நசுங்கிய விரல்

பார்த்துப் போகணும்

 முந்தைய காளியப்பாவும் இன்றைய  பில்ராத்
மருத்துவமனையில் அந்த ஃபியட் வண்டி வந்து நின்றது.

பத்து வருடங்களுக்கு முன்னால்  டாக்டர்  டி.ஜே.செரியன்  தலைமை மருத்துவராக அங்கே இருந்தார்.

அவரிடம் மருத்துவம்  செய்து கொண்டவர்கள் தான் நாங்க எல்லோரும்.
மிரட்டியே  சரி செய்து விடுவார்.

அம்மாவுக்கு    இருதய அடைப்பு வந்த போதும் காப்பாற்றிக் கொடுத்தார்.
அம்மா ஆப்பரேஷன்  செய்து கொள்ள மறுத்துவிட்டார்.

நான் இப்படியே இருந்துவிட்டுப் போகிறேன்.
என்று சொல்லிவிட்டார்.
  அதற்கு டாக்டர் போட்ட கண்டிஷன்  ஒவ்வொரு மாதமும் என்னை வந்து பார்த்து  செக் அப் செய்து கொள்ளணும்.
அம்மாவும் சரி என்று  சொல்லிவிட்டார்.
இரண்டாவது மாத செக் அப்பின்போது எங்கள் வீட்டில் இருந்தார்.

சின்னத்தம்பியும் நானும்  எங்களிடம் அப்போது இருந்த
வண்டியில் அம்மாவை மெதுவாக உட்காரவைத்து

காளியப்பாவுக்கு வந்தோம்.

அன்று பார்த்து   ஒரே  நெரிசல்  வண்டிகள் நிறுத்தும் இடத்தில். அம்மா உட்கர்ந்து செல்ல சக்கர நாற்காலி எடுப்பதற்காக அவசரமாக 

இறங்கினேன்.

கதவைச் சாத்திவிட்டேன்.
அம்மா  ஆஆ  என்று அலறுவது கேட்டது.
என்னவென்று கதிகலங்கிப் போய்த் திரும்பினால்
அம்மவின் விரல் வண்டிக் கதவில் மாட்டி இருக்கிறது.
ப்புவைவிட மெல்லிய என் அம்மாவின் சுண்டு விரல். :(


அவசரமாகக் கதவைத் திறந்து அவளை இறங்கவேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே ஐஸ் எடுக்க ஓடினேன். அதற்குள் தம்பி

கொண்டுவந்துவிட்டான். அம்மாவைப் பார்த்து அவன் கண்ணில்

கண்ணீர்.
அம்மாவலியைப் பொறுத்துகொண்டாலும் விரல் துடிப்பது தெரிந்தது.

பிறகு டாக்டர்   என்னைக் கோபித்தது தனிக்கதை.
சுண்டுவிரலுக்குப் ப்ளாஸ்டர் சுற்றி,  உடனே ஒரு வலிபோக்கும் ஊசியும் போட்டார்.

அத்தனை பேரும் என்னைக் குற்றவாளியாகப் பார்த்தாலும்
அம்மா மட்டும்
என் கையைத் தன்மடியில் வைத்துக் கொண்டு வந்தார்.

ஏன் இந்தக் கொசுவத்தினு பார்க்கறீங்களா.
நானும் என் சுண்டுவிரல் மோதிர விரல் இரண்டையும் அம்பிகா
கடை க்ரில்லில் நசுக்கிக் கொண்டேன்.
சுண்டு விரலில் ஃப்ராக்சர்.


வைத்தியர் கட்டுப் போட்டு கையை உயர்த்தி ஆசீர்வாதம் போஸில் வைக்கச் சொல்லி இருக்கிறார்.

அம்மா  என்னை மன்னித்துவிடு.

வலியில் நீ பட்ட அவஸ்தையை உணர்கிறேன்.
எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்