அனுசரணை,மதிப்பு,அன்பு வாழ்க்கை.

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்
  விலங்கும் இல்லை பூமாலையும் இல்லை.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
இந்த மன நிலைக்கு வர குழப்பங்கள் வந்து, தீர்ந்து
பெற்ற செல்வங்கள் ஒரு நிலையில் பொருந்தி
அவர்களது குடும்பங்களை ஆரம்பிக்கும் போது

அவர்களுக்குஇன்ப துன்பங்களில் நாம் பங்கேற்குபோது,
நாம் அனுபவித்த  பிரச்சினைகள் எங்கேயோ ஓடி இருக்கும்.
தம்பதிகளின் பொற்காலம் இது என்றே சொல்வேன்.

கிட்டத்தட்ட 35 வருடங்கள் ஆகி இருக்கும். மனைவியும் கணவரும்
75 சதவிகிதமாவது புரிந்து கொண்டிருப்பார்கள்.

முன்பு  புத்திமதிகள் சொல்லி நம் எண்ணங்களை ஆக்கிரமித்தவர்கள் முன்னால்,
நம்மீது கொஞ்சமாவது மதிப்பு ஏறி இருக்கும்.

இனி நம் கவலை அவர்களைப் பற்றி இல்லை. வரப் போகும் புது செல்வங்களைப் பற்றி.
 முன் பதிவில் நான் எழுதியது இதைப் பற்றிதான்
//கணவனையும், அவனைப் பெற்றவர்களையும் கவனித்து வரும் பெண்களுக்கு ,
அந்தப் பெற்றோரின் ஆதரவு இருந்துவிட்டால் குடும்பம் சுமை இல்லை.  //ஒரு தலைமுறை தாண்டி இன்னோரு தலைமுறையும் தலை எடுத்தாகிவிட்டது.
முன்பு அடிக்கடி காதில் விழுவது, நாங்கள்ளாம் எப்படிக் கஷ்டப் பட்டோம் தெரியுமா.
 இந்த வார்த்தைகளை , நம்மைவிடச் சிறியவர்களிடம், பலவீனமான நேரத்தில் கூடச் சொல்லக் கூடாது.
இவர்கள் சிந்தனைகள் வேறு.
நிற்க நேரமில்லாமல் ஓடுபவர்கள்.
முழு சுற்று வந்துவிட்டது வாழ்க்கை.

நாம் அனுபவிக்காத பலவித அனுபவங்கள் அவர்களுக்குக்
கிடைத்திருக்கிறது.
அவரவர் நிலையில் வலிமை,புத்தி கூர்மை எல்லாம் இருக்கிறது.
நாம் புத்தி சொல்லும் நிலைமையில் அவர்கள் இல்லை.
அவர்கள் நம்மை மதிக்கும் போது நாமும் அவர்களை உண்மையிலேயே மதிக்க வேண்டும்.
உடலால் முடிந்த உதவிகளைச் செய்ய வேண்டும்.
நம் நட்புவட்டங்களைப் பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டும். இனிய வார்த்தைகள் செய்யும் மருத்துவம் வேறு ஒன்றும் செய்யாது.
அவர்களின் வயதின் வேகத்தில் சில வார்த்தைகள் கேட்க நேரிடலாம்.
உடனே பதில் சொல்லாமல்
மெதுவே சொல்லலாம். வயது வித்தியாசம் இருக்கிறதே.
அம்மா சொல்வது நினைவுக்கு வருகிறது. நீதானே பெரியவ. தம்பிகள்
  விஷயத்தில் அனுசரித்துப் போகணும்னு சொன்னது என் எட்டு வயதில்.
 அனுசரித்துப் போகலாம். நமக்கு வேண்டும் என்கிற பொறுமையை பகவான் கொடுக்கட்டும்.
நிறைய விஷயங்கள் விட்டுப் போயிருக்கிறது மீண்டும் இது பற்றிப் பேசலாம்.
அனைவரும் நலமுடன் இருக்க வேண்டும்...முற்றும்.