இங்கே இப்போது......

வல்லிசிம்ஹன்

எல்லோரும் நலமாக  வாழ வேண்டும்.

ஜூன் 4 ஆம் தேதி சிகாகோவை விட்டுப் 

புறப்பட்டோம். 

அதற்குப் பதினைந்து நாட்களுக்கு முன்பிருந்தே

பெட்டிகள் நிறைக்க ஆரம்பித்தோம் .

மூன்று வருடம் கழித்துப் பார்க்கும் உறவினர்களுக்காக

மகள் வாங்கிய பொருட்கள்.கவனம் வைத்து வாங்கினதை  அடுக்குவதில்

பெட்டிகள் கச்சிதமாக நிரம்பின.

15/6/2022

 பதிவுகள் எழுத ஆரம்பித்ததிலிருந்து

இவ்வளவு நாட்கள் , இணைய தளங்களிலிருந்து விலகி இருந்ததில்லை.

இதுவும் நல்ல மாறுதலே :)

விமானப் பயணம் இத்தனை களைப்பைத் தரும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை.

கணினியைத் திறக்கவே சோர்வாக இருந்தது.

ஏதோ நாமும் உலாவுகிறோம் என்பதற்காக 

வாட்ஸ் ஆப்பில் மட்டும் பேசிக் கொண்டிருந்தேன்.

அது கூட இல்லாமல் 

இருப்பது கடினம் தானே.

மகள் குடும்பம் ஒரு சிற்றுலா போய் வந்த மறு நாள்,

மூன்று நாள்

300 மைல்கல் தொலைவிலிருந்த செர்மாட்  Zermatt என்ற

மலைச் சிகரம் பார்க்கக் கிளம்பினோம். 

நல்ல குளிரும் இயற்கைக் காட்சிகளும் 

பிரமிக்க வைக்க,  டீசல் வாசமே இல்லாத அந்த 

நகர கிராமத்தில் வலம் வந்த 

அருமை சொல்லி முடியாது.

பல பல பிரபலங்கள் வந்து போகும் இடம் ஆதலால்

எல்லாமே  உச்ச பட்ச விலையில்தான்

கிடைக்கின்றன.

மகன் ஏற்பாடு செய்திருந்த விடுதி நல்ல

வசதி வாய்ந்ததாகச் சமையல் அறை வசதிகளோடு

இருந்தது.

காலையில் உணவை முடித்துக் கொண்டு ,

கையிலும் எடுத்துக் கொண்டு இன்னும் ஒரு

மலைரயில் ஏறி சிகரத்தை அடைந்தோம்.

இந்த ஊருக்கு மட்டும் இறைவன் இத்தனை 

இயற்கை வளத்தை அளித்திருக்கிறானே என்ற பொறாமையும்

கூடவே எழுந்தது.:)

மக்களின் நேர்மை, உதவும் மனப்பான்மை,

குழந்தைகளின் கபடம் இல்லாத மகிழ்ச்சி,

ஒரு பயமில்லாத வாழ்க்கை எல்லாமே

மீண்டும் மீண்டும் நெகிழ வைத்தன.

ஏற்கனவே 2002 இல் பார்த்த நகரம் என்றாலும் 

20 வருடங்களுக்குப் பிறகு ,மாறுதல் என்று சொல்லப்

போனால் மேலும் மேலும் கட்டிடங்கள்

அதிகரித்திருப்பதைத் தான் சொல்ல வேண்டும்.

அரசாங்கம் எல்லா விதத்திலும் கட்டுப்பாடோடு இருக்கிறது.

நாட்டின் வருமானமே சுற்றுலாப் பயணிகளால் 

தான் என்பதால் அவர்களுக்கு  நல்ல விதமாக

சேவைகள் நடக்கின்றன.

அத்தனை பயணிகளுக்கு நடுவில் நாங்கள் 

மட்டுமே முக உறை அணிந்திருந்தது வேடிக்கையாக இருந்தது.

தொடரலாம்.