ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்....1948 திருமங்கலம் '54

ஸ்ரீரங்கமன்னார் கோதையோடு ஆண்டுகொண்டிருக்கும் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூருக்கு வந்ததும் இன்னும் வளம் நிறைந்தது.

கோதை பிறந்தவூர், கோவிந்தன் வாழும் ஊர். கேட்பானேன்!!

குடும்பம் கொஞ்சம் விரிந்தது.சுற்றங்கள் வந்து போகும் இடம் ஆனது.

ஆண்டாளைச் சேவிக்க வருகிறவர்கள் ராத்தங்கல் என்று சிரம பரிகாரம் செய்து கொள்ளும் இல்லமானதும் ஒரு அதிர்ஷ்டமே.

பெரியவர்கள் பெருமாள் கதை பேச அம்மமவும் அப்பாவும் அவர்களை உபசாரம் செய்து,வசதிகள் செய்து கொடுப்பது பார்க்க அருமையாக இருக்கும்.

வீட்டில் இரண்டு கிணறு இருக்கும்.

சமையலறை முற்றத்தில் ஒன்று.

கொல்லைப்புறம் போகும்தோட்ட வழியில் ஒன்று. இரண்டிலும் எட்ட்ட்ட்டிப் பார்த்தால் தான் தண்ணீர் தெரியும்:))

இராமனாதபுரம் ஜில்லா தண்ணீர்ப் பஞ்சத்துக்குப் பேர் வைத்துக்கொண்டிருந்த காலம்.

இருந்தும் அந்த ஊர் மனிதர்களுக்கு ஆண்டாள் ஒருத்தி போதும்.

தங்கள் வீட்டுப் பெண்ணாக ஒரு உற்சவம் விடாமல் கோவிலி திரண்டு வந்து, பூ தொடுத்து, பபட்டுப் பபடி,கோலாட்டம் ஆடி. அந்த அழகான் கம்பீரமானத் தேரை இழுத்து அதை தேர்நிலைக்குக் கொண்டுவர அத்தனை பாடுபடுவார்கள்.

அந்தத் தேருக்கோ எல்லா இடத்திலும் நின்று எல்லாரையும் பார்த்து ஆனந்தப் பட்டு அப்பப்போ நின்று விடும்.

அப்படி எங்க வீட்டு வாசலிலும் ஒரு தடவை நின்று விட்டது:)

அப்பா அம்மா இருவர் கைகளிலும் தேர் வடங்கள் போட, அளித்த அன்புத் தடங்கள் வெகு நாட்களுக்கு இருந்தது.

நான் சொல்வது 55 வருடங்களுக்கு முந்தின கதை.

அப்புறம் டி.வி.எஸ் கம்பனி ஏற்பாட்டில் நல்ல விதமாகத் தேர் ஓடுவதாகக் கேள்விப்பட்டேன்.

இருந்தாலும் தேர் எங்க வீட்டு வாசலில் நின்ற அந்த நாட்கள் அமிர்தமானவை.

காலயில் எழுந்ததும் பல் கூடத் தேய்க்காமல், ஓடி வந்து வாசலில், அத்தனாம் உயர்த்தில் ஆடிக் கொண்டிருக்கும் தொம்பைகளையும், மகா பெரிய தேர்ச் சாக்கரங்களையும்

அதில் பதிந்திருக்கும் அழகிய சிற்பங்களையும், கம்பீரக் குதிரைகளையும், தள்ளி நின்று ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்குள் போய் விடுவோம்.

வோம் என்றால் என் முதல் வகுப்பு, பக்கத்து வீட்டுத் தோழிகள் இந்திரா,செல்லி,கமலி இவர்கள்தான்.

பிறகுதான் வேடிக்கை. இப்போது மாதிரி 8 மணி பெல் அடிக்கும் வழக்கம் அப்போது ஏது.?

ஏதாவது சாப்பிட்டுவிட்டு ஒரு ஸ்லேட் ஒரு சிலேட்டுக் குச்சி எடுத்துக் கொண்டு தேரில் ஏறி விளையாட வேண்டியதுதான்.

தேர் நின்ன உடனே ஆண்டாளும் ரங்க மன்னாரும் அவங்க வீட்டுக்குப் போயிட்டாங்க. (கொஞ்சமா நஞ்சமா இரண்டு பேருடைய நகையும்!) அதனால் எங்கள் விளையாட்டைத் தடுப்பவர்கள் யாரும் இல்லை.

இந்தக் காலநேரத்தில் மேலும் இரண்டுஆண்குழந்தைகள் வீட்டிற்கு வந்தாகி விட்டது.ஸ்ரீனிவாசன்,ரங்கனாதன்.

அப்பபவுக்குத் தலமை குமாஸ்தாவாகப் பொறுப்புக் கொடுத்துத்

திருமங்கலம் என்ற தாலுகாவுக்கு ( டவுன்)மாற்றினார்கள்.

அங்கு கஸ்தூரிபாய் ஆதாரப் பள்ளியில் ஆண்டாளுக்கும் அவள் தம்பி ஸ்ரீனிவாசனுக்கும் ஒரே மாதிரி மூன்றாம் வகுப்பில் சீட் கொடுத்ததால் ,(பின்னே! உலகே மாயம் பாட்டு, துன்பம் நேர்கையில் யாழெடுத்து பாட்டு எல்லாம் கரதலைப் பாடமாகப் பாடத்தெரிந்த பெண்ணுக்கு,

உயிரெழுத்து 12 சொல்லத்தெரியவில்லை..

பெரிய மிஸ்ஸைப் பார்த்துப் பயம்) ஆண்டாள் யாருக்கும் தெரியாமல் மதியம் வீட்டுக்கு வந்தாச்சு.:))