முன்னம் ஒரு காலத்துல......

வல்லிசிம்ஹன்

ஜூன் 2008 எழுதின பதிவு.

திருவேங்கடப்

பாட்டியும் நானும்.

இடம் திண்டுக்கல் பஸார் தபால் ஆஃபீஸ்.

கச்சேரி ரோடு மலைக் கோட்டை அருகே.

கிணற்றில் நான் தண்ணீர் சேந்திக் கொண்டிருக்க,

சுவரைத் தாண்டிப்

பக்கத்து வீட்டுப் பின்புறத்தில் இருந்து ,தோழி இந்திராவின் குரல்

''எத்தனை தடவைம்மா சொல்றது.புத்திமதி சொல்லறதுல்லாம் உன் காலத்தோட போச்சு.

இன்ஃபாக்ட் உன் அப்பா காலத்தோட ஓவர் மா.

இப்ப எல்லாருக்கும் எல்லாம் தெரியும்.

நின்னு, பாட்டி சொல்கிறதை எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டு பின்பற்ற

நேரம் இல்லை.''

இது நாங்கள் தினம் கேட்கிற வசனம், அதுவும் காலை வேளைல

அம்மியில் தேங்காய்ச் சில்லுகளைத் தட்டிக் கொண்டூ இந்திராவோட

அம்மா தாழ்ந்த குரலில் பேசுவதும்,

இந்திரா அதைக் கேட்டுப் பொரிந்து கொட்டுவதும்,

உள்ளே இருந்து அவளுடைய பாட்டியின் அழைப்பும்

எங்க வீட்டுத் தாழ்வாரத்தில் கேட்கும்.

நான் அப்போது வீட்டுக்குத் தேவையான தண்ணீரைக் கிணற்றிலிருந்து

இழுத்துக் கொட்டிக் கொண்டிருப்பேன்.

எங்க பாட்டி ஒரு தூணில் சாய்ந்து கொண்டு கால்களை நீட்டி

தைல எண்ணையைத் தடவிக்கொண்டு இருப்பார்.

எனக்கோ எட்டுமணிக்கு வரும் ஒரே ஒரு டவுன் பஸ்ஸைப் பிடித்துப்

பள்ளிக்குப் போக வேண்டும்.

பாட்டிக்கோ பக்கத்து வீட்டில் என்ன நடக்கிறது என்று தெரிந்து கொள்ள ஆசை.:)

''அந்தப் பொண்ணு , அவ அம்மா சொன்ன பேச்சைக் கேக்காதோ?.என்ன பிரச்சினை ஆண்டாள்??''

என்று என்னை விளிப்பார். பாட்டிக்கு  குசும்பு ரொம்ப ஜாஸ்தினு எனக்கு அப்பத் தெரியாது.:)

ஐயோ சத்தம் போட்டுப் பேசாதே பாட்டீஈஈஇ

நான் அவளோட தான் ஸ்கூலுக்குப் போணும். அப்புறமா உள்ள வந்து சொல்றேன். ''

 என்று ஓடி விடுவேன்.

திருப்பி சாயந்திரம் வீட்டுக்கு வந்ததும், பாட்டி ரெடியாக வாசல் திண்ணையில் உட்கார்ந்திருப்பார். என்ன ஆச்சு.அப்புறம் அந்த சண்டை தீர்ந்துதா?"

 என்று ஆவலோடக் கேட்கும் அந்த 70 வயசுக் குழந்தையைப் 

பார்த்தால் கோபம் தான் வரும்:)

மாலைப்பசி,உப்புமா காத்துக் கொண்டிருக்குமோ என்கிற கோபம்,

அத்தனை அல்ஜீப்ராவையும் போட்டு முடிக்கணுமே என்கிற தாபம்,

பாட்டிக்குப் பின்னால் மெயில்(தபால்) மூட்டைகளைக் கட்டி சீல்

 வைத்துக் கொண்டிருக்கும் தங்கப்பத் தாத்தாவின் நமுட்டுச் சிரிப்பு.

''பாப்பா மாட்டிக்கிட்டியா'' என்கிற மாதிரி கேலி செய்யும்.

வர்ரேன் பாட்டி என்று கடித்த பற்களுக்கிடையே பேசிவிட்டு உள்ளே போய்விடுவேன்.

அங்கே போய் அம்மாவிடம் புலுபுலுவென்று ஒரு சண்டை போட்ட பிறகு

மீண்டும் வாசலுக்கு வந்தால் அங்கே மீண்டும் பாட்டி!!

