சென்ற காலம் நிகழ் காலம்.

வல்லிசிம்ஹன்
எல்லோரும்  நலமாக இருக்க வேண்டும் .

காலத்தின் விதி மதியைக் கடந்திடுமோ என்றேன்

காலமே மதியினுக்கோர் கருவியாம் என்றாள்.

ஞாலத்தில் விரும்பியது நண்ணுமோ என்றேன்

நாலிலே ஒன்றிரண்டு பலித்திடலாம் என்றாள்.////

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

மனதில் உறுதி வேண்டும்.

நினைவு நல்லது வேண்டூம்.

இதுதான் மனிதர்களுக்கு விதிக்கப் பட்டது.

மன சஞ்சலங்கள் ,வயது ஆனதும் விலகிவிடும்  என்று நினைப்பதெல்லாம்

வேடிக்கைதான்.

பந்தங்கள் சொந்தங்கள் என்று சூழும்போது

சில பல சமயங்களில் தொந்தரவுகள்+ ஆனந்தம் எல்லாருக்கும்

உண்டு.

தொந்தரவு மிக்க சஞ்சலம் ஒன்று நேற்றிரவு.

புதல்வர்களில் ஒருவர்  அவரது ஊரிலிருந்து 

இந்தியா வந்து விட்டுத் திரும்பினார்.

என்னுடன் வாட்ஸாப்பில் அம்மா வந்துட்டேன். அம்மாகிளம்பறேன் 

என்று தந்தி மொழியில் சொல்லுவான்..சரிப்பா. பாதுகாப்பா போய் வான்னு

சொல்லிவிட்டுப் படுக்கப் போனபோது. 3 மணி நேரம் தாமதமாகக் கிளம்புகிறது மா. வீடு

திரும்ப நாளை ஆகிடும் என்று எழுதிவிட்டான்.

நடுவில் ஒரு இடத்தில் ட்ரான்சிட். அங்கு  இருந்து கிளம்ப வேண்டும்.

நான் ,அவனுடைய lAST SEEN பார்த்தபோது 8.20 என்றிருந்தது.

 ஊர் போய்ச் சேரூம்போது 2 ஆவது ஆகிவிடும்.

என்று தீர்மானித்து நான் உறங்கப் போனேன். மனதில்

மணி அடித்தது போல 2 மணிக்கு விழிப்பு வந்தது.

 அலைபேசியைத் திறந்து பார்த்தால்  செய்தி ஒன்றும் இல்லை.

அவன் வந்து சேர்ந்திருக்க வேண்டுமே என்று மருமகளுக்கு

சேதி அனுப்பிக் கேட்டேன்.

இன்னும் வரலைம்மா.

நீங்க தூங்கப் போங்கோ. என்று சொல்லியும் மனம் வரவில்லை.

 அவன் வந்துவிட்டேன் என்று சொல்லாமல் இருக்க மாட்டான்.

மீண்டும் மூன்று மணிக்குப் பார்த்தேன். காணொம்.

 இணையம் வழியாகப் பார்க்கலாம் என்றால் கீழே இறங்க வேண்டும்.

பெண் கோபிப்பாள். இன்னும் குழந்தைன்னு நினைப்பா உனக்கு.

கார்த்தால தலை சுத்தும் என்று லெக்சர் தொடங்கும்.

கையில் ஷிர்டி சாயி படத்தைப் பிடித்துக்கொண்டு 

நாம ஸ்மரணையுடன் தூங்கி விழித்த போது தலைவலி.

மருமகளுக்கு மீண்டும் செய்தி.

அம்மா அவர் நேராக அலுவலகம்  போய் இதோ வந்தாச்சு.

 அவர் கைபேசியில் தொடர்பு விட்டுப் போயிருக்குமா.

உங்க உடம்பைப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

இனிய வினாயகச் சதுர்த்தி வாழ்த்துகள் என்று சொல்லி அவளுடைய வேலையைப் பார்க்கப் 

போனாள்.

ஸாரி மா. உனக்கு அப்டேட் செய்ய முடியாமல் வேலை வந்து விட்டது

என்று செய்தி வந்தது மகனிடமிருந்து.

பராவால்லமா. பத்ரம் என்று சொல்லிவிட்டு,

காலைவேலைகளைக் கவனிக்கக் கீழே இறங்கினேன்.

அம்மா நினைவு வந்தது.

நீண்ட தூரம் சென்று கோவில் தரிசனம் செய்வது எனக்கு வழக்கம்.

யாரையும் அழைத்துப் போகும் நிலையிலும் இல்லை.

அம்மா ஒவ்வொரு தடவையும் சொல்வார்.

பகவான் வீட்டிலேயே இருக்கார்.

வாரம் தவறாமல் இப்படி ஐந்து மணி நேரம் 

அந்த வேகமான சாலைகளில் போக வேண்டுமா. நீ சாயந்திரம் வரும் 

வரை கவலையாக இருக்கிறது என்பார்.

சின்னத் தம்பி மறைந்த நேரம். அவருக்கு கவலை மேலிட்ட

நிலையில் நானும் வருத்தி இருக்க வேண்டாம்.

அம்மா மன்னித்துக்கொள்.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

சென்ற காலம்  நிகழ் காலம்.