வல்லிசிம்ஹன் 2009 August
சில நாட்களுக்கு முன் என் தோழியைப் பல வருடங்களுக்கு அப்புறம் சந்தித்தேன்.
ஒரு திருமணத்தில் பார்த்தபோது அவளுக்கு என்னை அடையாளம் தெரியவில்லை.
எனக்கோ அவளைப் பார்த்ததுமே புரிந்துவிட்டது.
நான் அவள் பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டு, எங்க 64ஆம் வருட பரிசோதனைக் கூட நாட்களை நினைவு படுத்தியதும் தான் சிரித்த வண்ணம் ஒத்துக்கொண்டாள் நான் நான் தான் என்று.
என்னசெய்வது அவள் எதிர்பார்த்தது 48 கேஜி
ஒட்டடைக் குச்சியை.
இப்போது பார்ப்பது கிட்டத்தட்ட ( ம்ஹ்ம்ம்) ஒரு 75 கிலோ பாட்டியை.:)
அவள் மட்டும் ஓரிரண்டு நரை முடியைத் தவிர
அது என்ன 50 கேஜி தாஜ் மகால் ஆகவே இருந்தாள். அவள் என்னை சுற்றிச் சுற்றிப் பார்த்தாள்.
'
கொஞ்சம் அதிர்ச்சி,நிறைய வியப்பு என்று என்னை நம்பமுடியாமல் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். நீ எப்படி இவ்வளவு வெயிட் போட்ட. என்னாச்சு. சாப்பாட்டுப் பிரச்சினையா. சந்தோஷம் அதிகமானா சாப்பாடும் கட்டுப்பாடில்லாம போகும்னு சொல்லுவாங்களே, அதுப்போல
உனக்கும் வாழ்க்கை இனிமையாகப் போயிருக்கும். நீதான் படிக்கிறதை 18 வயசிலியே நிறுத்திட்டியே.???
படிப்ப நிறுத்தினா உடம்பு பெருக்குமா என்ன. கணக்கு சரியாயில்லையே என்று நான் அவளை முறைப்பதை அவள் கண்டு கொள்ளவே இல்லை.
ஷி வாஸ் இன் ஷாக்!!!
பசங்க உண்டா எப்படி இருக்காங்க கல்யாணம் ஆச்சா அவங்களுக்கெல்லாம். பேரன் பேத்திகள் உண்டா என்று அவள் மூச்சு விடாமல் கேட்க எனக்கு மூச்சு வாங்கியது.
பின்னே!
அவள் எறும்பை விட வேகமா நடந்து கொண்டே பேசினால் நான் என் சரீரத்தையும் அழைத்துக் கொண்டு பின்னால் போக வேண்டியது சுலபமான காரியமா.
நாற்காலிகளுக்கு நடுவே படு சுலபமாக அவள் போக, நான் எல்லாருடைய கால்களை இடித்து, பாதங்களை மிதித்து,
அவர்களின் "'நற நறக் :'கடிப்பு வார்த்தைகளைக் காதில் போட்டுக் கொள்ளாமல் போனேன்.
ஒருவழியாக நாதஸ்வர இரைச்சலிலிருந்து(!!!) கொஞ்சம் தள்ளி உட்கார்ந்தாள்.
'இப்போ சொல்லு. எப்படி இருந்த நீ இப்படி ஆன??
என்ன சொல்லன்னு தெரியாமல் விழித்தேன்.
ஒரு 45 வருஷக் கதையை அவ்வளவு சீக்கிரம் சொல்ல முடியுமா....
தொடரும்( சங்கடங்கள். )
23 comments:
வல்லிசிம்ஹன் said...
test
7:24 PM
துளசி கோபால் said...
ஏம்ப்பா...ஒல்லியா இருப்பது முக்கியமா ? இல்லை சந்தோஷமா இருப்பது முக்கியமா?
சந்தோஷமா இருப்பதால் நாம் எடை கூடுனோம் என்றால் நம்ம வயசில் ஒல்லியா இருக்கறவங்க துக்கத்தோட இருக்காங்கன்றதுதானே உண்மை.
