சிம்ஹாசலம் வராஹ நரசிம்ஹன்

வல்லிசிம்ஹன்

சிம்மாசலம்வராஹ நரசிம்ம #நரசிம்ஹபெருமாள்

இந்த கோயில் விசாகப்பட்டினத்திற்கு அருகில் கடற்கரையோரம் ரத்னகிரி மலையின் வனப் பகுதிக்கு நடுவில் அமைந்துள்ளது. 

மலையடிவாரத்திலிருந்து மேலே செல்வதற்கு வண்டியில் இருபது நிமிடம் பிடிக்கிறது. படியில் ஏறிச் செல்ல விரும்புவோர் 1000 படிகள் எற வேண்டும்.

விஷ்ணு பக்தனான தன் மகன் பிரகலாதனைக் கொல்ல இரண்யகசிபு எவ்வளவோ முயற்சிகள் செய்தும் அவை பயனற்றுப்போன நிலையில், பிரகலாதனைக் கடலில் வீச ஆணையிட்டான். ஆனால், அவ்வாறு வீசும்போது விஷ்ணு அந்த மலைமீது இறங்கி பிரகலாதனைக் காத்தார். அதுதான் சிம்மாத்ரி (இன்றைய சிம்மாச்சலம்). முனிவர்கள் பக்தர்களின் வேண்டுகோளின்படி வராக நரசிம்மராக அங்கேயே குடிகொண்டார்.

வராஹ நரசிம்மரின் கட்டளைப்படி இன்றுவரை சந்தன மேனியுடனே நரசிம்மர் காட்சியளிக்கிறார். வைகாசி மாதம் வளர் பிறையில் மூன்றாம் நாள் சந்தன பூச்சு வ…பவுர்ணமி, ஜ்யேஷ்ட பவுர்ணமி, ஆஷாட பவுர்ணமி என்று வருஷத்தின் நான்கு தடவைகள், சுமார் 500 கிலோ சந்தனம் சாத்துகிறார்கள். 

எல்லா நாட்களும் சந்தனகாப்புடன் காட்சியளிக்கிறார் இந்த வராஹ நரசிம்மர்  என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

ராமானுஜர் ஸ்ரீ கூர்மத்தில் வைணவத்தை நிலைநாட்டியபின், தெற்கே அடுத்த தலமான சிம்மாசலமான இம்மலையை அடைந்தார். 

விசாகப்பட்டினத்திற்கு பதினைந்து மைல் தூரத்தில் இருக்கும் மலைக் கோயில் இது. 

இங்கு கோயில் கொண்டிருக்கும் வராக நரசிம்மர், பின்னாளில் ஹிரண்யகசிபுவை வதைத்தபின் இங்கு பிரஹலாதன் கேட்டுக் கொண்டதற்கு இணங்க வராக முகத்துடன் மனித உடலோடு, சிங்கத்தின் வால்கொண்டு, வராக நரசிம்மனாக காட்சி அளிக்கிறார். 

பிரஹலாதன் பெருமாள் காத்தருளிய அந்த இடத்தில் நரசிம்மருக்கு கோயிலைக் கட்டிய இடமே சிம்மாசலம்.

பெருமாளைப் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாம். 

அருகிலேயே சென்று பார்க்க அனுமதிக்கிறார்கள். 

வெளியே வந்து காங்கதாரா அருவி, எங்கிருந்து வருவதென்று தெரியவில்லை.  

ஐந்து இடங்களில் சிறிய முகத்துவாரம் வழியாக வருவதை தலையில் தெளித்துக்கொள்ளலாம்.  

சனக, சனந்தன, சனாத, சனத்குமாரர்களுக்கும், தேவர்கள், நாரதர், ரிஷிகளுக்கும், இவர்  தரிசனமளித்ததாக தலபுராணம் கூறுகிறது. 

இங்குள்ள நரசிம்ம தீர்த்தம், கங்காதாரா தீர்த்தம் எனும் இரு அருவிகளிலும் நீராடி வராஹநரசிம்மரை வணங்க தீரா நோய்கள் தீர்ந்து பாவங்கள் விலகும் என்பது ஐதீகம். 

உடல் வளமும் உள்ள வளமும் பெற இந்த வராஹ லட்சுமிநரசிம்மர் பேரருள்  புரிகிறார்.

[5:41 AM, 4/15/2022] Vasu: 

பலமும் பலவீனமும் நிரந்தரமல்ல

அனைவருக்கும் தமிழ் புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்.