சரி இன்னிக்குச் சொல்லாமல் தீராது,அப்புறம் அப்பா வரை விஷயம் போய்விடும் என்கிற பயத்தில் ,''இல்ல பாட்டி...''.என்று ஆரம்பித்தால்.,

இந்த ' 'இல்லை,வந்து '' ரெண்டு வார்த்தை இல்லாம உன்னால பேச முடியாதா

என்று கேலியாகக் கேட்பார்.:)

நமக்குத்தான் ரோஷம் நெத்திக்கு நடுவில உட்கார்ந்திருக்குமே:)

முறைப்பேன் பாட்டியை.

இப்படியெல்லாம் முறைச்சா நாளைக்கு எப்படி கலெக்டராப் போவ. ?

நாலு பேர் நாப்பது பிராது கொடுப்பார்கள். எப்படித் தீர்த்து வைப்ப.' பொறுமை

 என்னும் நகை அணிந்து 'அப்படீனு அவ்வையார் பாடியிருக்கார் தெரியுமா" என்பார்.

எனக்கு அதுவரை இருந்த நல்ல குணமெல்லாம் அப்படியே மறைந்துவிடும்!!

''போ உன்கிட்ட ஒண்ணுமே சொல்ல மாட்டேன். 

எனக்குத்தான் பொறுமை இல்லையே '' என்று வேறு பக்கம் திரும்பினால் எதிரே இருக்கிற லாரி ஆபீசைப் பார்க்கணும்,:)))அதனால் மீண்டும் பாட்டியைப் பார்ப்பேன்.

''தாழ்ந்த இடத்திலதான் தண்ணீர் தங்குமே, தெரியுமா? என்பார்.

ஆமாம் தண்ணியும் தங்கும் கொசுவும் வளரும்' அப்டீனு "தொச்சு"க் கொட்டுவேன்;)

இந்த மாதிரி ரெண்டு மூணு ஸ்டாக் டயலாக் முடிஞ்சதும் பக்கத்து வீட்டுச் சமாசாரமும் சொன்னேன்.

எப்படி அந்த இந்திராவுக்கு ஒரு பையன் லவ் லெட்டர் கொடுக்கப் பார்த்தான். அவ எப்படி வாங்கிக்காம கல்யாணப் பரிசு சரோஜாதேவி மாதிரி நடந்து கொண்டா, அது தெரிந்து (அவளுடைய) பாட்டி அவளைப் பள்ளிக்கூடத்துக்குப் போக வேண்டாம்னு சொல்கிறார் என்று முடித்தேன்.

எல்ல்லாத்தையும் கேட்டுவிட்டு,  ''சூ!! இவ்வளவுதானா''. என்பது போல் 

எங்க பாட்டி மட்டும்தான் முகத்தை வச்சுக்க முடியும்:)

நீ என்ன சொல்றே பாட்டி. அவ ஸ்கூலுக்குப் போலாமா வேண்டாமா என்றதும்,

பாட்டி வினோதமாப் பார்த்தார்.

இது என்னடீ உலக அதிசயமா. பசங்களுக்கும் பொண்களுக்கும் இப்படித்தான் இருக்கும்.

எங்களை மாதிரி எட்டு வயசில கல்யாணம் ஆனா ஒண்ணும் தெரியாது.

நீங்கள்ளாம் குமுதம்,சாண்டில்யன் படிச்சே கத்துண்டாச்சு. அப்புறம் இப்படித்தான் நடக்கும்.

நீங்க எல்லோரும் ஒத்துமையா ஒரே குருப்பா போய் வந்தா யாரும் வாலாட்ட மாட்டான்.

ஒரு தடத்தை விட்டு இன்னோரு வழியாப் போங்கொ.

அப்படியும் பின்னால வந்தா என்னடானு அதட்டுங்கொ.

நாங்களும் இப்படி அப்படி யெல்லாம் பார்த்து இருக்கோம்.

எங்களுக்கும் தெரியும் என்று மறுபடி அதே நக்கல் சிரிப்பு.

'போ பாட்டி உனக்கு ஒண்ணும் புரியலை'' என்று எழுந்து விட்டேன்.

இப்பவெல்லாம் நிலைமை மாறிவிட்டதாக் கேள்வி.:)

,

இன்னோரு டிஸ்க்ளெய்மர்..

அதே பையனை இந்திரா கல்யாணமும் பண்ணிக் கொண்டார்கள். ஏன்னா அது அவளுக்கு அத்தை பையன்.:)