பொய் உரைக்கலாமா---மே

இதோ இருக்கிறார் ஹரிச்சந்திர மஹராஜா.
அவர் காலமா இது/
அந்த யுகம் முடிந்தது.
துவாரபர்யுகத்தில்

கண்ணன் வந்து கொஞ்சம் பொய் கலந்த
உண்மைகளை, உண்மைக கலந்த பொய்களைச் சொல்லி
பூமி பாரத்தைக் குறைத்தான்.

அவன் துவாரகைக்கு வெளியே பிபாச ஏரிக்கரையில் படுத்து ஓய்வு எடுக்கும் போது ஒரு வேடன்,
அவரது முழந்தாளை,
ஒரு மான் முகம் என்று நினைத்து
அம்பு விட பகவான் உயிர் விடத் தீர்மானிக்கிறான்.

வேடன் பதைத்து பக்கம் ஓடி வர அவனையும் சமாதானப் படுத்தி வான் ஏறி வைகுண்டம் ஏகுகிறார்.
போகும்போதே கலி வந்து விட்டதை அறிவிக்கிறார்.
இப்போதும் துவாரகையில் அந்தப் புனித இடத்தைத் தரிசிக்கலாம்.

கண்ணபிரான் மற்றவர்களைக் காக்கப்

பொய்யுரைத்த, இல்லை உண்மையை மறைத்த இடங்கள் மஹா
பாரதத்தில் உண்டு.
அபிமன்யு அராஜகமான சக்கிரவியூகத்தில் மாட்டிக் கொள்ளுகிறான்.
வயதில்,நேர்மையில் ,அரசியலில், தர்மத்தில் தேர்ந்தவர்களைக் கொண்ட வியூகம் அது. அத்தனை
பெரியவர்களும் சேர்ந்து,
அவன் வீழ, உயிர் துறக்கக் காரணமானார்கள்.
இதைக் கேட்ட சுபத்திரை,அர்ஜுனன், கண்ணன்,யுதிஷ்டிரர்
அனைவரும் நெருப்பில் வீழ்ந்தது போல் தவிக்கிறார்கள்.

அவர்கள் அவனுடைய வீர மரணத்தில் அவர்களுக்குத்
திருப்திதான். ஆனால் ஒரு சிங்ககுட்டியை நரிக்கூட்டம் போன்ற நயவஞ்சகத்தோடு அம்புகளால்
அடித்துப் போட்டதை அவர்களால் சகிக்க முடியவில்லை.

சபதம் செய்கிறான் அர்ஜுனன். இன்று இரவு முடிவதற்குள்

அபிமன்யுவைக் கொன்றவனைச் சாய்ப்பேன். இல்லை
நான் மரிப்பேன் என்கிறான்.

கண்ணனும் ஆமோதிக்கிறான்.
துரியோதனாதிகள் அபிமன்யுவைக் கொன்ற
ஜயத்திரதனை போர்நடக்கும் களத்திலிருந்து தனிப் படுத்துகிறார்கள்,.
அர்ஜுனனும் அவன் சாரதி கண்ணனும் குருக்ஷேத்திரம்

முழுவதும் தேடிக் களைத்தார்கள்.
அந்தி நெருங்குகிறது. சூரியன் மறையும் நெரம் வந்துகொண்டிருக்கிறது.

கண்ணனுக்கு அர்ஜுனனும் அலுப்பின் எல்லையை
அடைந்துவிட்டதை உணர்கிறான்.

நிலைமையைச் சமாளிக்க யோசித்த அடுத்த
கணத்தில் தோன்றுகிறது சுதர்சனம்
அவன் கையில்.
பிரயோக சக்கிரமாகப் பாய்கிறது.

கண்ணன் மனம் அறிந்த சக்கிரம் சூரியனைச் சென்று மறைக்கிறது.
அந்தியும் முடிந்து இரவு வந்துவிட்டதாகக்
களியூட்டம் போடுகிறான் துரியோதனன்.
மறைவிடத்திலிருந்து
வெளியே வருகிறான் ஜயத்ரதன்.

அவன் கண்ணன் கண்ணில் பட்ட மறுகணம்
சுத்ர்சனம் ஆதவனைவிட்டு விடுகிறது.
மறுபடி வெளிச்சம் பரவ
அதிர்கிறது கௌரவ முகாம்.


