வாழ்வை நிர்ணயிப்பது .........

வல்லிசிம்ஹன்

எங்கேயோ படித்த வரிகள்.

கடவுள் நமக்கு த்தரும் கொடை

 24 தங்க நாணயங்கள்

ஒரு நாள்.

 அதை எப்படி உபயோகப்படுத்துகிறோம்??என்பது

வார்த்தைகளையும்

 நம் மனதையும் நடத்தையையும் பொறுத்தது.

யாவர்க்குமாம் இறைவற்கொரு பச்சிலை,
யாவர்க்குமாம் பசுவுக்கொரு வாயுறை,
யாவர்க்குமாம் உண்ணும்போதொரு கைப்பிடி,
யாவர்க்குமாம் பிறர்க்(கு) இன்னுரைதானே..////////////

திருமூலர் திருமந்திரம்.

இங்கே நான் வந்ததிலிருந்து

தேர்தல் ஜுரம் ஆரம்பித்தது. ஆமாம் கடந்த ஒரு வருடமாக

தேவையோ இல்லையொ

நம் காதுகளில் வந்து விழும் வார்த்தைகள். அவன் சரி. இவன் கெட்டவன்.

அவன் வாழ்க்கை இப்படி  இருந்தது

இவன் இத்தனை மனிதர்களை அழித்தான்.

இப்படி விரும்பியோ விரும்பாமலோ

கேட்க நேர்ந்தது.

இதில் வேடிக்கை என்ன என்றால் நான் இந்த ஊர்க் குடியுரிமை 

இல்லாதவள். எனக்கு ஓட்டு உரிமையும் கிடையாது.

இந்த வீட்டுக்கு ஒருபக்கம் தனியாக வசிக்கும் 

நடுத்தர வயது பெண்.

அந்தப்பக்கம் ஒரு பெரிய குடும்பம்.

குடும்பத்தினர் கடந்த ஆட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள்.

தனியாக இருக்கும் பெண் இப்போது 

வந்திருக்கும் ஆட்சியை ஆதரிப்பவள்.

ஒரு வியாழக் கிழமை  .....அன்று குப்பை போடும் நாள்.

நான் மாட்டிக் கொண்டேன்.

இந்த மனிதர் வந்தது நம் கொடுப்பினை.

இனிமேல் அசட்டுப் பேச்சு தொலைக்காட்சியில்

கேட்க வேண்டாம் என்றாள்.

நான் தலையாட்டி வைத்தேன்.

குளிர் அதிகமாக இருக்கவே, மெதுவாக உள்ளே

வந்துவிட்டேன்.என்ன இருந்தாலும் அவர்கள் உண்பது,

குடிப்பது எல்லாம் வேறு வேறு அல்லவா:_))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

மாலையில் குப்பைத் தொட்டியை உள்ளே வைக்க வேண்டுமே.

இம்முறை இந்தப் பக்கத்து வீட்டுப் பாட்டியின் முறை........

அனியாயத்துக்கு வருத்தப்பட்டார்.

இப்படி ஆச்சுதே. இனிமேல் இடது சாரி ஆட்சி

கெட்டிப்படும். 

நம் கதி அதோ கதி என்றார்.

நமக்கு இடதும் வேண்டாம், வலதும் வேண்டாம்,

மேலே விழுந்து பிடுங்காமல் இருந்தால்

சரி என்று வந்துவிட்டேன்.

அதுதான் இப்போ இங்க நிலைமை.

ராமன் ஆண்டாலும் ராவணன் ஆண்டாலும்

நமக்காவது ஒன்றும் இல்லை.

நாம் இங்கே குடியல்லோம்!!!!!!!