ஒரு காட்டில் கரையான்கள் ஒன்று கூடி ஒரு புற்றை கட்டுவது என்று தீர்மானித்தன.   அதற்கான இடத்தை தேர்வு செய்தன.  புற்றுக்கு உகந்த மண்ணை தேர்ந்தெடுத்து புற்றை கட்டத் தொடங்கின.  அந்த இடத்திற்கு ஒரு பாம்பு வந்தது.  கரையான்கள் கடுமையாக வேலை செய்வதைப் பார்த்தது.  அன்றிலிருந்து கரையான்களை வேலை செய்யும் இடத்திற்கு வருவதும், வேடிக்கை பார்ப்பதும் வழக்கமாக கொண்டிருந்தது பாம்பு.   இப்படியே ஒரு வருடகாலம் சென்றது.  கரையான்கள் புற்றை கட்டி முடித்தன.   பாம்பு பேசியது.

''கரையான்களே!  நீங்கள் கட்டிய புற்று அருமையாக இருக்கிறது.  நான் ஒருமுறை உள்ளே சென்று பார்க்கட்டுமா?''  என்று கேட்டது.

கரையான்கள் சம்மதித்தன.  பாம்பு புற்றுக்குள்ளே சென்று பார்த்தது.   பாம்பு வெளியேவரும் என்று கரையான்கள் காத்திருந்தன.   வெளியே வரவில்லை.   கரையான்கள் வெளியிலிருந்து பாம்பை கூப்பிட்டன.  

''புற்று வசதியாக இருக்கிறது.  இனி இது என்னுடையது.  வேண்டுமென்றால், நீங்கள் இன்னொரு புற்றை கட்டிக்கொள்ளுங்கள்.  இங்கிருந்து கிளம்புங்கள்.  இல்லையென்றால், என் விஷத்துக்கு இரையாவீர்கள், என்று மிரட்டியது பாம்பு.

சோகத்தோடு கிளம்பின கரையான்கள்.   வழியில் சாதுவை சந்தித்து நடந்தவற்றை சொல்லி வருத்தப்பட்டன.  சாது பாம்பிடம் பேசினார்.  

''பாம்பே!  புற்றை உருவாக்கிக்கொள்ளும் ஆற்றல் உனக்கில்லை.   அடுத்தவன் உழைப்பை திருடுகிறாயே!  அடுத்தவன் உழைப்பை பலத்தால் பெறுவது நியாயமல்ல, என்றார் சாது.

பாம்பு பேசியது.

சாதுவே!  உலகத்தில் பலவான்கள் வைத்ததுதான் தர்மம், சட்டம் என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா?   பலவானிடம் நியாயத்தை எதிர்பார்ப்பது முட்டாள்தனம், என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தது.

கரையான்கள் அழுதுகொண்டே அந்த இடத்தைவிட்டு நகர்ந்தன.  சாதுவும் நகர்ந்தார்.   சில மாதங்கள் சென்றன.  பாம்பு தனது குடும்பத்தோடு புற்றில் வசித்து வந்தது.  

ஒரு நாள் பாம்பு தனது குட்டிகளோடு புற்றிற்கு வெளியில் உலவிக்கொண்டிருந்தது.   அப்போது அங்கு வந்த பருந்து பாம்பை கொத்திக்கொண்டு பறந்தது.  குட்டிகள் கதறின.   வானத்தில் பறந்துகொண்டிருந்த பருந்து பொத்தென்று பாம்பை கீழே போட்டது.   பாம்பு விழுந்த இடம் சாதுவின் ஆசிரம வாசல்.   உயிர் பிரியும் தருவாயில் சாதுவிடம் பேசியது பாம்பு.  

சாதுவே!  நான் இல்லாமல் குட்டிகளால் வாழ முடியாது.   ஆகைவே என்னைக் காப்பாற்றுங்கள், என்று கெஞ்சியது.  

சாது பேசினார்.

''பாம்பே!  விதி சொல்லிக்கொடுக்கும் பாடம் ஒன்றைத் தெரிந்துகொள்.    வலிமை, பலம் என்பது நிரந்தரமல்ல.  இன்று எவற்றையெல்லாம் பலமாக உணர்கிறாயோ, அவற்றையெல்லாம் நாளை பலவீனமாக உணர்வாய்.   அதே போல, இன்று பலவீனமாக பார்க்கப்படுபவை, பலமாக மாறும் காலமும் வெகு தொலைவில் இல்லை.  ஆகையால், பலவானாக இருக்கும் போது பக்குவமாகவும், பிறருக்கு கெடுதல் செய்யும் பழக்கமில்லாதவனாகவும் வாழ்ந்திருக்க வேண்டும்.    ஆனால் நீ அப்படி வாழவில்லை.    கரையான் என்ற வலிமையில்லாத எதிரியை நீ தேர்ந்தெடுத்தாலும், பருந்து என்ற பலமான எதிரிக்கு பதில் சொல்லும் நிலைக்கு காலம் உன்னை தள்ளியிருக்கிறது''.  