கண்ணன் கைசேர்ந்து ஓய்கிறது சுதர்சனம்.
பார்த்தனை அழைத்து ஜயத்ரதன் இருக்குமிடம்
வருகிறது ரதம்.
ஆத்திரமும் பெற்றபாசமும்

மேலோங்க
காண்டிபம் அதிர,

எடுத்தான் அம்பை, விடுத்தான் சரங்களை.

அனுமன் உட்கார்ந்த கொடி வீரவிலாசமாகப் பறக்கிறது.

கிருஷ்ணனின் பாஞ்சஜன்யம்,
கேட்பவர் நெஞ்சங்களை நடுங்க வைக்க ,


முடிகிறது அபிமன்யுவைக் கொன்றவனின்
கதை. இது கண்ணன் செய்த பொய்தான்.
அடுததது ,




யுதிஷ்டிரர் சொன்னச் சின்னப்பொய்.
துரோணரின் ரதம் சென்ற இடமெல்லாம்

உயிர்விட்டவர்களின் எண்ணிக்கை உயர்கிறது.
இதைத் தடுக்காவிட்டால்
தோல்வி நிச்சயம் பாண்டவருக்கு.
கண்ணனுக்குத்தான் அவர்களைக்காப்பதே தர்மம்.

அவனுக்குத் தோன்றிய திட்டம் தர்மருக்குத் தெரிவிக்கப் படுகிறது.
பிறவி எடுத்ததிலிருந்து பொய் என்பதைக் கருத்தில் கூட
நினையாதவர்.
அவருக்குப் பொய் நாவில் வரமுடியாது.
அவரிடம் கண்ணன் கூறியது,''அஸ்வத்தாமா ஹதஹ''
//அஸ்வத்தாமா கொல்லப்பட்டான்//
துரோணரின் உயிர்நாடி அவர் மகன் அஸ்வத்தாமன்.
அவன் இறந்தான் என்ற சொல்லைக் கேட்டால் அவர் வில்லைத் துறப்பார், போர் முக்கால்பங்கு முடிந்தது போல்தான்.
ஆனால் அஸ்வத்தாமனோ யாராலும் அழிக்க முடியாதவன்.

அதனால் கண்ணனால் கற்பிக்கப்பட்டப் பொய் ,,
அஸ்வத்தாமா என்ற பெயர் கொண்ட யானையைத்
தர்மன் வதம் செய்தவுடன் ,

கூவ வேண்டியது'' அஸ்வத்தாமா(என்ற யானை )
கொல்லப்பட்டது உண்மை.''
என்ற வாக்கியம்.
தர்மன் மனமில்லாமல் அஸ்வத்தாம என்ற யானையயும்
அதன்மேலிருந்த வீரனுடனும் போர்புரிந்து
யானையையும் கொன்றுவிடுகிறான்.

அதெபோல் சொல்லிக் கொடுத்த வசனத்தையும்
சங்கு ஊதி,
போர் நடுவே ஏற்படும் அமைதியில்
சத்தமாகச் சொல்கிறான்.
அவன் யானை என்ற சொல்லை உச்சரிக்கும் போது கண்ணன்,பார்த்தன் இருவரது சங்குகளும் எக்காளமிடத் துரோணர்,
அஸ்வத்தாமா மடிந்துவிட்டான் என்ற உணர்வு தாக்க
ரதத்தை விட்டு இறங்கி விடுகிறார்.

இதே போல இன்னும் சில இடங்களில்
கையாளப்படும் தந்திரங்களில்\பொய்கள்

நிறையவே இடம் பெறும்.
கௌரவர்கள் சொன்ன ப்ஒய்களைக் கணக்கு எடுக்க முடியாததால் விட்டு விடலாம்.

கவிதையில் பொய் சொல்லலாம்,
காதலில் பொய் உண்டு.
கல்யாணத்திலும் அதே.

இல்லறத்திலும் மட்டும் இல்லையா.
அங்கும் பொய்யில்லாமல் ஏதாவது நடக்குமா என்ன.

நான் எப்போதுமே உண்மைவிரும்பி என்று ,
கூடப் படிக்கும் மாணவியின்
உருவ அவலட்சணத்தைக் கூறு போடுபவர்களையும்
பார்த்திருக்கலாம்.

பொய்யும் நலமெ.
அதனால் நன்மை விளையுமென்றால்.
உங்கள் கருத்தென்ன?