பதிவு,பின்னூட்டங்கள்,லேபல்ஸ்,குறியீடுகள்

திரு திருனு முழிக்கிறது சகஜமான ஒண்ணுதான்.

இருந்தாலும்

எப்பப் பார்த்தாலும் தானே தனக்கு அறிவாளினு பட்டம் சூட்டிப்பாங்க.பக்கைத்தில வர அப்பாவிகளை

மட்டம் தட்டித் தட்டி, அவங்களுக்கு

ஏதோ துளி, புத்தி இருந்தாலும் மழுங்க வச்சுடுவாங்க.

நான் ஒண்ணும் பெரிய மேதாவியோ,மேல்தாவியோ இல்லை.

அதுக்காக இடத்,வலது தெரியலைன்னு சொன்ன்னா எப்படி.

இதோ நேத்திக்கு வண்டியில் வந்துகொண்டு இருக்கோம்.

இங்கேயோ எல்லாத்துக்கும் டான்க்கே சொல்ல வேண்டிவரது.

பஸ்ஸை ஓட்டி வந்தவர், பின்னால் பார்த்து

நாங்கள் இறங்க வேண்டிய இடம் வந்து விட்டது

என்கிறார்.

இவர் ரைட் சொல்ல

நான் டான்க்கே சொல்ல

அவர் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்வதற்கு பதிலா நிறுத்த

வண்டி குலுங்க

மீண்டும் டான்க்கெ,பைபை,ஆவ் விடர்சன்,மெர்சி

எல்லாம் சொல்லி ஒரு வழியா இறங்கினோம்.

போச்சு. ,வெளில வந்தா ரைட்ல இறங்கணும்னு தெரியாதா_

நான்...நான் ரைட்லதான் இறங்கினேன், மறந்துபோய்

இறங்கிற பட்டனை மறுபடி அழுத்திட்டென்..என்று நான்

சொல்ல,

வீட்டுக்கு வந்ததும் மகனிடம்

>>பையா,அம்மாவை வெளில கூப்பிட்டுக் கொண்டு போக வேண்டியது நீயே

பார்த்துக்கோ.>>

மனுஷனுக்கு நிம்மதி இல்லாமல் போச்சு.

ஏறனும்னா இறங்கறா.

இறங்கணும்னால் நிக்கிறாள்

ரொம்ப டூ மச்///

என்று பொரிய

எனக்கு சிரிப்புதான் வந்தது.

மனுஷனுக்கு நான் மறுபடி எங்கேயாவது விழுந்து வைக்கப் போறேனோ என்ற கவலை.

இப்ப எனக்கென்ன கவலை தெரியுமா.

இந்த மடிக்கணினியில்

கமா,செமிகோலன்,கேள்விக்குறி ஒண்ணும் போட முடிய வில்லை.

எல்லாம் சிரிப்பாச் சிரிக்கபோகிறதே என்றுதான்.

இதோ பின்னூட்டம் போடமுடியலை.

பின்ன நானே கமெண்ட் போடலைன்னால்

யார் போடுவாங்க.

ஸ்விஸ் மலையப்பா நீயே காப்பாத்து.