துணிவும் நம்பிக்கையும் தருவாள் பராசக்தி,,,,,,2

வல்லிசிம்ஹன்

லலிதா  விமானத்தில் ஏறியதும் கிளம்பிச் சென்ற  அக்கா வசந்தா   , திருச்சிக்கு தொலைபேசினாள் .
//மாமா, மிக மனம் உடைந்து லலிதா வருகிறாள். அவளைத் தேற்ற வேண்டியது உங்கள் பொறுப்பு என்று தழுதழுக்கும் குரலில்  சொன்னவளையும்
ஆறுதல்  கூ றித் தேற்றினார் சோமு மாமா..
நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் மா. நீ  கவலையை விடு
என்றார்.
அருகில்  வந்த மனைவி அழகம்மையிடமும்  சொல்லி இருவரும் திருச்சி விமான நிலையத்திற்கு வந்தனர்.

45 நிமிடங்களில் திருச்சி வந்து சேர்ந்த விமானத்தில் இருந்து இறங்கி மெதுவே நிலைய வாசலை அடைந்த
லலிதா அங்கு நின்ற சிறிய  கூட்டத்தில் மாமாவைக் கண்டு கொண்டாள் .

மீண்டும் ஒரு புது சோகம் அவளை ஆக்கிரமித்தது.
ஒரு புரியாத திகில் சூழ்ந்தது.

என்ன செய்யப் போகிறோம்...இனி இவர்கள் எல்லோரையும் சார்ந்தே வாழ்க்கை அமையுமா.

என் ராமன் ஏன்  மறைந்தார். என்றெல்லாம் எண்ணங்கள் தோன்றி மறைந்தன.

அதற்குள்  மாமி அருகில் வந்து அவளை அனைத்துக் கொண்டார்.
மாமா முதுகில் தட்டிக் கொடுத்தார்.
எல்லாம் சரி செய்யலாம் அம்மா. கலக்கத்துக்கு இடம் கொடுக்காதே.

தைரியம் இருந்தால் மட்டுமே வாழ முடியும். நீ படிக்கப் போகும் படிப்பு எத்தனை குழந்தைகளின்  வாழ்வை வளம் செய்யப் போகிறது பார்//என்று அவள்கைகளைப் பிடித்து அழைத்துச் சென்றார்.

அண்ணா வரலியா மாமா என்று கேட்டதும், அவன் மதுரைக்கு வியாபார சம்பந்தமாகப் போயிருக்கிறான் அம்மா, இரண்டு நாட்களில் வருவான். உன் அண்ணி இருக்கிறாள்.

நாம் போகலாம் வா என்று காத்திருந்த வண்டியில் அவளை இருக்க வைத்து வண்டி ஓட்ட ஆரம்பித்தார்.

திருச்சி  கண்டோன்மெண்ட் பகுதியில் அமைந்திருந்த பழைய காலத்து வீடு. முன்னாள்  ஆங்கிலேயர் காலத்து முறையில் வராந்தாவும், கூடங்களும், மாடிப்படிகளும் ,பின்புறம் அமைந்த சமையல் அறையும் ,அதன் பிறகு முற்றம், தோட்டம் என்று  விசாலமாக இருந்த வீட்டிற்குள் அடியெடுத்து வைத்தாள் 2 லலிதா.
வெகு நாட்களாகப் பழகிய இடம் அவளுக்கு நிழல் தந்தது.

மகளைத் தேடிய அழகம்மை , பணிசெய்பவரிடம் விசாரித்த பொது சின்னம்மா ஓய்வெடுக்கச் சென்று விட்டதாகச் சொன்னார்.

உன்னிடம் சொல்ல மறந்துவிட்டேன் லல்லிமா, உங்க அண்ணிக்கு  இன்னும் ஐந்து மாதத்தில்  பாக்கியம் கிடைக்கப்  போகிறது. நீ அத்தையாகப் போகிறாய் என்றதும், மனம் பூரித்தது லலிதாவுக்கு.
வந்ததுமே நல்ல செய்தி சொல்கிறீர்கள் மாமி என்று அணைத்துக்கொண்டாள்  லலிதா.
நீ கீழே எங்கள் அறைக்குப் பக்கத்திலேயே இருந்து கொள்ளம்மா. வா சாப்பிடலாம். இரவாகிவிட்டது பார் என்று அருமையுடன் அழைத்துச் சென்றார் மாமா.