சிங்கம் பார்ட் 5

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

இது  நடந்தது    கோயம்பத்தூரில் நாங்கள்  இருந்த மூன்று வருடங்களில் ஒரு நாள்.   சித்திரைத் திருவிழாவை ஒட்டி  கண்காட்சிக்குப்  போகலாம் என்று   கேட்டு நச்சரித்துக் கொண்டிருந்தேன்.       சின்னக் குழந்தைகளுக்கு  வேறு  பொழுது போக்கு இல்லை.  அங்கே போனால் ரங்கராட்டினம்,வளையல்  கடைகள்  இது போலப் பல  பொழுதுபோக்குக்கான நிகழ்ச்சிகள் இருக்கும்.                                                    
 தோழர்கள் குடும்பங்கள் இரண்டு என்று பத்துப் பேர்   போகலாம்   என்று என் திட்டம். மற்றவர்களிடம் சொல்லி வைத்தேன். ஒரு தோழிக்கு இரண்டு குழந்தைகள் . மற்றவளுக்கு மூன்று.    .  இரண்டு     மோட்டர்பைக்குகள்,  ஒரு ஸ்கூட்டர்  என்று எல்லோருக்கும் வசதியாக வண்டிகள் இருந்தன.      சிங்கத்திடம்   பழைய நார்ட்டன் பைக் இருந்தது. அப்பா  அது போடும் சத்தம்  குழந்தைகளுக்கு மிகவும் பிடிக்கும். நாங்கள்  ஐவரும் அதில் மிக சௌகரியமாக உட்கார முடியும்.   என் மடியில் சின்னவன் .இரண்டு வயது.  நான்கு ,ஆறு வயது  பெண்ணும் பிள்ளையும்  இவருக்கும் முன்னால் உட்கார்ந்து கொள்வார்கள்.    

                                                        அப்பாவுக்குப் பதில் ஹார்ன் அடிப்பது  ,கியர் போடுவது   எல்லாம் பையனும் சேர்ந்து  செய்வான்.  எல்லோரும்             கண்காட்சியில் காணாததைக் கண்டது போல  எல்லாக் கடைகளுக்கும் போய்விட்டு  அப்பளம், மிளகாய் பஜ்ஜி,,         இன்னும் பல பொருட்கள் எல்லாம் வாங்கிக்   கொண்டு  வீட்டுக்குத்திரும்பலாம் என்று மெதுவாக வண்டிகள் நிறுத்தி இருந்த இடத்துக்கு வந்தோம்.        பாண்ட் பாக்கெட்டில்   கைவிட்டுச் சாவியை எடுக்கும்போதுதான்  பர்ஸ் அங்கே இல்லாதது தெரிந்தது. .. ரேவ்  உன்  கிட்ட   பர்ஸ் கொடுத்தேனா  என்று கேட்டதும் நான் மறுத்தேன். பணம் கொடுத்துவிட்டு  மீண்டும் உள்ளே வைத்துக் கொண்டீர்களே............................................... அதற்குள் கல்யாணராமன் பானு தம்பதியினர் வந்துவிட்டனர். என்னய்யா       பர்ஸை  அபேஸ்   பண்ணிட்டானா எவனாவது என்கவும்  எனக்குச் சொரேர் என்றது. .                                                                      

   மற்ற தம்பதியினரும் அக்கம் பக்கம் தேட ஆரம்பித்தனர்.  பலனில்லை.                                                        நான் ஆரம்பித்தேன் வீட்டுச் சாவி அதிலதான இருக்கு. வீட்டுக்குப் போய்க் கதவைத் திறக்கணும்,குழந்தைகள் சாப்பிடணும்.  இதுக்காகத்தான் உங்களை  ஷர்ட் பாக்கெட்டை உள்ளே வைத்துத் தைக்கச் சொன்னேன்.  இப்படி ஆரம்பித்து நீண்டது என்பிரசங்கம்.                                                                                ஆஹா  இப்ப என்னமா ஆச்சு  யு வாண்ட்  டு கெட் இன்சைட்  அவ்வளவுதானே, வா வீட்டுக்குப் போகலாம். வாங்கடா எல்லாம் போகலா,ம்.   ஏய்  என்ன பண்ணுவே, எங்க வீட்டுக்கு வந்துடறியா,  என்ற கேட்ட            தோழர்களிடம்  மறுப்பு  சொல்லிவிட்டு