குண்டோ ஒல்லியோ எல்லாம் அவரவர் குடும்ப வாகு.
குண்டா இருப்பவர்கள் ஏற்கெனவே குண்டா இருக்கோமேன்னு நொந்துக்கிட்டு இருப்பாங்க. இதுலே தான் ஒல்லியா இருப்பதால் அடுத்தவங்களை இளக்காரமா நினைப்பது தப்பில்லையா?
ஏன் இப்படி ஒல்லியா சனிக்கிழமை சாவுறமாதிரி இருக்கே? துக்கமான வாழ்க்கையான்னு திருப்பிக் கேட்டா எப்படி இருக்கும்?
இங்கிதம் தெரியாதவர்கள் உலகில் நிறையப்பேர் இருக்காங்க(-:
எங்கூர்லே முந்தியெல்லாம் வயசாகியும் குச்சி மாதிரி இருக்கப்பட்டவங்களை என்ன சொல்வாங்க தெரியுமா?
உடம்பெல்லாம் வினையும் கெட்ட எண்ணமும். அதான் திங்கறது எதுவும் உடம்புலே ஒட்டலை(-:
7:30 PM
துளசி கோபால் said...
சொல்ல விட்டுப்போச்சு....
பிள்ளையார் சூப்பர்.
அவரை ஒல்லியாக்கணுமா? :-)))))துளசி கோபால் said...
புள்ளையாரை ஏன்ப்பா சுருக்கணும்? படம் நல்லாத்தானே இருக்கு.
தோழி பிள்ளையாரையும் ஒல்லி ஆக்குவாங்களான்னு கேட்டேன்:-)))))
8:11 PM
Earn Staying Home said...
Good posting.
8:52 PM
வல்லிசிம்ஹன் said...
பிள்ளையாரை மூணு அவதாரமா மாத்திட்டேன்:)
ஓகேயா.
அந்த சினேகிதி இப்ப பெரிய ஆபீசரா ரிசர்வ் பாங்க்ல வேலை செய்யறாங்க.
பணம்,தங்கம் எல்லாம் நிறைய பார்த்து உடம்பு இளைச்சுட்டாங்களோ என்னவோ!!
8:53 PM
துளசி கோபால் said...
இருக்கட்டுமே....
பதவியால் மட்டும்தான், மனுசனுக்கு மதிப்பா?
என்னமோ போங்க.....
8:56 PM
கோபிநாத் said...
அட எங்க பிடிச்சிங்க பிள்ளையாரை...அட்டகாசம் ;))
தொடரும்ன்னு போட்டுவிட்டு கூடவே சங்கடங்கள்ன்னு போட்டா எப்படிம்மா அதை தொடர சொல்ல எங்களால முடியும் ;(
12:37 AM
வல்லிசிம்ஹன் said...
Thank you,
earn at home.
5:15 AM
வல்லிசிம்ஹன் said...
கோபிம்மா,
நான் வேற எங்க தேடுவேன். கூகிள் ஆண்டவர்தான் உதவறார். இவரை
ஃபோட்டொ பக்கெட் ல பிடிச்சேன்.
சங்கட நாசன கணேசனைப் படமாப் போட்டுட்டு கவலைப் படலாமா.
சரியாகிவிடும். குண்டா இருந்தா நம்ம பிரச்சினையை விட
நம்மளைப் பார்க்கறவங்களுக்கு
இன்னும் சங்கடமாப் போயிடுது:))
அதைச் சொன்னேன்!!!!
5:20 AM
Geetha Sambasivam said...
என்னத்தைச் சொல்ல, ரொம்ப நாள் கழிச்சு உங்க பதிவுக்கு வந்தா பதிவே திறக்கலை, என்னனு பார்த்தா பிள்ளையார், இன்னும் என்னோட "சேத்தி" விடலை போல! :))))))
போகட்டும் அருமையா இருக்கார் பிள்ளையாரும், அவரைப் பத்தின பதிவும். நானும் உங்க கட்சி தான். ஆனால் ஒண்ணு, குண்டா இருக்கிறதிலே நான் அனுபவிச்ச, அனுபவிக்கும் சங்கடம் என்னன்னா, எனக்கு மட்டும் நல்லா வேலை செய்யமுடியும், நிறையவும் செய்யமுடியும், உடம்பு களைச்சுப் போகாதுனு மத்தவங்க நினைக்கிறது தான்! :)))))))) மத்தபடி நான் குண்டா இருக்கிறதிலே பிரச்னை எதுவும் இல்லை.
