ராதையின் நாட்கள்.....7 ஆம் பாகம்

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்


அப்பா, huggingனால்  என்ன அர்த்தம், சின்னப் பையன்  மாதவ்
கேட்டதும்  அவனை அணைத்துக் கொண்டான் கேசவன்.
இதுதான் கண்ணா. நீ பாட்டியை ஓடிப்போய்க் கட்டிக்கிறியே அதுதான்.
ஏன் பாடம் எதிலாவது வந்திருக்கா என்றான்.
இல்லை என்று திணறும் குழந்தையைப் பார்த்து மனம் நெகிழ்ந்தது
அப்பாவின் மனம்.
 சரி .சொல்ல வேண்டாம். ஹக்கிங்க் இஸ் குட்
பையா. கண் களில் சந்தேகத்தோடு பார்க்கும் 7 வயசுக் குழந்தையைப் பார்த்து
வேறு ஒன்றும் சொல்லாமல் மீண்டும் அணைத்துக் கொண்டான்.
மனதில் கண்ணீர் நிரம்பியது.
 சென்னை வந்த ஆறு மாதங்களில் குழந்தைகளை இங்கும்
ராதையுடனும் இருந்தன. பள்ளிக்கூடத்துக்கு இங்கிருந்தே சென்றன.

 வந்த ஒரு வாரத்தில் ராதையின் கட்டுப்பாடுகளை ஒத்துக் கொண்டே குழந்தைகளை அழைத்து வந்தான்.
பெரியவர்கள் அவனுடன் முகம் கொடுத்துப் பேசவில்லை.
அவன்  மனமும் இறுகிக்கொண்டது.குழந்தைகளுக்கு
மட்டும் திறந்து கொண்டது. இதோ 3 வருடங்களும் ஓடி விட்டன.

ராதையின் வீட்டில் எல்லாமே வழக்கப்படியே நடந்தது.
நவீன் கிருஷ்ணா அவளுடைய உயிராக நடந்து கொண்டான்.
ஒரே ரசனை, புத்தக வாசிப்பு, பாடல்,நடனம் எல்லா
விருப்பங்களும் ஒத்துப் போயின. அந்த ஒரு நாள் வரும் வரை.

வாசலில் நின்ற வயதானவர்களைப் பார்த்து ராதையின் தந்தை
ஆங்கிலத்தில் யாரென்று கேட்டார்.
நவீன் கிருஷ்ணா இங்கே இருக்கிறானா என்று கேட்டார் அந்த பெங்காலி மனிதர்.
  இருக்கிறார். நீங்கள் யார் என்றதும், தன் மனைவியைப் பார்த்துவிட்டு அங்கேயே நின்ற
அந்த மனிதர் நாங்கள் அவனுடைய மாமனாரும் மாமியாரும்,
என்றதும் ஒரு தடவை உடல் நடுங்கியது ஸ்ரீனிவாசனுக்கு.
அதாவது ராதையின் அப்பாவுக்கு.
ஒரு மாதிரி சமாளித்துக் கொண்டு அவன் கல்யாணமானவனா என்றார்.
ஆமாம் 5 வருடங்கள் ஆகிறது ஒரு பையன் கூட இருக்கிறான்.
அவன் ஒரு வருடமாக கல்கத்தாவுக்கு வரவில்லை.
கடிதங்களுக்குப் பதில் இல்லை. கவலையாகிவிட்டது.
அதுதான் நேரே வந்தோம்.
 அவன் வேலை செய்யும் கம்பெனியில் விசாரித்தபோது
அவன் இந்த விலாசத்தில் இருப்பதாகச் சொன்னார்கள்.
அவனை அழைக்க முடியுமா.
அவன் குழந்தையும் மனைவியும் டாக்சியில் இருக்கிறார்கள்.
என்று சொன்னவரைப் பார்த்து வெறிக்க மட்டுமே
முடிந்தது.
அதே சமயம் வெளி கேட்டைத் திறந்து உள்ளுக்குள் நுழைந்தது
ராதை ஓட்டிய ஹெரால்ட் வண்டி. பக்கத்திலிருந்து உத்சாகமாக இறங்கினான்
நவீன்.   தொடரும்.

Add caption