மதுரையில் ஒரு சித்திரை 1955 4

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

 சாயந்திரம் 7 மணி ஆகிவிட்டது, ராகவன் மாமா எங்களை வீட்டில் விடும்
போது. பாட்டிக்குக் கொஞ்சம் கவலைதான்.
 தாத்தாவுக்குப் பசி தாங்காது.
சித்தப்பா  அலுவலகத்திலிருந்து வந்திருப்பார். அவருக்கு வாய்க்கு ருசியாக
ஒன்றும் வீட்டில் இல்லை.

மாமாவின் கனத்த குரல் கேட்டது வாசல் விளக்கு எரிந்தது. அழிக்கதவைத் திறந்த சித்தப்பா
என்னம்மா  இவ்வளவு இருட்டில் மழையில்
வருகிறாய், டேய் நீதான் அழைத்து வந்தாயா. அப்ப சரி.
உள்ள வாங்கோ என்றார்.

முரளி வெளியே விரைந்து வந்தான். அவனால் என்னைவிட்டு நிறைய
 நேரம் இருக்க முடியாது.
அம்மா வேற இல்லை.
 //தாத்தா ,சித்தப்பாவோட சஹஸ்ர நாமம் சொன்னேன்.//
 என்னால் நம்ப முடியவில்லை. எனக்கே கஷ்டம் இவன் எப்படி சொல்வான் என்று தாத்தாவைப் பார்த்தேன்.
 எங்களோடு சமத்தா உட்கார்ந்து  எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டான்
உன்னைவிட புத்திசாலி அவன் ஆண்டா என்று சிறு புன்னகை பூத்தார்.

பாட்டியும் சித்தப்பாவும் வாங்கிய பொருட்களை
உள்ளே உக்கிராண உள்ளில் வைத்தார்கள்.
இன்னோரு வாணலியா என்னம்மா,இரும்புக் கடையே வைக்கலாமே
நம் அகத்தில் என்றார்.
இது லக்ஷ்மிக்குடா. டெல்லியில் இது போலக் கிடைக்கலையாம் என்றார் பாட்டி.
அத்தை லக்ஷ்மி இரண்டு வருடங்களுக்கு ஒரு தடவை தெற்கு விஜயம் செய்வார்.
அருமையான மனுஷி..அவர் வீட்டுக்காரர் சுந்தரராஜன் அத்திம்பேர் போல
நல்ல மனிதரைப் பார்க்க முடியாது.
எங்கள் அனைவரிடமும் அவ்வளவு அன்பாக இருப்பார்,
பார்ப்பதற்கு  கொஞ்சம் ரங்காராவ் மாதிரி இருப்பார். அதனாலயே எனக்குப்
பிடிக்கும். எப்போதும் பஞ்ச கச்சமும் ,வெள்ளை ஜிப்பாவும் தான் அவர் உடை.

இதோ இப்பா, பாட்டி சமையலறையில் நுழைந்தாச்சு. குமுட்டி அடுப்பு மூட்டி, வாணலியை
வைத்து  தேங்காய் எண்ணெய் விட்டு, வெண்டைக்காய்களைத் திருத்த ஆரம்பித்தார்.
சித்தப்பாவுக்குத் திருமணமாகி இருந்தது.
சித்தி பிறந்தகம் போயிருந்தார். இல்லாவிட்டால் சித்தியுடன் இன்னும் சந்தோஷமாகக்
காலம் செல்லும். விறகடுப்பில் ரசம் கொதிக்க ஆரம்பித்தது.
ராத்திரி தாத்தாவுக்கு அரிசி நொய்க் கஞ்சிதான். சீரகம் தாளித்து மோர் விட்டு
மணத்தக்காளி வறுத்து தொட்டுக் கொள்ள வைப்பார் பாட்டி.
ராகவன் மாமா கிளம்பினார். இருடா சாப்பிட்டுட்டுப் போ
என்ற பாட்டி அவருக்கும் இலை போட்டார்.

கைகால்களை அலம்பிக் கொண்டு அவரும் வந்தார்.
பாட்டி சின்ன சின்ன வேலைகளை என்னை செய்ய வைப்பார்.

சாப்பாடு ஆனதும் மாமா கிளம்பினார். பத்ரமாப் போடா. இரண்டு நாள்
 கழித்து வரேன்னு சொல்லு// என்றபடி பாட்டி சாப்பிட உட்கார்ந்தார்.

சித்தப்பா தாத்தாவுக்கு படுக்கை விரித்துப் போட்டார்.
தாத்தா எங்கள் இருவரையும் அருகில் அழைத்து  சிறு கதைகளாகச் சொன்னார்.
பாதியில் நான் தூங்கியாச்சு.
 தாத்தா கட்டில் அருகில் எங்களுக்கும் பெரிய ஜமக்காளாம் விரிக்கப்பட்டு,நான்,பாட்டி,முரளி படுத்துக் கொண்டோம்.
எங்கள் இருவருக்கும் நல்ல கனத்த போர்வையைப் போர்த்திவிட்டு. கொசுவலையும் கட்டினார் சித்தப்பா.
வயலை அடுத்து இருப்பதால் கொசு தொந்தரவு உண்டு.
 அப்பா,சித்தப்பா இருவரும் பெற்ற குழந்தைகள் விஷயத்தில்
ஒரே மாதிரி  இருப்பதை நினைத்தபடி நினைத்தபடி தூங்கி விட்டேன்.....
அடுத்த நாள் பைக்காரா தபால் ஆபீசுக்குப் போய் அப்பாவுடன் பேசலாம்...தந்தி வழியே

வயல்வெளிகள் என் நினைவில் 

என்று சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.

Add caption

வைகை இன்று.