 வண்டியை ஒரு உதை விட்டார்.  பாதித் தூக்கத்தில் இருந்தக்       குழந்தைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்தோம். எனக்குக் கண்காட்சி போய் வந்த களிப்பெல்லாம்  போய்விட்டது.வீட்டு  க்ரில்    கேட்டைப் பார்த்தபடி  நின்றேன். படியில் உட்காரு நீயே விழுந்துடற மாதிரி இருக்கே  என்றவர்   வீட்டின் பின்பக்கம்                        விரைந்தார். அந்தக் கதவுக்குச் சாவி கிடையாதே   என்று குழம்பினேன்.                                                            
  அடுத்த நொடி ஒரு தடால் சத்தம். பின் வீட்டு குஜராத்தி  மாமா மாமிகள் வெளியே வந்துவிட்டார்கள். ரேவ்தி  டிர்டன் திர்டன் சோர் என்று அலற  இவர் அவர்கள் பக்கம் போய்த் தன் முகத்தைக் காண்பித்தார்.  வீடு பூட்டிக்கிச்சா. என்னா ரேவ்தி, என்று அங்கு வந்த என்னையும் விசாரித்தனர். நானும்           ஆமாம் வீடு பூட்டிக்கிச்சு. நாங்கள் உள்ளே போகணும் .அதான் தட்டிப் பார்க்கிறார் என்று சொல்லி முடிப்பதற்குள் எனக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது.

குழந்தைகள் சத்ததில் விழித்துக் கொண்டு டாடியின் வீரப் பிரதாபத்தைப் பார்க்க ஆசையாக வந்து விட்டார்கள்.                                                                                                           பசங்களா நீங்க  ஒன் டூ த்ரீ சொன்னாதான் கதவு திறக்குமாம் ,,,ரெடி????  என்றதும் மூணும்    கோரசாக   சொல்லவும்    பின்ஷெட்டின் உத்தரத்தைக்  கைகளில்   பிடித்துக் கொண்டு டார்சான் போல்க் கதவை நோக்கிப் போனார். அடுத்த உதையில்  கதவு தாழ்ப்பாள்   விழுந்து திறந்து கொண்டது..   அவர் முதலில்  நுழைந்து  லைட் எல்லாம் போட்ட பிறகு எங்களை வர்ச்சொன்னார்.

                                                                               அப்பாடி என்றூ  நுழைந்தாச்சு. குழந்தைகள் சாப்பிட்டு  தூங்க வைத்தாச்சு. அடுத்த கவலை   பின் கதவைப் பூட்டாமல் எப்படித் தூங்குவது,.  எனக்குத் தான் கவலை அவர் திறந்து இருந்தாலும்    பயமில்லாமல் தூங்குவார்.                                                                                      நீ வேணா ஒரு நாற்காலி போட்டு உட்கார்ந்துக்கோ. கூர்க்கா வேலை பார்க்கிறியா   இன்னிக்கு என்று   சிரித்தர்.   எனக்கென்ன பயம் நீங்க இருக்கும் போது.  நான் விழித்திருக்கிறேன் என்றேன். எல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்                                                          இதோ    பார்   என்று ஒரு நீளமான முறுக்குக் கம்பியைக் காட்டினார்.  கதவின் பின்னால் தாழ்ப்பாள் மட்டுமே உடைந்திருந்தது. அதன் ட னா        வடிவ வளைவு அப்படியே இருந்தது. அதையும் பக்கத்திலிருந்த பாத்ரூம்  கதவுத் தாழ்ப்பாளையும் இணைத்து  முறுக்கி விட்டார். நாளை நீ குளிக்கப் போவதற்கு முன் சரி செய்துவிடுகிறேன் என்று  உறுதியும் கொடுத்துவிட்டார்.  
 பிறகென்ன. நிம்மதியாகத் தூங்கப் போனேன்.                             அடுத்த நாள் காத்ரேஜ்   கம்பெனிக்காரர்கள் வந்து  ஆட்டோமாடிக்  லாக்கை மாற்றி வேறு சாவியும் கொடுத்தார்கள்.     பணம் போனது போனதுதான். பரவாயில்லை                                                                               வேறு       ஒன்றும் நடக்கவில்லை..  சம்யோசித சிங்கம் இருக்கும் போது எனக்கென்ன கவலை.