அன்னை பராசக்தி காத்தாள்

வல்லிசிம்ஹன்
எல்லோரும் வளமாக வாழ வேண்டும் .

அடுத்த நாள் ஸ்ரீரங்கம், சமயபுரம் சென்று தரிசனம் செய்துவிட்டு
 மாமா அன்புடன் வாங்கிக் கொடுத்த கொசுவலை, மின் விசிறி,
குடை மேஜை விளக்கு எல்லாம் எடுத்துப் பத்திரப் படுத்தினாள்
லலிதா.

சாந்தாவின் கடுமையான பேச்சு அவளை மேலும் உறுதிப்
படுத்தியது. அக்கா வசந்தாவின் திடீர் வருகை
மனதை அமைதிப் படுத்தியது.
மாமாவுக்கு ,தன் அக்காவின் செல்வங்களைச் சேர்த்துப் பார்த்ததில்
அளவிட முடியாத சந்தோஷம்.
சனிக்கிழமை தன் விடுதிக்குக் கிளம்புவதாக இருந்த
லலிதா ஞாயிறு காலை கிளம்பினாள்.


மாமி அழகம்மை அவளுக்குப் பிடித்த வகைப் பலகாரங்களைச் செய்து
 டப்பாவில் அடைத்துக்
கொடுத்தாள். சிறிது கூச்சத்துடனே வாங்கிக் கொண்ட லலிதா,
இரண்டு பெரிய பெட்டிகளுடன் வண்டியில் ஏறினாள்.

கிளம்புவதற்கு முன் அண்ணன் சரவணன் ,அவளிடம் வந்து
தான் அங்கு வந்து பார்ப்பதாகச் சொன்னான்.

முதல் மாதம் தன் வேலைகள் அதிகமாக இருக்கும் என்று அவனைச்
 சமாதானம் செய்து, அடுத்த மாதம் இரண்டாம் வார இறுதியில்
சந்திக்கலாம். மாமா,மாமியை அழைத்து வா என்றபடிக்
கிளம்பிவிட்டாள்.
அக்காவும் மாமாவும் வந்து  அவள் அறையில் எல்லாப் பொருட்களையும் சீர் செய்து வைத்துவிட்டுக் கிளம்பினார்கள்.
கண்டிப்புக்குப் பெயர் போன அந்தப் பள்ளியில்
அதற்கு மேல் யாரும் தங்கக் கூடாது.

வெறிச்சோடிக் கிடந்த தங்கையின் முகத்தைப் பார்த்து
வசந்தாவுக்கும், மருமகளின் தனிமை மாமாவுக்கும்
துன்பம் கொடுத்தன.

சமீபத்திய நிகழ்வுகள் லலிதாவை உறுதிப் படுத்திவிட்டன.
தனியே வாழப்,படிப்பும், கையில் பணமும்,
தொலைபேசியிலாவது அன்பைத்தர அண்ணா,அக்கா,மாமா ,மாமி என்று
உறவுகள் இருக்கத் தான் வருந்துவதில் பொருள் இல்லை
என்ற தீர்மானம் உறுதியாகப் படிந்தது அவள் மனத்தில்.

ஆறு மாதங்களில் எத்தனையோ மாற்றங்கள்.
அண்ணனுக்கு மகன் பிறந்தான்.
அத்தை சீராக லலிதா,குழந்தைக்கு ஆயிரம் ரூபாய்
பார்க்க வந்த அண்ணனிடம் கொடுத்தாள்.

நேரில் போய் யாரையும் துன்புறுத்த அவளுக்கு விருப்பம் இல்லை.
மனமுடைந்து வருந்திய அண்ணனையும்,மாமாவையும் தேற்றினாள்.
இருமாதங்களுக்கு ஒரு முறை, அக்காவும் அவள் மகனும்
அவளைப் பார்க்க வந்தனர்.

ஓய்வு நேரம் அவளுக்குக் குறைவாகவே கிடைத்தது. தன் சக
மாணவிகளுடன் சுற்றி இருக்கும் ஆதாரப் பள்ளிகளுக்குச் செல்லும் வாய்ப்பும்,
அந்தக் குழந்தைகளுடன்
கல்வி போதிக்கும் சந்தர்ப்பங்களூம்,
அவளது மனபாரத்தை வெகுவாகக் குறைந்தன.