6:59 AM
Anonymous said...
வல்லிம்மா, உங்க பதிவை திறந்ததுமே பிள்ளையார், அப்பறம் ஒரு பசும்புல்வெளி(மலைன்னு கூட சொல்லலாம்) ஆடு அப்படின்னு ஒரே படமா இருக்கு. எங்கே பதிவ காணமேன்னு பாத்தா கீழ இருக்கு. வேற ஏதாவது டெம்ப்ளேட் முயற்சி செஞ்சு பாருங்க. :)
9:03 AM
வல்லிசிம்ஹன் said...
வாங்கப்பா சின்ன அம்மிணி, ஆடும் புல்லும், மலையும் ஒரு சிம்பாலிக்கா போட்டு இருக்கேன்.
ஆடு மாதிரி புல்லைச் சாப்பிடணும்.
மலைமேல ஹைக்கிங் போகணும். உடலை நல்லா வச்சிக்கணும்னு:)
பிள்ளையாரும் போட்டு இருக்கேன் பாருங்க.:))
10:35 AM
வல்லிசிம்ஹன் said...
வரணும் கீதா, நாந்தான் நேரிலியே பார்த்தேனே. நீங்க எவ்வளவு சுறுசுறுப்பா இருக்கீங்கன்னு,.
எங்க மாமியார் கூட குண்டுதான். அத்தனை வேலை அசராம செய்வாங்க.
நீங்க சொல்கிற மாதிரி பார்க்கிறவங்க கண்ணில பிரச்சினை இருந்தா நாம என்ன செய்யறது:))))
10:38 AM
ambi said...
எனக்கும் இந்த பதிவுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை. அப்படியே மோதகம் குடுத்தா நடைய கட்டிடுவேன். :)
பிள்ளையார் ரொம்ப கலர்புல்லா இருக்கார்.
10:59 AM
மெளலி (மதுரையம்பதி) said...
விநாயகர் அருமை. அதிலும் 3 உருவங்களாக சூப்பர் வல்லியம்மா.
உங்கள் தோழியைப் போல பலர் இருக்காங்க. எதாவது பேசணுமுன்னு ஆரம்பிச்சு இப்படி ஆகிடறதுன்னு நினைக்கிறேன்.
12:07 PM
Vetirmagal said...
I think your friend wanted to be admired by you. For being slim and not changing. I am sure you let her down.
Did she have some kind of old score to settle? :-)
Change is the essence oflife. Please have a look at all those old photographs in our twenties and thirties. Imagine if you were like that now? You will have a good laugh.
Please , take care. It is better to be plump and healthy. And write nice blogs.
Being officer in RBI is not so great. Three are almost thousands there. But feeling sorry for being plump is not nice.
You are healthy and happy and that is all that matters.
Cheers.
Agree with Tulasi madam's comments totally.By the way I am fat and happy :-)
4:07 PM
வல்லிசிம்ஹன் said...
ஏன் இப்படி ஒல்லியா சனிக்கிழமை சாவுறமாதிரி இருக்கே? துக்கமான வாழ்க்கையான்னு திருப்பிக் கேட்டா எப்படி இருக்கும்?
// Thulasi . this is sooooper:;;;;:)))
5:41 PM
வல்லிசிம்ஹன் said...
அம்பி!!!!!! அம்பிதானே!!!
மோதகம் வேணுமனா ஞாயிறு வரவும்.
சூர்யாவுக்குத் தனி பார்சல்..
5:51 PM
வல்லிசிம்ஹன் said...
ஆமாம்மா. பாவம். தன் வாழ்க்கையும் பார்த்துக் கொண்டு மற்றவர்கள் வாழ்க்கையிலும்
புகுந்து
அவர்கள் பிரச்சினையைத் தலை மேல் போட்டுக் கொண்டு....கஷ்டம்தான்:)
பிள்ளையார் அழகா இருக்கார் இல்லையா. நன்றிம்மா மௌலி.
