ஒப்பந்தம் ...3

வல்லிசிம்ஹன்
எல்லோரும் வளமாக  வாழ வேண்டும் .
ஒப்பந்தம் ...3
++++++++++++++++++

  2008 மே மாதம்  ஒரு புதன் கிழமை 

ஜானு, ராகவன் இருவராலும் மறக்க முடியாத நாளானது.

ஏதோ ஒரு திருமணத்துக்குச் சென்று வந்த இரவே

வலி மிகுந்த இரவாக ஆனது.

உட்கார முடியாமல், நடக்க முடியாமல் அவதிப்பட்டார்.

அடுத்த நாள் காலை, டாக்டர் ராமச்சந்திரனிடம் காண்பித்த போது,

வயிற்றில் ஏதோ தடை இருக்கிறது என்று ஆரம்பித்த

நோய், எக்ஸ்ரே,ஸ்கான் என்றும் ,கடைசியில் அறுவை சிகித்சை என்று

சென்னையில் வந்து நின்றது.

நடுங்கிவிட்டாள் ஜானகி. ஆஜானுபாகுவாக ஆரோக்கியத்துக்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாக இருந்தவருக்கு வாயால் சொல்லவே பயப்படும் நோய் வந்துவிட்டதோ என்று.

நல்லவேளை வெறும் வயிற்றுப் புண்தான். என்று பயாப்சி

வழியாகத் தெரிய வந்ததும்தான் நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாள்.

அறுவை சிகித்சை முடிந்தும், இரண்டு மாதங்களுக்கு ஒரு தடவை  // கொஞ்ச நஞ்சம் இருந்த 

சந்தேகம் தீரவேண்டும்//  என்பதற்காக சென்னை வந்து போனார்கள்.சிகித்சை முடிந்து புதுக்கோட்டை திரும்பும் வரை

தன் பெற்றோருக்குச் சொந்தமான வீட்டில் தங்கித்தான் ஜானகி

கணவரைக் கண்ணும் கருத்துமாகக் கவனித்துக் கொண்டாள்.

இடைக்காலத்தில் பெற்றோரும் மறைந்தது,

தம்பிகளிடம் ஒட்டுதல் அதிகரித்தது.

பெரியவன் ஸ்ரீனிவாசன்  தான் அவர்களைக் காரில் அழைத்துச் சென்று  கொண்டுவிட்டுக் கூட்டி வந்து உதவினான்.

 சாப்பாடு கட்டுப்பாட்டுக்கு வந்ததால் ராகவன் இளைக்க,

அதைப் பார்த்து ஜானகி வருந்த ,இரண்டு வருடங்கள் 

இப்படியே கடந்தது.

அதற்குள்  மூன்றாவது மகன் வந்து போவதும்,மகள்கள்  வந்து தங்குவதும் வீட்டில் கொஞ்சம்

 மனத்தாங்கல் ஏற்படக் காரணம் ஆனது.

மிகக் கோப்பியமான குடும்பத்தில் சலனம் உண்டானது.

ராகவனுடைய மேற்பார்வையில் இயங்கி வந்த

 வாகனுங்களுக்கான உதிரி பாகங்கள் உற்பத்தி சாலை

முழுவதையும் கவனிக்க வேண்டிய நிலை கடைசி மகன்

கோவிந்தனுக்கு வந்தது.

+++++++++++++++++++++

ஜானுவின்.. சிந்தனை தேங்கி நிற்கும் முகத்தைக் 

கண்டு ராகவன் மனம் வாடியது.

என்னம்மா  உனக்கு குடும்பத்தை விட்டு வருவதில்

சம்மதம் இல்லையா. என்ன யோசிக்கிறாய். இதோ எழும்பூர்

வந்து விட்டது.

யோசித்தே முடிவெடுக்கலாம் என்ற கணவரின் முகத்தைப்

பார்த்து , எனக்கு ஆக்ஷேபணை ஒன்றும் இல்லை.

ரொம்பத் தொலைவில் போகிறோமே...என்ற யோசனைதான்

என்றாள்.

ஜானுமா,இன்னும் ஒரு மாதம் இருக்கிறது.

குழந்தைகளிடம் சொல்வோம். அவர்கள் சம்மதத்துடனே

தீர்மானம் செய்வோம் என்றதும்  அவள் முகம் சாந்தமானது.

என்ன இருந்தாலும் குழந்தைகளுக்குப் பிறகுதான் நானா

என்று சற்றே யோசித்த ராகவன்,பாவம் ஜானு,,

அவள் போக்குப்படி நான் செய்கிறேன். என்று நினைத்தபடி

ஜன்னல் அருகே வந்து நின்ற மச்சினனைப் பார்த்துக் கையசைத்தார்.

சென்ட்ரலுக்குச் செல்ல இன்னும் நேரம் வரவில்லை நண்பர்களே..

ஜானுவைச் சிந்திக்க விடலாம்.   தொடரும்.