பள்ளியில் சேர்ந்த எட்டு மாதங்களில் ஃபின்லாந்திலிருந்து
ந்து வந்த ஆசிரியப் பயிற்சிக் குழுவினர்
லலிதாவின் உழைப்பைக் கண்டு வெகுவாகப் பாராட்டித் தங்கள்
வருமாறு அழைப்பும் விடுத்தனர்.
 இந்த யோசனை மிகவும் பிடித்தது லலிதாவுக்கு.

அடுத்த வாரம் பார்க்க வந்த மாமாவிடம் தன் தீர்மானத்தைச் சொன்னாள்.
அங்கும் பயிற்சி பெற்றால், என் எதிர்காலத்துக்கு நன்மை மாமா.
அந்த நாட்டுக் கல்வி முறை பற்றி நூலகத்தில் படித்தேன்.
குழந்தைகளை நண்பர்களாக மதித்து நடத்துகிறார்கள்.

இரண்டு வருடங்கள் நிமிடமாகப் பறந்துவிடும்.
எனக்கும் மாறுதல் கிடைக்கும் என்று சொன்னவளைக்
கவலையுடன் நோக்கினார் மாமா.
அவ்வளவு தூரம் செல்லும்படி எங்களைக் கண்டால்
பிடிக்காமல் போய்விட்டதா அம்மா என்று கல்ங்கினார்.

சுதந்திரமாக இருக்க விரும்புகிறேன் மாமா. ஒருவர் வாழ்விலும்
குறுக்கிட விரும்பவில்லை.கல்விதான் கண்களைத் திறக்கும்.

ஏன் நீங்கள் கூட மாமியை அழைத்துக் கொண்டு இரண்டாவது தேன் நிலவு அங்கே
வரலாமே என்று குறும்பாகச் சிரித்த மருமகளை ஆற்றாமையுடன்
அணைத்துக் கொண்டார் மாமா.
ஜூன் மாதமும் வந்தது.
சென்னையை விட்டு வந்து சரியாகப் பதின்மூன்று
மாதங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் சென்னை வந்தடைந்தாள்.
மாமா,மாமியை விட்டுப் பிரிவதுதான் மிக வேதனை
கொடுத்தது.

சரவணன்,சாந்தா அவர்கள் குழந்தை ஷண்முகப்ரியன்
அனைவரையும் சந்தித்து சுருக்கமாகப் பேசி விடை பெற்றாள்.
குழந்தையை அள்ளிக் கொள்ள ஆசை இருந்தும் கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு
சிரித்தபடியே வெளியே வந்து விட்டாள்.

சென்னை வீட்டை வாடகைக்கு விட ஏற்பாடு செய்திருந்தார் அக்காவின்
கணவர்.

சென்னையில் இறங்கியதும் அண்ணா நகருக்குச்
 சென்று வீட்டுத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்துமுக்கியமான் பொருட்களை மாடி அறையில் பந்தோபஸ்து
செய்துவிட்டு அக்கா வீட்டுக்கு வந்துவிட்டாள்.
ஒரு வினாடி கூடத் தேங்கி நிற்காமல் வேலை செய்வதில் ஏதோ
நிம்மதி.
இனி அந்த வீடு தனக்கு வேண்டாம் என்று தோன்றியது.
ராமன் நினைவிலிருந்து சிறிதாவது விடுபட்டு அழுகையும் துன்பமும் இல்லாத
வாழ்க்கை நோக்கித் தன்னைச் செலுத்த விரும்பினாள்.

ஜூன் மாதக் கடைசியில் பம்பாய்க்கு விமானம் ஏறினாள். அங்கிருந்து
ஹெல்சிங்கிக்குப் பயணம் பத்து மணி நேரம்.

இனி எதிர்காலத்தில் அவள் துணை தேடிகொள்ளலாம். இல்லையென்றால்
தனியாகவும் இருக்கலாம்.

பொதுவில் அவள் தேர்ந்தெடுத்த சுதந்திர வாழ்க்கை நிம்மதியாக
இருக்க வேண்டும்.
இந்தக் கதையில் வந்த லலிதா உண்மை.
நிஜக்கதையில் கணவனின் சந்தேகம் தாங்காமல்
விலகிச் சென்றாள்..

சந்தேகம் நுழைந்த வாழ்க்கையில் நிம்மதி ஏது.
கூட வந்த அனைவருக்கும் நன்றி. இரண்டு நாட்கள்
காய்ச்சலில் படுத்ததால் உடனே முடிக்க முடியவில்லை.
வாழ்கவளமுடன்.