தண்ணீர் தண்ணீர்

வல்லிசிம்ஹன்

 கோவையில் இருக்கும்போது, அது இருக்கும் 46 வருடங்களுக்கு முன்னால்,
தடாகம் ரோடு ,டிவிஎஸ் நகரில் பெரியவீடுகள். எல்லோர் வீட்டிலும் கிணறு. எட்டிப் பார்த்தால் தலை சுற்றும் ஆழத்தில் தண்ணீர் இருக்கும்.
சில வீடுகளில் ஒரு கிணற்றுக்கு இரண்டு மோட்டார்கள் வைத்திருப்பார்கள். தினந்தோறும் கிணற்றை ஆழப் படுத்துகிறேன். இன்னும் தண்ணீர் வரும் என்று சொல்லி
கிணறு தோண்டும் பணியில் இருப்பவர்கள்
வருவார்கள்.

ஒரு அடி அந்தக் கற்பாறைகளில் உளிகள் மோத 5 ரூபாய்.
காலையில் அந்த உழைப்பாளி உள்ளே இறங்க மனைவி குழந்தைகளோடு
வெளியே இருந்து பேச்சுக் கொடுப்பாள். நானும் குழந்தைகளும்
சமையலறைக்கு வெளியில் இருக்கும் வராந்தாவில் உட்கார்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருப்போம்.
தண்ணீர், வெற்றிலை,புகையிலை ,பீடி என்று கீழெ அனுப்பிக் கொண்டிருப்பாள்
அவள்.
ஒரு மணி அளவில் அவன் வெளியே வருவான்.
நானும் குழந்தைகளும் சாப்பிட்டு முடித்திருப்போம்.
அவர்களுக்கும் ஒரு பாத்திரத்தில் நிறைய சாதம் போட்டுக்
குழம்பையும் விட்டு அவளிடம் கொடுப்பேன்.
ஒரு பச்சை மிளகாய், வெங்காயம் குடு அம்மிணி
என்பாள்.
சப்புனு இருக்கு எப்படிச் சாப்பிடறீங்க என்று
வினவியபடி பிரம்மாண்டமாக வளர்ந்திருக்கும் கல்வாழை  இலைகளைப்
பறித்து சின்னக் குழந்தைகளுக்கு
முதலில் கொடுத்து விட்டுக் கணவனுக்கும் கொடுப்பாள்.
தானும் சாப்பிடுவாள்.
கொஞ்சம் டீத்தண்ணி குடு அம்மிணி என்றும் கேட்டுக் கொள்ளுவாள்.
இந்த சிரம பரிகாரம் முடிந்து
அவன் மீண்டும் கிணற்றுக்குள் இறங்குவான்.
சிலசமயம் அவனுடைய மச்சினர் என்று சொல்லிக் கொண்டு
இன்னொருவனும் இறங்குவான்.
இவர்கள் பேசிக்கொள்வது மேலே கேட்கும்.
சாயந்திரம் 4 மணிக்கு மேலே வந்து விடுவார்கள்.
பத்தடி தோண்டிவிட்டதாகவும்
அடுத்த நாட்கள் காலையில் இரண்டு அடிகளுக்கு மேலே
தண்ணீர் வந்துவிடும். இன்னும் ஆறு மாதங்கள் கவலை இல்லை
என்பான்.

நானும் தலை ஆட்டிவிட்டு, அவர்கள் கையில் நூறு ரூபாயும் அந்தத்
தேவானைக்குப் புடவை,
குழந்தைகளுக்குச் சட்டைகள் என்று கொடுத்து விட்டுக் கிணற்றை எட்டிப் பார்ப்பேன். கலங்கலான காவி வண்ணத்தில் அறுபது
 அடிகளுக்குக் கீழே தண்ணீர் தெரியும்.
சரி இன்று தண்ணீர் வண்டியை வரச் சொல்லி விடலாம்.
நாளைக்கு மோட்டார் போட முடியும்.
மேல் தொட்டியில் தண்ணீர் நிரம்பும்.
எல்லோரும் நன்றாகக் குளிக்கலாம் என்ற கனவுகளுடன்
படுக்கைக்குச் செல்வேன்.

அடுத்த நாள் எழுந்திருக்கும் போதே உளிச் சத்தம் கேட்கும்.
என்ன வென்று ஜன்னல் வழியே பார்த்தால்
அடுத்த வீட்டில் தேவானை கிணற்றுப் பக்கம் நின்று கொண்டிருப்பாள்.
ஆஹா, தண்ணீர் அங்கே போய்விடுமே என்ற பரபரப்பில் மோட்டார் போடுவேன்.
அது அரை மணி நேரம் ஓடி பாதித்தொட்டி நிரம்பும்.
பின்னால் சிங்கத்தின் குரல் கேட்கும்.
நூறு ரூபாய்க்கு ஒரு நாள் தண்ணீர் வாங்கிட்டியா என்று சிரிப்பார்.
அடுத்தவாரமும் தேவானைக்கு நூறு எடுத்து வை என்று
சொல்லியபடி மோட்டார் சைக்கிளை உதைத்துக் கிளம்பி விடுவார்.

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும் 

இப்போது எல்லோரும் போர்வெல் போட்டிருப்பார்கள்.