5:54 PM
வல்லிசிம்ஹன் said...
oh yes she had some scores. you are right. We did not invite her into our clan of SEVEN!!!!
Thought she would have changed .very competetive person.
I did not have that fire then. I do not now.lucky me:))
For health reasons I want to reduce.
otherwise I am happy as I am!! thank you Vetri magal. you have given me a good boost:0))
5:58 PM
கோமதி அரசு said...
வடநாட்டில் விநாயகர் சதுர்த்திக்கு லட்சுமியும் விநாயகரும் சேர்ந்த படம்,
சிலை விற்பார்கள்,நீங்கள் அனுப்பியிருக்கும் படம் அழகு.
எல்லோரும் வாழ வேண்டும். நாட்டில் எல்லோரும் வாழ வேண்டும்.
at August 20, 2009
Labels: உடல், காரணம், பருமன்
18 comments:
நீண்ட நாட்களின் பின் சிநேகிதியை சந்தித்தது எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருந்திருக்கும்.
சிலருக்கு எதைப் பேசுவது என்று புரிவதில்லை.
இதே போல ஒரு தோழியை சந்தித்த கசப்பான அனுபவம் பற்றி பின்னர் எழுதி இருந்தீர்களோ... இதை நான் படித்ததில்லை. இப்போதுதான் படிக்கிறேன்.
நான் கூட படிக்குபோதும், வேலைக்குச் சென்ற புதிதிலும் ஒல்லியாகத்தான் இருந்தேன். அப்புறம் கொஞ்சம் (ஹிஹிஹி) பெருத்து விட்டேன். ஏனென்றால் ஒல்லியானவர்கள் எல்லாம் பொறாமை பிடித்தவர்கள் என்று சொன்னார்கள். அதுதான்!
பின்னூட்டங்களுடன் பதிவை மீள்பதிவு செய்து விட்டீர்கள். பதிவு படித்து முடித்ததும், பின்னூட்டங்களில் என் பெயர் இருக்கிறதா என்று ஆர்வமுடன் தேடி தேதியைப் பார்த்தால்.... சான்ஸே இல்லை என்று தெரிந்தது!
மீள் பதிவு நன்றாக இருக்கிறது.
தலைப்பும் ,பதிவும் நன்றாக இருக்கிறது.
இரண்டு நாட்கள் முன் வந்த என் தோழி கேட்ட கேள்வி ஏன் இப்படி வெளுத்து சோகை பிடித்த மாதிரி இருக்கே!
அவள் மிகவும் தடித்து விட்டாள்.
சிலர் அன்பின் மிகுதியால் நன்றாக நாம் இருந்தாலும் மெலிந்து விட்டாய் என்பார்கள், சிலர் ஏன் இப்படி ஆகி விட்டாய் உடம்பை பார்த்து கொள்வது இல்லையா ? என்று கேட்பார்கள்.
என் பின்னூட்டமும் இருக்கே! இந்த பதிவில் அந்த பிள்ளையார் இடம் பெறவில்லையே!
அன்பின் மாதேவி,
என்றும் நலமுடன் இருங்கள்.
அனுராதா மாறவில்லை. பேச்சிலும் மதிப்பெண் வாங்குவதிலும்
எனக்கு ஈடாக வருவாள்.:)
அது பழங்கணக்கு.
ஆமாம். சிலருக்குப் பேச வருவதில்லை.
இரண்டு பதின்ம வயது தோழிகளைச் சந்தித்தேன்.
இருவரும் மாறவே இல்லை.
அனுபவித்து சிரித்தேன்.
நல்ல தோழிகள் இருவர் இன்றும் இணைப்பில்
இருக்கிறார்கள்:)
மிக நன்றி மா.
அன்பின் ஸ்ரீராம்,
என்றும் நலமுடன் இருங்கள்.
அபார நினைவு உங்களுக்கு.
இது சிங்கம் இருந்தபோது நடந்த கதை.
அவள் கல்லூரி தோழி.
சிலர் வருடங்கள் கடந்தாலும் மாறுவதில்லை.
