80, 90 களின் நினைவுகளில்.....

85 களின் நினைவுகளில்.....

சில குழந்தைகள் கல்லூரிகளில் சேர்ந்தார்கள். சிலர்

 பள்ளியில் இருந்தார்கள்.

வரிசையாக வீட்டுக் குழந்தைகளும் தோழிகளின் குழந்தைகளும் 

பெரியவர்கள் ஆகிக் கொண்டிருந்த காலம்.

வெளி மானிலங்களுக்குச் சென்று படித்த 

சிங்கத்தின் அக்கா மகன்,

சில நாட்கள் நம் வீட்டுக்கும் வருவான்.

அவனுக்கு மிகப் பிடித்த பாடல்

நம் கீதா சாம்பசிவம் முந்தைய பதிவில் சொல்லி

இருந்த ''சிட்டி ஆயி ஹை '' பாடல். தான்.

வெளினாடு போகப் போகும் தன்னை நினைத்து

சோகப்படும் அன்னையின் நினைவு வர அவன் கண்களும்

கலங்கும்,

''மாமி, அம்மாவிடம்  நிறையப் பேசுங்கள்''

என்றே சொல்லிச் சென்றான்.

இன்றும் பேரன் பேத்திகளோடு நன்றாக இருக்கிறான்.

அன்புத் தோழி  கீதா சாம்பசிவம்

சொல்வது போல எத்தனையோ தபால்,எத்தனையோ

கடிதங்கள் நம் வாழ்வைச் செழிப்பாக்கின.

தாயின் 3 பக்கக் கடிதத்திற்கு ஒரு பக்கத்தில்

பதில் சொல்லும் புத்திர, புத்திரிகள்:)

புதிதாக மணம் புரிந்து அமெரிக்கா சென்ற மகளின் கடிதத்தைப் பிரிக்கக்

கூட மனம் இல்லாமல்

கண்ணீர் விட்ட அம்மாவையும் எனக்குத் தெரியும்.

நான் 10 வருடங்கள் கழித்து இதே போலக்

குழந்தைகளின் குரலுக்கும்

கடிதங்களுக்கும் காத்திருக்கப் போகிறேன் என்று அப்போது தெரியாது.

வெளியூரிலிருந்தாலும் உள்ளூரிலிருந்தாலும்

ஒரே ஒரு ஃபோன் செய்ய மாட்டாளா, என்று ஏங்கிய என் பெற்றோரையும்

நினைவில் பதிகிறேன்.

தன் வெற்றிகளை அன்புடன் பகிர்ந்து கொண்ட

பெரிய தம்பி எல்லாத்தையும் அந்த தபால் அட்டையில் எழுத முயற்சிப்பான்.

சின்னவனுக்கோ அவ்வளவு பொறுமை கிடையாது,

கோவையிலிருந்து பஸ் ஏறிப் பார்க்க வந்து விடுவான்.

அவர்களைப் பார்த்துப் பார்த்தே எங்கள் குழந்தைகளும் 

பொறுப்புடன் திகழ்கிறார்கள்.

ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் மனம்விட்டுப் பேச வேண்டும். மற்றவர்களின்

சுகதுக்கங்களுக்கு  சந்தோஷமும் ஆதரவும்

சொல்ல வேண்டும்.

இணையத்தின் இணையற்ற தபால்காரர்

நம் வலைப் பதிவுகள்.

என்றும் எல்லோரும் நலத்துடனும் , மகிழ்ச்சியுடனும் இருக்க 

இறைவன் அருளட்டும்.