யு எஸ் ஏ பயணம் 3 ,பகுதி 3

நயகரா இரண்டாம் நாள்

சிஎன் டவர் முன்னால் இருக்கும் கோபுரம் தாங்கிகள்:) கூகிளில் போனால் தெரியும்.நான் போய்ப் பார்க்கவில்லை.

நாங்கள் மதிய உணவு அருந்திய இடம் 360 ரெஸ்டாரண்ட்.சுழுலுவதால் இந்தப் பெயரோ.

டவர் மேலிருந்த கிடைத்த காமிராக் கோணங்கள்.

டவருக்கு வெளியே போஸ்டரில் சிரிக்கும் மை ஃபேர்லேடி ஆட்ரி ஹெப்பர்ன்.

ஒண்டேரியோ ஏரியில் மிதக்கும் படகு.

கீழே சூவனீர் கடையில் பிரமாண்ட கரடி.

டவர் வியூ இன்னோரு பக்கம்

இந்தக் கோபுரம் தான் கோபுரங்களிலியே உயர்ந்ததாமே அப்படியா??

முதன்முதலாக எடுத்த படம் நயகரா

360 உணவுவிடுதியில் நான் தேர்ந்தெடுத்த மெனு. பார்க்கப் பயமா இருந்தாலும் சாப்பிட ருசியாக இருந்த கத்திரிக்கய்,தக்காளி,வெள்ளரி,வெங்காயம்.தொட்டுக்க் வெண்ணை. ம்ம்ம்ம்ம்

இந்தப் படம் ரெண்டு தரம் வலையேறி விட்டது.

நியூயார்க் சைட் அமெரிக்கன் நயகரா.



ஆகஸ்ட் 8ஆம் தேதி காலை அம்மாவின் மறதி தெளிவாக எல்லாராலும் விலாவாரியாக
விவாதிக்கப்பட்டது.
மற்ற இரண்டு பேரும் தொலைவில் ஐஎஸ்டி பேசும் தூரத்தில் இருந்ததால் அவர்களுக்கு செய்தி போகவில்லை.
பெண் உடனேயே நீ உட்கார்ந்துக்கோம்மா .விழுந்துவிடாதே ஏதாவது செய்து உன்னை க் காப்பாற்றி விடுகிறேன்'' என்று ஆறுதல் சொன்னாள்:). எனக்கு பெரிய கஷ்டமாக இல்லை. உள்ளூர கொஞ்சம் பயம்.
அடுத்த பிளான் நாங்கள் கனடா விசாவுக்குப் போவது,
மகள் சிகாகோவில் அவளுடைய வைத்தியர் நிலைமையைச் சொல்லி மருந்து ப்ரிஸ்க்ரிப்ஷன் கேட்பது.
அவள் சிகாகொவுக்குப் போன் போடும்முன் நான் வண்டியில் ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டுவிட்டேன்.
..அவங்க கீட்டெ என் மருந்து பேரை மட்டும் எழுதிக் கொடுத்துவிட்டு கிடைக்கணுமே சாமின்னு பிள்ளையார்கிட்டச் சொல்லிட்டு அப்புறம் ராகவேந்திரர் கிட்ட ஒரு அப்ளிகேஷன் கொடுத்துவிட்டுக் கனடியன் அலுவலகத்துக்குப் போனோம்.
எல்லாவற்றையும் ஆராய்ந்து ஒரு மணிநேரத்தில் வந்து வாங்கிக் கொள்ளச் சொல்லவும் நாங்கள் அங்கியே உட்கார்ந்துவிட்டோம்.
ஒருவழியாக வீடு வந்து சேரும்போது மணி ஒன்று.
அதற்குள் மகள் டாக்டரிடம் பேசி,திரும்பிப் போனதும் அவளுக்கு உண்டான குசல விசாரிப்புகளைச் சொல்லுவதாகச் சொல்லி
ப்ரிஸ்க்ரிப்ஷனை லோக்கல் சிவிஎஸ் மருந்துக்கடையில் சொல்லிவிட்டாள்.


எனக்கு வெட்கம் ஒரு புறம் அவமானம் ஒரு புறம். பிரச்சினை தீர்த்துக் கொடுத்தாளே மகராஜின்னு நன்றி ஒரு புறம்.
நண்பருக்கு நன்றிகள் சொல்லிவிட்டு வண்டியை எடுத்து பெட்ரோல் ஸ்டேஷனுக்கு வந்தோம்.
அங்கேயிருந்து மருந்துக்கடையில் அவர்கள் கேட்ட கேள்விக்கெல்லாம் பதில் சொல்லி, 30 டாலர் மனசு
ஆகாமல் கொடுத்துவிட்டு வெளியே வந்தோம்.
'ஆம்லாங் ஏ' நம்ம ஊரில இந்த விலைக்கு ஐந்து ஸ்ட்ரிப் வாங்கி இருக்கலாம்.
எப்படியோ நிலைமை கட்டுக்கு மீறாமல் காப்பாற்றித் தந்த அந்த டாக்டரம்மாவைச் சொல்லணும்.
இவ்வளவு முயற்சியும் எடுத்துக் கொண்ட மகளையும் சொல்லணும்.
மருந்துக்கடையிலிருந்து வெளி வந்து சூசன் அம்மா சொல்கிறதைக் கேட்டுக் கொண்டு ஆர்சார்ட் லேக் அண்ட்
13 மைல் ரோடில் திரும்பினோம்.
இந்த ஒரு திருப்பத்துக்கப்புறம் இனிமேல் ஒரே நகைச்சுவைதான் சரியா.
இந்தத் திருப்பத்தில் பின்னாலிருந்து வந்த ஒரு வெள்ளைக்கார அம்மா எங்க வண்டி பம்பரை ஒரு தட்டு தட்டிவிட்டு
வண்டியைக் குறுக்கே போய்க் கொஞ்சம் தள்ளி நிறுத்தினாள்.
நாங்கள் அலறிவிட்டோம்.
அவள் இடித்த சைடில் இருந்த சின்னது அதோட கார்சீட்டில் ஷாக் அடித்த மாதிரி அழ ஆரம்பித்துவிட்டது.
அன்று நாங்கள் டொரண்டோ கிளம்பப் போவதில்லை என்பது தெளிவாகியது.
ஏனெனில் கொஞ்ச நேரத்தில் போலீஸ் மாமாவும் வந்துவிட்டார். மிசிகன் சட்டப்படி இரண்டு பேரும் ம்யுச்சுவல்
செட்லிங் செய்து கொள்ளலாம் என்று சொல்லிவிட்டுப் போனார்.
மாப்பிள்ளை இன்ஷுரன்ஸுக்கும், கார் ரிப்பேருக்கும் போன் செய்ய ஆரம்பித்தார்.
நாங்கள் வண்டியில் உட்கார்ந்து கொண்டு கேட்டுக் கொண்டிருந்தோம்.
சிங்கம் நடுரோடில் நின்ற காருக்கு அவசிய சிகித்சை செய்தார்.
ஒரு இரண்டு மணி நேரம் கழித்து மீண்டும், கிளம்பி வந்த நண்பர் வீட்டுக்கேப் போய்ச் சேர்ந்தோம்.
விருந்தோம்பலில் சலிக்காத அந்தப் பெண்ணை நான் மறக்க முடியாது.