நாம் மாறி விடலாம். நன்றி மா.
வணக்கம் சகோதரி
மீள் பதிவாக இருந்தாலும் பதிவு சுவாரஸ்யமாக இருக்கிறது. பின்னூட்டங்கள் அருமை. இந்த மாதிரி மீள் பதிவுகளை படித்து ரசிக்காத எங்களுக்காக அடிக்கடி வெளியிடுங்கள். பிள்ளையார் கொள்ளை அழகு.
சிலர் பொது இடம் என்பதை கண்டு கொள்ளாமல், இப்படித்தான் கேள்வி கேட்டு நம்மை துன்புறுத்தி (துன்புறுத்தல் மட்டுமில்லை..சற்று பயமுறுத்தியும்..) விடுவார்கள்.நமக்கு என்னவோ என்ற கவலையும் அவர்களிடம் பேசிய பிறகு அநாவசியமாக வந்து விடும்.என்னவோ மனிதர்கள்.. பகிர்வுக்கு மிக்க நன்றி சகோதரி.
நன்றியுடன்
கமலா ஹரிஹரன்.
ஏனென்றால் ஒல்லியானவர்கள் எல்லாம் பொறாமை பிடித்தவர்கள் என்று சொன்னார்கள். அதுதான்!
2:10 PM
பின்னூட்டங்களுடன் பதிவை மீள்பதிவு செய்து விட்டீர்கள். பதிவு படித்து முடித்ததும், பின்னூட்டங்களில் என் பெயர் இருக்கிறதா என்று ஆர்வமுடன் தேடி தேதியைப் பார்த்தால்.... சான்ஸே இல்லை என்று தெரிந்தது!
Yes ma. this was before you all came on the scene:)
அன்பின் கோமதிமா,
வாழக வளமுடன். நீங்கள் எப்பொழுதுமே ஒல்லியாகத் தானே இருப்பீர்கள்!!!
இப்போது உடல் வலி பல் வலி.
அவருக்கு திகைப்பாக இருந்திருக்கும்.
அதான் அப்படிச் சொல்லி இருக்கிறார்:)
''தலைப்பும் ,பதிவும் நன்றாக இருக்கிறது.
இரண்டு நாட்கள் முன் வந்த என் தோழி கேட்ட கேள்வி ஏன் இப்படி வெளுத்து சோகை பிடித்த மாதிரி இருக்கே!''
ஹாஹாஹா.
நாமும் தேறலாம் தங்கச்சி.
அன்பின் கமலா மா
என்றும் நலமுடன் இருங்கள்.
மீள் பதிவுகளை அவ்வப்போது
போடுகிறேன் மா. மிக நன்றி சகோதரி.
''சிலர் பொது இடம் என்பதை கண்டு கொள்ளாமல், இப்படித்தான் கேள்வி கேட்டு நம்மை துன்புறுத்தி (துன்புறுத்தல் மட்டுமில்லை..சற்று பயமுறுத்தியும்..) விடுவார்கள்.நமக்கு என்னவோ என்ற கவலையும் அவர்களிடம் பேசிய பிறகு அநாவசியமாக வந்து விடும்.என்னவோ மனிதர்கள்.. பகிர்வுக்கு மிக்க நன்றி சகோதரி.''
எனக்கு முதலில் கோபம் வந்தது. அவள் படும் சிரமத்தைப் பார்த்து
பிறகு சிரிப்புதான் வந்தது.
45 வருடங்களுக்கு முன்னால் இருந்த மாதிரி இப்போது
இருக்க முடியுமா என்று யோசிக்கவே இல்லை.
நமக்கு தைராய்ட் பிரச்சினை என்று சொல்லி
மீள முடியுமா!!!
நீண்ட நாட்கள் கழித்து சந்திக்கும் ஒரு தோழி இப்படியா மனதுக்குப் பிடிக்காத விஷயங்கள் பேசுவார்.... பலர் இப்படித்தான் இருக்கிறார்கள். அடுத்தவர்களின் உணர்வுகளை புரிந்து கொள்ளாமல் பேசிவிடுகிறார்கள்.
