கனாக் கண்டேன்.......

வல்லிசிம்ஹன்

மீண்டும் ஒரு பழைய கதை.

அவசியமா என்று பார்த்தால். நடந்ததே மீண்டும் திரும்புவது போலத்

தோன்றுகிறது.

பூர்வ ஜன்ம நிகழ்வுகள் போலக் கனவுகள்

தொடர்கின்றன. இதற்கு என்ன அர்த்தம்?

பள்ளிப் பருவத்திலோ,  20 வருடங்கள் கழித்து

 மற்ற  தபால்வழித் தொடர்கல்வியில்

தேர்வுகள் எழுதும்போதோ

உண்மையாக அவதி இல்லை.

அதெல்லாம் முடிந்தே 37 வருடங்கள் ஓடிவிட்டன.

இன்னும் தேர்வு நடக்கும் இடத்துக்குப்

போகத்தடையோ

2,கையில் எழுதும் தாள் கிடைத்து என்ன எழுத என்று திணறுவது 

போலவும்,

3, படித்தது எல்லாம் மறந்து விட்டது மாதிரியும்

வரும் கனவுகள்:)

இது பரவாயில்லை. 

அம்மாவுக்கு உடல் நலம் சரியில்லை 

என்று தம்பி ஃபோன் செய்வது  ஒரு கனவு.

சட்டென்று எழுந்துவிடுவேன். அம்மா இப்போது 

இல்லை என்பது கூட நிம்மதி தருமா?

இல்லை அந்த மாதிரிக் கவலைப் பட இப்போது

தெம்பில்லையா?

சிங்கம் எங்கேயோ சென்றிருக்கும் இடத்தில்

அதென்ன இடம்,  ஆங்க்....கீழக்கட்டளை.

அங்கேயிருந்து தொலை பேசி  'ரேவ், கைகால் ரொம்ப

வலிக்கிறது. '' என்று சொல்லி அந்த கனவு நடுவில்

தொங்குகிறது.

இதற்கு நடுவில்  பெரிய தம்பி 5 ஆம் தேதிக்கப்புறம்

தொலை பேசவில்லை என்று சிங்கத்திடமே 

சொல்லிப் புலம்புகிறேன்.

தூங்கவே பயமாகிவிடும் சில நாள்.

இது எல்லாமே நாம் எதுவுமே செய்ய முடியாமல்

மாட்டிக் கொண்ட வேளைகளை நினைவு

படுத்துகிறது. என்று என்னை நானே சமாதானம் செய்து கொண்டு

மீண்டும் தூங்க முயற்சிக்கிறேன்.

நிறைய நல்ல பாடல்களைக் கேட்கிறேன்.

இதோ நட்புகளுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

கடவுளிடமும் பாபாவிடமும்  முறையிட்டு

பிரார்த்தனை செய்து மீண்டு விடத் தீர்மானிக்கிறேன்.

உங்கள் யாராவதுக்கு இது போலச் சங்கடங்கள்

இருக்கின்றனவா என்று அறிய ஆசை.

எல்லோரும் நலமாக இருக்க வேண்டும்.