கண்ணனின் கனியமுது

பாபூ,
என்னம்மா'
எங்கடா  சின்னவன் சத்தமே காணோமே. கொஞ்சம் என்ன செய்கிறான்னு  பாரு ராஜா.
இந்தச் செடியை மட்டும்  உரம் போட்டுட்டு  வந்துடறேன் ப்ளீஸ்?
அவதார் கார்ட்டூனில் மூழ்கி இருக்கும் பெரியவன்,
சிறிதே அலுத்துக் கொண்டு


''கிஷா  என்ன செய்யற. ரொம்ப சைலண்டா இருக்கியே''
ஐ யாம் பெயிண்டிங் அண்ணா''

ஓ  கார்ப்பெட்ல  ஒண்ணும் கொட்டிடாதே, ஓகே.?
சரிண்ணா''

பெண் தோட்டத்துக் கதவை  சார்த்திவிட்டு உள்ளே நுழையும் போது  மாவடு வாசனை வருகிறது.


பாபு  'பாட்டி  மாவடு' எடுத்துக் கொண்டாயா. ஒரே வாசனையா வருதே.
இல்லம்மா இட் இஸ் டூ ஏர்ளீ   டு தின்க்  அபௌட்  ஃபூட்.
பின்ன  என்ன  வாசனை. சின்னவன் எங்க.

இங்க இருக்கேம்மா, ஸ்டடி ரூம்ல''
உடம்பில் ஏதோ அச்சம் தோன்ற அம்மாக்காரி அங்க போனால்....

கீழே தோட்டத்தில்   போட வேண்டிய  மரத் தூள்களால்
ஒரு படம் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது.
நடுவில் மரங்களாக  சின்னசின்ன கம்புகள்.
மாமரம்  மா,சென்னை மாதிரி.....

நான்கு  மாவடுகள்   ஊறுகாய்  பாட்டிலிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது.
அதாவது பரவாயில்லை.
ரியல்  ஷோவாம்.! ஊறுகாய்ச் சாறு  ஒரு சின்ன   கப்பில் எடுத்து
அந்த மரக் கம்புகள்,  தூள்கள்  எல்லாவற்றிலும்  கொட்டி வைத்திருக்கிறான்.

நீங்கள் கேட்கலாம். குழந்தையின்   கைக்கெட்டும் உயரத்தில் 
ஊறுகாய் ஏன் வைக்கணும்?

ரொம்ப்ப   உயரத்தில் வைத்தாலும்   நாற்காலியைப் போட்டு
 அலமாரியைத்   திறக்கத் தெரியுமே  எங்களுக்கு:)

இது கூடப் பரவாயில்லை.
கடிந்து கொண்ட அம்மாவின் கோபத்தைப் பற்றி சிறிதும் லட்சியமில்லை
அந்தப் பிள்ளைக்கு.
மூலையில் சுவரைப் பார்த்து  உட்கார வைத்த  அம்மாவைத் திரும்பி பார்த்து  இப்படிச் சொன்னானாம்.

''அதான்  வொர்க் ஓவராயிடுத்தேம்மா. இப்ப ஏன்   கோவிச்சுக்கறே!!! ''
முதல்லியே  சொல்லி இருக்கலாம் இல்ல.










எல்லோரும் வாழ வேண்டும்.