ஒப்பந்தம் 2

வல்லிசிம்ஹன்
எல்லோரும் வளமாக வாழ வேண்டும்

ஒப்பந்தம் 2

 ராகவனின் நினைவுகள் பசுமை மாறாமல் பதிந்திருந்தது,முதன் முதலாக
ஜானுவைப் பார்த்ததும் ,
தான் முந்தின வருடம் பார்த்த சீனத் திரைப்படம் சூசி வாங்க்கின்
நினைவு வந்தது. சின்னவடிவம். உணர்ச்சியும் குதூகலமும் நிறைந்த
கண்கள்.
அன்றிலிருந்து ஜானகி சூசியாக இடம் பெற்றாள்.
முதல் தடவை பேசும்போது இதைச் சொன்னதும்
அவர் எதிர்பாராத கோபம் அவள் முகத்தில்.
நான் என்ன சப்பை மூக்கும் சின்னக் கண்ணுமாக இருக்கிறேனா
என்று கேட்டவளை ஆச்சர்யத்தோடு பார்த்தார்.
நான் காம்ப்ளிமெண்ட் செய்தேன்மா என்று சொன்ன வினாடியே
சுதாரித்துக் கொண்டார்,.
நம்மை விடச் சின்ன வயது. அடங்கிய, கொஞ்சம் exposure போதாத
இந்தப் பெண்ணிடம் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும்

என்று தீர்மானித்துக் கொண்டு அவளைத் திசை திருப்பி
பேச்சைத் தொடர்ந்தார்.அவள் இசை நாட்டம், படிக்கும் வழக்கம்,
திரைப் படங்கள் எல்லாம் ஒத்துப் போயும் ,தன்னை விடச்
சிறிது மாறுபட்டும் இருப்பதைக் கண்டு அவள் வழியே
புதுக்கோட்டை வாழ்வைத் தொடங்கினார்.

மூன்று மகன் களும், ஒரு மகளும் பிறந்தும் அவர்கள் இடையே
அந்தக் காதல் குறையவே இல்லை.இப்போதும் அவர் ஏதாவது செய்தி
சொன்னால் ஜானுவின் கண்கள் விரிந்து,அதிசயமான
விவரம் கேட்பது போலத் தோற்றம் கொடுக்கும்.

நினைவுகள் தடைப்பட ஜானுவை நோக்கினார்.
தன் கனவுகள் நிறைவேறத் துணை இருந்தவளைத் தான் எக்காரணம் கொண்டும்
பிரிய முடியாது,கடவுள் துணையோடு நினைத்ததை
நிறைவேற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணம் உறுதிப்பட
தானும் எதிர் இருக்கைக்கு மாறி உறங்கத் துவங்கினார்.
உடல் அலுப்பு ,அவர்களை நன்றாக உறங்க வைத்தது.
 விழுப்புரம் தாண்டி செங்கல்பட்டு வந்ததும்
வெளிச்சம் கண்ணில் பட ஜானகி விழித்துக் கொண்டார்.

இங்கே காப்பி நன்றாக இருக்குமே, வாங்கினால் தேவலை
என்ற நினைப்போடு, முகம் கழுவிய பிறகு
வந்து கணவரைப் பார்த்தார்.
நல்ல உறக்கம். எழுப்ப வேண்டாம். தானே காப்பி வாங்கலாம் என்று
தங்கள் இடத்திலிருந்து,ரயிலின் கதவைத் திறந்து வழக்கமான
காப்பி ஸ்டாலைத் தேடினார்.
இதெல்லாம் பழகிக் கொள்ள வைத்திருந்தது இந்த நான்கு
வருட அலைச்சல்.அதற்குள் அந்தப் பெட்டியில் இருந்த பரிசோதகரே வந்து
அம்மா காப்பி நான் வாங்கித் தருகிறேன்.
சற்று நேரத்தில் புறப்பட்டுவிடும்.
நீங்கள் உங்கள் இடத்தில் உட்கார்ந்து கொள்ளுங்கள்.
யாரும் தொந்தரவு செய்ய மாட்டார்கள் என்றபடி சென்றார்.

//ஜானு, உள்ள வாம்மா.நான் போயிருப்பேனே// என்று குரல் கொடுத்த கணவரிடம்
பல் துவக்க பசையையும், ப்ரஷையும் எடுத்துக் கொடுத்தார்.

இன்னும் கொஞ்சம் நீங்கள் தூங்கி இருக்கலாமே/என்று
சொல்லி, தங்கள் பைகளை எடுத்து வைக்கத் துவங்கினார்.

ஆமாம் இந்த ரயில் முன்புபோல் இல்லை. திரும்பிப் பார்ப்பதற்குள் தாம்பரம் ,பின் எழும்பூர்
என்றபடி நிதானமாக எழுந்தார் ராகவன்.

காப்பியும் வந்தது. இருவரும் குடித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே
ரயில் நகரத் தொடங்கியது.
தம்பி ஸ்ரீனிவாசனுக்குச் சொல்லிட்டயாம்மா. என்று வினவிய
கணவனை ஆறுதலாகப் பார்த்த ஜானு, நமக்கு முன்னாலயே
அவன் டாக்டரிடம் கடைசி பரிசோதனைக்கு ஏற்பாடு செய்துவிட்டான். நாளைக்கு
 செவ்வாய்க்கிழமை நல்ல நாள். போய்விட்டு வந்து விடலாம் என்றார்.
அன்றிலிருந்து இன்று வரை மாறவில்லை அவன் என்று பெருமூச்செரிந்தார்
ராகவன்.
நம் காலத்து வளர்ப்பு அப்படி.நம் குழந்தைகளும் முறை மாறி
என்றுமே நடந்ததில்லையே..நீங்கள் தான் புதிதாக ரிஷிகேசம் என்று
ஆரம்பிக்கிறீர்கள்.
இது புதிதில்லை ஜானு. நம் முன்னோர்கள் செய்ததுதான்.
சரியான நேரத்தில் வானப்ரஸ்தம் செல்லணும்.

பிள்ளைகள் வளர இடம் கொடுக்க வேண்டும்.
நான் காசிப் பயணத்தின் போதே கேட்டேனே நினைவிருக்கிறதா
என்றவரிடம், மெதுவாக ஜானும சொன்னார்,ஆமாம்
கடமைகள் முடிந்தால் இங்கே வந்துவிடலாம் என்றேன்//

இருவரின் முகத்திலும் பழைய நினைவுகள்.
இப்பதான் நீங்க குடையும் கையுமாக உங்கள் அத்தையுடன்,
கல்யாண சத்திரத்திலிருந்து காசியாத்திரை போனதும்,
அப்பா, உங்களை, மந்திரம் சொல்லி
கல்யாணப் பந்தலுக்கு அழைத்து வந்ததும்
கண்முன் தோன்றுகிறது.
ஆமாம் நீயும் குனிந்த தலை நிமிராமல்
அடக்க ஒடுக்கமாக வந்து நின்றாயே. அப்பா என்ன மல்லிகை வாசனை.

என்று நான் நினைத்ததும்...என்றவரை, சரியான யாதோன் கி பாராத்
நீங்க என்று கேலி செய்தார் ஜானு........அடுத்த பாகம் சென்ட்ரலில் நிறைவுறும்.