''பாம்பே!  நிதர்சனமான ஒரு உண்மையைத் தெரிந்துகொள்.   நாளை உனக்கு கிடைக்கும் தண்டனைக்கு உன்னை தயார்படுத்துவதே இன்று பலத்தை நம்பி நீ செய்யும் அராஜகங்கள்தான்.   அடுத்தவனை வருத்தி, அதை ரசிக்கும் உன் குணத்தை இந்த உலகம் வேண்டுமானால் மறந்து போகலாம்.  ஆனால், நீ கீழே விழும்போது காலம் அதை உன் நினைவில் கொண்டு வரும்.   அப்போது அதை தாங்கும் சக்தி உனக்கோ, உன் சந்ததிகளுக்கோ இருக்காது.  உன் சந்ததிகள் உன் பாவத்தை பங்காக பிரித்துக்கொள்வார்கள்'', என்று சொல்லிவிட்டு சாது சென்றார்.  

அதற்குப் பிறகு பாம்பு என்ன செய்தது என்பது நமக்கு முக்கியமல்ல.  காரணம் காலம் அதை தன் பிடியில் எடுத்துச் சென்றுவிட்டது.   பலம் பொறுந்திய ஒருவனின் அராஜகம், அகந்தை, கோபம் ஆகியவற்றை நினைக்கும் போது பகவத்கீதையில் - 7வது அத்யாயம் - 11வது ஸ்லோகம் நம் நினைவிற்கு வருகிறது.  

பலம் பலவதாம் சாஹம் காமராக விவர்ஜிதம்

தர்மாவிருத்தோ பூ தேஷு காமோஸ்மி பரதர்ஷப

ஆசையும், பற்றும் நீங்கப் பெற்ற பலம்பொறுந்தியவர்களின் வலிமையாகவே நான் இருக்கிறேன் என்கிறார் பகவான் ஶ்ரீகிருஷ்ணர்.   காமம், பற்று அதாவது அளவில்லா ஆசை, அஹங்காரம், கோபம் முதலியவற்றோடு கூடிய பலம் அசுரபலம் ஆகும்.    இதைத் துறக்க வேண்டும் என்கிறார் பகவான் கிருஷ்ணர்.   இதைப் போலவே தர்மத்திற்கு முரணான காமமும் அசுரத்தனத்தின் முக்கிய குணம்.   இதுவே எல்லாவகை துன்பத்திற்கும் காரணமாக இருக்கிறது.   இதுவும் விலக்கத்தக்கது.

கீதையாக இருந்தாலும் சரி, இதிகாச புராணங்களாக இருந்தலும் சரி, அழுத்திச் சொல்லும் ஒரு விஷயம், பலவானின் பலம், பலவீனமானவர்களை பாதுகாக்க மட்டுமே பயன்பட வேண்டும் என்பதுதான்.  

எதற்காக இந்தக்கதை?  சென்னை அயோத்யா மண்டபம்தான் கரையான்கள் கட்டிய புற்றா?என்று யாராவது நினைத்தால் அதற்கு கட்டுரையின் ஆசிரியர் பொறுப்பல்ல.    அப்படி நினைத்தாலும்  தவறில்லை என்றுதான் இன்று நம்மைச் சுற்றி நடக்கும் நிகழ்வுகள் நமக்கு உணர்த்துகின்றன.   இந்து சமய அறநிலையத்துறை இந்தக் கதையில் வரும் பாம்பைப் போலத்தான்.  சுதந்திர இந்தியாவில் எத்தனை புதிய கோவில்களை அவர்கள் கட்டியிருக்கிறார்கள்?  அவர்கள் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள கோவில்களின் இன்றைய நிலை என்ன?   என்ற கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதில் தெரியாதவர்கள் யாருமில்லை.  எல்லாம் தெரிந்தாலும், அரசியல் எல்லோர் வாயையும் அடைத்திருப்பதுதான் பக்தர்களின் அவல நிலை.    விழித்துக்கொண்டிருப்பவர்களை எழுப்ப வேண்டியதில்லை.   

அனைவருக்கும்  இனிய தமிழ் புத்தாண்டு நல்வாழ்த்துக்கள்.   சுபகிருது வருடம் உங்களுக்கு எல்லா நலன்களையும் தரட்டும்.   

அன்புடன் சாது ஶ்ரீராம்