ஒற்றை டெய்சி

வல்லிசிம்ஹன்

எல்லாமலரும்  பூத்து ஓய்ந்து 

மண்ணுக்கு உரமாகும் போது 

தனித்து நின்ற இந்த  ஒரு டெய்ஸிச் செடி எனக்கு 

ஆச்சர்யமாக  இருந்தது.

எல்லாவற்றுக்கும் முதியவளா நீ என்று கேட்டேன்.

தனியே நிற்பதில்  உனக்கு 

சோகம் இல்லையா என்ற   .போது 

அது  காற்றில் தலையை ஆட்டியது.

இல்லை. இப்போதிருக்கும் காற்றும் வெளிச்சமும்

 நலம் விசாரிக்கும் வண்டுகளும் 

எனக்குத் துணை.

இதோ இன்னும்  நவம்பர் பனி  காத்திருக்கும் வேளையில் 

நிற்க எனக்கு  வளம் இருக்கிறது.

இதோ வாடி நிற்கும் என் தோழிகள் மீண்டும் உயிர்க்கத்தான் போகிறார்கள்.

அந்த வேளை  வரும் போது நானும் 

கூட வருவேன்.

இயற்கையின் நியதிதானே.

முன் சென்றவர்கள் முன் வருவதும் 

பின் சென்றவர்கள் பின் வருவதுமாக சுழற்சியில் 

எனக்கேதும் வருத்தம் இல்லை.

நீயும் வந்து பேசினால் இன்னும் 

சந்தோஷம்  என்று பூரித்துச் சிரித்தது.