சின்னச் சின்ன வீடு கட்டிச் சிங்கார வீடு கட்டி.........1979இல் ஆரம்பித்த கனவு

கனவு  இல்லம்

 எங்கள் தந்தை  ஓய்வு பெற்றது 1978இல்.
மஹாபலிபுரம் தபால் அலுவலகப் பொறுப்பிலிருந்து
 விடுதலை!!
அம்மாவுக்குத்தான்  அங்கே இருந்து வர மனசில்லை.
வாயில் திண்ணையில் உட்கார்ந்து கொண்டு தையலோ, எம்ப்ராய்டரியோ போட்டுக் கொண்டு கொஞ்ச தூரத்தில் தெரியும்
நீலக் கடலை  ரசித்த வண்ணம்  இருப்பார்.
அம்மாவுடைய தோழிகள் புத்தகங்களும்  பத்திரிகைகளும்தான்.
சின்னவன் சென்னையில் வேலையில் இருந்தான். இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை. வெள்ளி இரவு அம்மா அப்பாவைச் செல்லம் கொண்டாட வந்துவிடுவான்.


சென்னையிலிருந்தால் என்னை ஏதவது தமிழ்ப் படத்துக்கு அழைத்துப் போவான். ஒரு வருடத்தில் பதினைந்து படங்கள் பார்த்திருக்கிறேன்!அது எனக்குப் பெரிய ரெகார்ட் !!

இந்தச் சமயத்தில் அப்பாவின் வயிற்று அல்சர்
மிகத் தொந்தரவு கொடுக்கவே  வாலண்டரி ரிடயர்மெண்ட் வாங்கி
உடலைக் கவனித்துக் கொள்ளவேண்டும்   என்கிற நிலைமை.

அப்பொழுது எங்கள் வீட்டில் மாமியார் கமலம்மா குவைத் சென்றிருந்தார்.
அவர் கிளம்பும் போதே  சொல்லிவிட்டுப் போனார்.
நாராயணனையும் ஜயாவையும்
இங்க இறங்கச் சொல்லு.
வீடு பார்த்துக் கொண்டுப் போகும் வரை இங்கேயே இருக்கட்டும்''என்று ஆர்டர் போட்டுவிட்டுப் போய்விட்டார்:)

மாப்பிள்ளைவீட்டில் சாமான் செட்டோட வர அப்பாவுக்கு   அவ்வளவு  மனம் ஒப்பவில்லை.
சிங்கம் விடுவதாக இல்லை. நேரே   மஹாபலிபுரம் சென்றார்.
 பாதி பொருட்கள்  அம்மாவின் அம்மாவீட்டிலிறக்கப் பட்டன. உடைகள் மற்ற உடமைகள்
பாரிஜாதத்திற்கு   அம்மாப்பா சிங்கம் ரங்கன் சகிதம் வந்து இறங்கின,.

குழந்தைகளுக்கோ ஒரே  கொண்டாட்டம்.
வந்து இறங்கின  அடுத்த வினாடியிலிருந்து சமையலறையில்
அம்மா  புகுந்ததுதான் தெரியும்.

அவர்கள்  இருந்த பத்து நாட்களில் வீடே மாறியது.
சமையல் காஸ்  அடுப்பை அழகாகச் சுத்தம் செய்து புது பெயிண்ட் அடிக்கப் பட்டது.

ஸ்வாமி படங்கள் துடைக்கப் பட்டன.
வாயிலில்  புது திரைச்சீலை போடப் பட்டது.
தரையில் படிந்திருந்த பலவிதமான அழுக்குகளைக் கெரசின் கலந்த

தண்ணீரால்  துடைத்துத் துடைத்துப் பளீர் என்ற  பழைய மொசெயிக்கின் வடிவங்கள்  தெரிந்தன.
மாடியில் புதுக் கொடிக்கயிறு கட்டப் பட்டது.

அப்ப  குடும்பத்தலைவியும் தலைவரும் அவ்வளவு மோசமாகவா 
வீட்டை வைத்திருந்தார்கள்   என்கிற கேள்வி  வரத்தான் செய்யும்.

அதற்கு நூறு பதில்கள் வைத்திருக்கிறேன்.
ஒன்றே ஒன்று அப்போ கூட்டுக் குடும்பம்.
எதையும் பெரியவர்கள் அனுமதி இல்லாமல் செய்ய முடியாது.
பாட்டியும் இங்க இல்லை. அம்மாவும்(மாமியார்)  வெளியே போனதால் இவர்கள்  சுதந்திரமாகச் செயல் பட்டார்கள்.
வந்த பத்தாம் நாள் இந்திரா நகரில் வீடு கிடைத்தது.

அப்போது அப்பா சொன்ன வார்த்தைகள். உன் வீட்டில்
ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தேன்மா.
வயிற்றுவலி கூட வரவில்லை என்று
குழந்தைகள் மூவருக்கும் ஆளுக்கொரு நூறு   ரூபாய் கொடுத்தார்.

'அம்மாவிடம் கொடுக்கக் கூடாது.   ஹிக்கின்பாதம் போய்ப் புத்தகங்கள் வாங்கிக் கொள்ளுங்கள்' என்று சொல்லியபடி
ஆட்டோவில் ஏறிச் சென்றனர்.

பிறகு  எப்போது சொந்த வீடு வாங்கினார்கள்?
அது அடுத்த பதிவில்:)


 எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்