு குறுகலான  பாதைகள்..தெருவோர திறந்த வெளி கழிவுநீர்ப்பாதைகள்.

கும்பகோணம் மாறவில்லை.

எனக்கு அருவருப்பும் தோன்றவில்லை.

முல்லைவனநாதர் கோவிலை அடைந்த போது அங்கே இருந்த அமைதி

அளவிட முடியாதது.

புனுகினால் செய்த திருமேனிக்கு அபிஷேகம் கிடையாது என்றும் சொன்னார்.வருடத்துக்கு ஒரு முறை  புனுகு சட்டத்தை நீக்கிவிட்டு 

மீண்டும் சார்த்துவார்களாம்.ஆவுடையாருடனும் ஒளிர்ந்தமுல்லைவனநாதரை  மனமார வணங்கிவிட்டு

அம்பாளின் இருக்குமிடம் நோக்கிவிரைந்தோம்.சுகந்தமானகாற்று.

அமைதி.

கண் நிறைக்கும் பசுமை.நந்தவனம் எல்லாம் தாண்டி அம்பிகையின் திருவாசலில் நுழைந்தோம்.1997இல்  இவளை நினைத்து 

வேண்டிக்கொண்டதும், மணிஆர்டர் அனுப்பி நெய், தைலம் எல்லாம் பெற்றுக்கொண்டதும், பிறகு மகன்களின்     சந்ததிக்காகவேண்டிக்கொண்டதும் நினைவுக்கு வர கண்ணில் நீர்.

அம்மா.அனைவரின்      அன்னையரின் கர்ப்பத்தை எப்போதும் மகிழ்வாகவைத்திரு.

உனக்குத் தெரியும்.யார் யாருக்கு எப்பொழுது மகவு வேண்டும் என்று. இதோ இங்கே கட்டியிருக்கும் தங்கத் தொட்டில்களே  ஸாட்சி.

மரத்தொட்டிலும் இருந்தது.

வந்த சிசுக்களுயும் வரப் போகும் சிசுக்களையும் நீயே அல்லவா காப்பாற்றுகிறாய்.உன்னிடம் பிரார்த்தனை செய்தோம். வழிகாட்டினாய்.உன்னை நாட்கள் கழித்தாவது வந்து தொழும் பாக்கியம்  கொடுத்தாய் நன்றி தாயே என்று சொன்னபடி அவளின் சௌந்தரிய மேனியையும் அழகான மடிசார்க் கட்டுப் புடவையையும்,அங்கிருந்த  அர்ச்சகரின்   அருமை வாசகங்களையும் கேட்டுக் கொண்டோம்,மருமகள்களும் மகளும் தனித் தனியே அவரவரின் பிரார்த்தனைகளை நிறைவேற்றினார்கள்.

வெளியே வரும்முன் அவளிடம் மீண்டும் நன்றி சொல்லிவிட்டு, முல்லைவனத்தைப் பார்க்கவந்தோம். அங்கெ முல்லைப் ப்பூ  விற்றுக் கொண்டிருந்த பெண்ணிடம்  பூவை வாங்கிக் கொண்டு

கும்பகோணம் திரும்பவும் இருள் சேரவும் சரியாக இருந்தது. அதற்கு மேல் குழந்தைகள் பசி தாங்காது என்று தெரியும்.

வழியில் நல்ல் சாப்பாட்டு விடுதி கிடைக்குமா என்றூ  தேடி  ஒருவிடுதியை  மகன் கண்டுபிடித்தார்.

ஒருவாறு ஈக்களையும், ஏசிக் குளிரையும் தாங்கிக் கொண்டு  இட்லி மட்டும் சாப்பிட்டுவிட்டு வந்து சேர்ந்தோம்.

அடுத்த நாள் உப்பிலி அப்பனைத் தரிசிக்கணுமே.  நடுவில் கண்ணில் அகப்பட்ட   நிலவையும்  படம் பிடித்துக் கொண்டேன்.:)

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்