அம்மா என்னம்மா இது அதுவும் ரொம்ப நாட்கள் கழித்துச் சந்திக்கும் தோழி இப்படிப் பேசியிருக்கிறார். மோசம். கொஞ்சம் தள்ளியே இருந்திருக்கலாம் நீங்கள். அதென்ன அப்படி ஒல்லி குண்டு என்று? அதில் என்ன இருக்கு? ஒல்லியா இருப்பது பெருமையும் அல்ல குண்டாக இருப்பது மோசமும் அல்ல தாழ்வும் அல்ல. எவ்வளவோ காரணங்கள் இருக்கே. மனம்தானே முக்கியம்.
இப்படிப் பேசுபவர்களைக் கண்டால் தூர நிற்பேன். மனதைப் பார்க்காத ஆனால் நம்மைச் சுற்றி யுள்ளவற்றை நம் உடையை, நகையை, தோற்றத்தை, புன்பலத்தைப் பார்த்து எடை போட்டுப் பேசுபவர்களிடம் இருந்து நாம் விலகி இருப்பது நல்லதும்மா. இப்பவும் கூட அதே தான் சொல்லுவேன். உங்களை உங்களுக்காக அன்பு செய்பவர்களை மட்டும் கணக்கில் கொள்ளுங்கள் அம்மா.
கீதா
Amma, really I do not welcome such people. உங்கள் மனதைப் புரிந்து கொள்ளாத நட்பு நட்பே அல்ல
கீதா
அன்பின் வெங்கட்,
என்றும் நலமுடன் இருங்கள்.
சில மனிதர்கள் மாறுவதே இல்லை. என்ன செய்யலாம் அப்பா.
இதோ கிட்டத்தட்ட 15 வருஷங்கள் ஆன நிலையில்
இப்போது நகைச்சுவையாக இருக்கிறது மா.
நன்றி .
அன்பின் கீதாரங்கன் மா,
என்றும் நலமுடன் இருங்கள்.
இதன் தொடர் பதிவில்
பிறகு நடந்ததை எழுதி இருந்தேன்.
இந்தப் பதிவையும் பின்னூட்ட சிரிப்பைப் பகிரவே பதிந்தேன்.
நாம் எப்படி டாக்சிக் மனிதர்களைத் தவிர்க்க வேண்டுமோ
அதே போல,
இந்தப் பதிவை மீண்டும் பதியாமல் இருந்திருக்கலாம்.
அது போகட்டும். சங்கடப் படாதீர்கள்.
நம்மைப் பார்த்தால் சில பேருக்கு ஒத்துக் கொள்வதில்லை
என்பது நமக்குப் புரியவே நேரம் எடுக்கும்:)
அவளுக்கு என்ன ஸ்டிரெஸ்ஸோ,
பிறகு தான் தெரிய வந்தது.
குழந்தைப் பேறு இல்லை என்று.
தொலைபேசியில் எடை குறைப்பு நிலையத்துக்குப்
போகச் சொன்னாள்.
நான் தைராய்ட் இருப்பதைச் சொன்னவுடன்
பிறகு தொலை பேசவே இல்லை!!
@ கீதாரங்கன்,
''இப்படிப் பேசுபவர்களைக் கண்டால் தூர நிற்பேன். மனதைப் பார்க்காத ஆனால் நம்மைச் சுற்றி யுள்ளவற்றை நம் உடையை, நகையை, தோற்றத்தை, புன்பலத்தைப் பார்த்து எடை போட்டுப் பேசுபவர்களிடம் இருந்து நாம் விலகி இருப்பது நல்லதும்மா. இப்பவும் கூட அதே தான் சொல்லுவேன். உங்களை உங்களுக்காக அன்பு செய்பவர்களை மட்டும் கணக்கில் கொள்ளுங்கள் அம்மா.''
இதே தான் என் எண்ணமும்.
எனக்குக் காதில் தோடு, கைவளை எல்லாம்
அலர்ஜியாகிறது.
சென்னை சென்றால் எதிர்கொள்ளப் போகும் கேள்விகள்
யோஜனையாக இருக்கிறது.:)
நன்றி மா.
Post a Comment