கணவர் நான் <<<<<<<>>>>>>>> ஒரு குட்டிக்குரங்கு.

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

வீட்டுக்கு வெளியே   தென்னைக் கிளைகள்                                                                                                  புதுக்கோட்டையில் ஒரு மாடிவீட்டில் 25 ரூபாய் வாடகையில் குடும்பம் ஆரம்பித்தது.
  அப்பா அனுப்பிய பெட்டிவந்தது. பெட்டியில் பூட்டு இருக்கு சாவி இல்லை.

   உன்னிட்ட இல்ல என்று இவர் கேட்க, உங்ககிட்டத்தானே  அப்பா  கொடுத்தாரில்ல  என்று நான் சொல்ல  விழித்தோம் இருவரும். இதென்னம்மா பெட்டிதானே  என்றவர்   தன்    டூல்ஸ் பெட்டியிலிருந்து    ஒரு உளியும் சுத்தியும் கொண்டு வந்தார்.    
      எனக்கோ  பயமாக இருந்தாது. }  என்ன  சிம்  செய்யப் போகிறீர்கள்///
 உளியும் சுத்தியும் எதுக்குன்னு நீ நினைக்கிறே என்ற வண்ணம் போட்டார் ஒரு போடு பூட்டு இரண்டாய் உடைந்தது.      
   பூட்டைப் பார்த்துப் பாவம் சொன்னவளைக்     கண்டு சிரிக்கிறார். உனக்குப் பாத்திரங்கள் வேணுமா  வேண்டாமா.     வேணும். அப்போ எடுத்துவைக்கலாம் வா  என்ற படி  சமையலறைக்குள் புகுந்தார். அதுவும் ஓடு வேய்ந்தது  தான்.  

        இரண்டு பக்கங்களிலும் ஜன்னல்கள். ஒரு குட்டி மேடை. அதன் மேல் ஒரு ஹாட் ப்ளேட்.  வாங்கி வந்த பால்  எல்லாம் இருந்தன.    என்னை ஈர்த்தது தென்னை மரமும்     அதில் விளையாடும் அணில்களும்.       வாம்மா.  ஹேவந்ட்  காட் த ஹோல் டே. என்ற வண்ணம் அழகாக ப்  பாத்திரங்களை   அங்கே      இருந்த  பெரிய அலமாரியில்       அடுக்கிக் கொடுத்தார். ஓகே  பால் காய்ச்சு,. ஆஜி சொன்ன மாதிரி செய்யலாம் என்றபடி ஹீட்டரை   ஆன் செய்தார்.இது சுடும்.   பார்த்து  ஹாண்டில் பண்ணனும் என்றவரிடம்  
   எல்லாம் எனக்கும் தெரியும் எங்க சித்தப்பா கிட்ட இருக்கு.  என்றவளைப் பார்த்துச் சரி நான் போய் குளித்துவிட்டு வருகிறேன்  என்று வெளீயெ போனார்.  ...


...,  சின்னப் பொண்ணு...... என்றபடி  ஒரு வயதான  பாட்டியின்  வருகை ஜன்னல் வழியே தெரிந்தது. பாலை மறந்தேன்.   வெளீயே  வந்து  நீங்க  யாரு   என்று   கேட்க,    கேட்டதற்கு அந்த அம்மா   என்னை  ஏற இறங்க  பார்த்தார்.  நான்  பூவனம்  கீழ் வீட்டுத் தம்பியைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன், அப்படியே குடித்தனம் இருக்கிற லச்சுமி அம்மாவுக்கும் பாத்திரம்    தேச்சுக் கொடுத்துத் துணியும் துவைப்பேன் என்றார்.                பாலு பொங்குது போல....பாப்பா  அடுப்பைப் பாரு என்றார்.   அட ஆமாம்  பால் பொங்கித்தான் விட்டது.  அவசரமாக அடுப்பை    அணைத்தேன்.      இருவருக்கும் வாங்கிய பால்      அரைப்படி. அதில் கால் தான் பாக்கி.

அடுப்பில் விழுந்து   பாலின் ஒருவித வாசனை வந்தது. ரொம்ப நாளைக்கு  மறக்கவில்லை. இவர் வந்ததும், கிழவி நீ வந்திட்டியா. இந்தப் பொண்ணுக்கு அவ்வளவா ஒண்ணும் தெரியாது. இந்தா கொஞ்சம் பால் சாப்பிடு என்று தம்ப்ளரில் அவளுக்குப் பால் கொடுத்தார். தம்பி  பொண்ணுக்குக் கொடுங்க. அம்மா ஐய்யாவுக்குக் கொடு என்றதும்   இருவரும் குடித்துவிட்டு அவர் கிளம்பினார்.   சாயந்திரம்தான் வருவேன் என்றதும் கிழவி குறுக்கிட்டாள்.

தம்பி ஜீப்பில தான போற. மதியம் சங்கு,,,அதாவது வொர்க்ஷாப் சைரன் அடிச்சதும் வந்துடு. அது தனியா என்ன பண்ணும்   என்றாள்.  ஓ அதுவும் சரிதான் .            நீ   துணிமணியெல்லாம்  பீரோவில் அடுக்கு.  நான் சாப்பாடு வாங்கிக் கொண்டு வருகிறேன்.   ஆபீஸ்   பையன்   அம்பி வருவான் அவனிடம்    டிஃபன் கேரியரைக் கொடுத்து அனுப்பு. என்ற    வண்ணம் கிளம்பி விட்டார்.                                  கிழவி  அவர் போனபிறகு என்னைப் பற்றிய   விவரங்களையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டாள்....  ஒண்ணுமே    தெரியாமல் இருக்கக் கூடாது  பாப்பா. எப்பவும் புருஷனிடம் கறாரா இருக்கணும் என்றாள்.                        எனக்குச் சிரிப்பு வந்தது. இதென்ன நாடார் கடையா  கறாரா    இருப்பதற்கு  என்றேன். ஹ்ம்ம்   இளங்கன்னு          பயமறியாது. அவரும் வெகுளி. நீயும் அப்படித்தான்போல  என்றபடி,   கீழ வந்து  லச்சுமியைப் பாரு அது முழுவாமல் இருக்கு  அதுகிட்ட  இருந்த சமைக்கக் கத்துக்கோ      என்றபடி    போய்விட்டாள்.