தனம்தேடி உண்ணாமல் புதைக்க வேண்டாம்

வல்லிஸிம்ஹன்

எல்லோரும் வளமாக வாழவேண்டும்.

உலக நீதி.

//////மனம்போன போக்கெல்லாம் போக வேண்டாம்
மாற்றானை உறவென்று நம்ப வேண்டாம்
தனம்தேடி உண்ணாமல் புதைக்க வேண்டாம்
தருமத்தை ஒருநாளும் மறக்க வேண்டாம்
சினம்தேடி அல்லலையும் தேட வேண்டாம்
சினந்திருந்தார் வாசல்வழிச் சேர வேண்டாம்
வனம்தேடும் குறவருடை வள்ளி பங்கன்
மயிலேறும் பெருமாளை வாழ்த்தாய் நெஞ்சே///

இந்தப் பாடல் குழந்தைகளுக்குப்  புரிவது கடினமாக இருந்தது. 

இந்தக் குளிர் நாட்களில்  பள்ளிக்குச் செல்வதைத் தவிர 
வேறு  வேலை இல்லை.
நானும் கணினியின் மூடிவைத்துவிட்டால் பேத்தியும் பேரனும் 
உடன் வந்து அமர்ந்துவிடுவார்கள்.
அவர்கள் தொலைகாட்சி ரிமோட்  எடுப்பதற்குள்,
நான் கதை ஆரம்பிக்க வேண்டும்,
பெரியவளுக்கு அமர்சித்ர  கதா அனைத்தும் மனப்பாடம்.

அதனால் அந்தக் கதைகளைச் சொல்ல முடியாது.

புதிதாகத் தான் சொல்ல வேண்டும்.
அதனால் உலக நீதி பாடல்களை படிக்க ஆரம்பித்தேன்.

மேலே இருக்கும் பாடலின் சிலவரிகளை விளக்கி 
அலிபாபா கதையில் வரும் அவன் அண்ணன் காசிம்,,
பணத்திப் பதுக்கி வைத்ததையும், மேலும் பணத்துக்கு ஆசைப் பட்டதையும் , கடைசியில் அந்தப் பேராசையிலேயே 
உயிர் துறந்தையும் சொல்ல  
அவர்களுக்கு கொஞ்சம் புரிந்தது.

பணம்  அவசியம் தானே பாட்டி என்கிறார்கள் இருவரும்.

பேராசை வேண்டாமே என்று இடை மறித்தாள்  பேத்தி.
உண்மைதான் மா.
செல்வம் எப்போது பெருகும் தெரியுமா 
என்று கேட்டேன் .பாங்கில் போடலாம் என்றான் சின்னவன்.
நீ சொல்லு பாட்டி. 

நம் ஊரில் ஒரு ஏழை விவசாயி இருந்தான்.

அவன் நிலத்தில் கிடைக்கும்  வருமானம் கொஞ்சம் தான்.

இரண்டு மூட்டை நெல்லே கிடைத்தது.

அறுவடை  முடிந்தபிறகு  நெல்லை அரிசியாக்கி,
நிலத்தைப் பார்வையிடப் போனான். அங்கே அணில்களும்,காகங்களும் சிந்தியிருந்த நெல்மணிகளைப்  பொறுக்கி  உண்டு கொண்டிருந்தன.
அப்போது அங்கே இன்னொரு வயதானவரையும் பார்த்தான்.
அவரும் தானியங்களை சேகரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

பெரியவரை அணுகி, வணக்கம் சொல்லி ஐயா நீங்கள் ஏன் இங்கே எடுத்துக் கொள்கிறீர்கள் ?என்று வணக்கத்துடன் கேட்டான்.

நானும் பண்ணை,நிலம் என்று இருந்தவன் தான் அப்பா.
மேலும் மேலும் நிலங்கள் வாங்கினேன்.
மனைவிகூடச் சொன்னாள்  போதும் என்ற மனமே பொன் செய்யும் மருந்து. என்றாள் . நான் கேட்காமல் 
பலவிதமாக நெல் வியாபாரங்கள் செய்து, பதுக்கிவைத்து விற்று 
குற்றம் புரிந்தேன். ஆண்டவனுக்கு என்  நிலையை மாற்றத் தோன்றிவிட்டது.
காலம் மாறி   மாரி பெய்து அழித்தது. பெய்யாமல் அழித்தது.

ஒரே மழையில் நிலங்கள் பாழடைந்தன .
பிறகு வறட்சி. எனக்கோ மக்கள் இல்லை. மனைவிக்கு நோய்.
நிலம் விற்றால் வாங்க ஆளில்லை .

"ஏன் பாட்டி ,அப்பர்சாமி  அபார்ட்மெண்ட்ஸ் கட்டி இருக்கலாமே என்றாள்  இந்தக்  காலத்து  பேத்தி :)

அந்தக்  காலத்தில் அதெல்லாம்  கிடையாதுமா என்றேன் நான்.

பெரியவர் சொன்னார்,

"இது போல அறுவடையான நாட்களில் கிடைக்கும் எல்லா வகை தானியங்களும் காய்கறிகளும் எனக்கு உதவும் என்றார்.

இதெல்லாம் எப்படிப் போதும் ஐயா.
"
என் பழைய குடியானவர்கள்  உதவுவார்கள்.
என் பங்கும் இருக்கட்டும் என்றே  இந்த வேலை செய்கிறேன்."

விவசாயி முருகனுக்குச் சட்டென்று தோன்றியது. ஐயா எங்கள் குடும்பமும் சின்னதுதான். நீங்கள் எங்களுடன் வந்து இருங்கள். நாமிருவரும் உழைத்து முன்னேறலாம் என்றான்,
சொன்னதோடு இல்லை அவரை அழைத்துச் சென்று உணவை உண்ண  வைத்தான்.
அவரையும் அவரது நோய் கொண்ட மனைவியையும் தன்  வீட்டில் இருக்க வைத்தான்.

பெரியவர் உடல் வலுவால் முருகன் நிலம் செழித்தது. முருகன் அவன் 
மனைவி செந்தாமரையின் கவனிப்பில் 
பெரியவரின்  மனைவியும் எழுந்து நடமாட ஆரம்பித்தாள் 
படிப்படியாக முன்னேறி ஊர் முழுவதும் 
அவர்களால் நலம் பெற்றார்கள்.
என்று நிறுத்தினேன்.

இதுக்கும் அந்தப் பாட்டுக்கும் 
என்ன சம்பந்தம் என்றால் பேத்தி.

பாடுபட்டு பணத்தைச் சேர்த்தால்  மட்டும் போதாது.
அதை ஒளிக்காமல் எல்லோருடனும் பங்கு கொண்டால் அது மேலும் மேலும் வளரும்.
மனம் தாராளமாக இருந்தால், செல்வமும் நம்மிடம் தங்கும் 

என்பதுதான்  அர்த்தம். என்றேன்.  OK, I WILL SHARE MY CHOCALATES WITH
you  akka.

Ok I will share all my colour   boxes with you //
என்றாள்  பேத்தி. நலமுடன் வாழ்க. இன்னமும் கேள்விகள் அவர்களுக்கு 
இருக்கின்றன  அவர்களுக்கு.