முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் எங்க வினாயகர்

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

முதல் நாளே மாலைத் தோரணங்கள் வந்தாகிவிட்டது.

பாட்டிக்கு கவலை எல்லாம்

\ யார்  பிள்ளையாரை வாங்கி வருவது. என்பதுதான்.

இதோ பால்கார  அருணாச்சலம் வந்தாச்சு.

வாசலில் மருமகள் கோலம் போட்டுவிட்டால்.

குளித்துவிட்டுத்தான் போட்டு இருப்பாள் என்று சமாஷானப் படுத்திக் கொண்டு,

ஒரு பலகை, பை, பதினைந்து   ரூபாய் பணம்

எல்லாம் அருணாச்சலத்திடம் கொடுத்து,

 வாங்கி வந்துவிடு.

''சுருக்கப் போய் பிள்ளையாரையும் எருக்க மாலை விளாம்பழம், மூஞ்சூறு,அவல்பொரி எல்லாம்.

ஒரு

 வாய்  காப்பி சாப்பிட்டுக்கோ.  

அவன் சைக்கிளில் பறக்க

 இங்கே குழந்தைகள் பால் குடித்து,

வரப் போகும் பிள்ளையாரை  எதிபார்த்து வாசலிலேயே அமர்ந்திருந்தார்கள்.

அவரும் வந்தார்.

அமர்க்களமாக பட்டுத்துணி விரிக்கப் பட்ட  நாற்காலியில் அமர்ந்தார்,

அம்மா

 அலங்காரம் செய்ய.

கம்பீரமாகப் பிள்ளையார் குடையுடன் வீற்றிருந்தார்.

 அந்த

இடமே,விபூதி,

 பழம்,கொழுக்கட்டைகள், அரளிப்பூ,அக்ஷதை என்று

வாசனையாக இருந்தது.

 பாலும் பழமும் மூஷிக வாகன  ஸ்லோகம்

தினம் தினம்  கேட்டுக் கொண்டார் விநாயகர்.

 வீட்டின் பின்புறத்தில் இருக்கும் கிணற்றில் ஒருவாரம் கழித்து மனமில்லாமல் தங்கள் தோழனான பிள்ளையாரைக் குழந்தைகள்

அவர் தொப்பையில் வைத்த எட்டனாவோடு

  மெதுவாக இறக்கி விட்டார்கள்.

 ஒரே குரலில் அடுத்த வருஷமும் வந்துடுங்கோ என்று

  சொல்லிவிட்டு,கொஞ்சம் வருத்ததோடு

உள்ளே வந்தார்கள்.

திருப்பி எப்பமா வருவார்?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!

முப்பது வருடங்களுக்கு முன்பு நடந்த விநாயக சதுர்த்தி.