மருதமலை முருகன்

அப்பனே முருகா இது வீட்டில அடிக்கடி கேட்கும் சப்தம்.
என்னடா பெருமாள் உலாவும் இடத்தில் இந்த முருகசாமி எங்கேருந்து வந்ததுனு கேக்க முடியாது.
அதுவும் இந்த மருதமலை முருகன் இருக்கானே இவன் எங்கள் குழந்தைகளுக்கு சாப்பாடு ஊட்டும் போது
மலையிலிருந்து ஜோதியாகப் பார்த்து இருப்பான்.
காலையில் எழுந்ததும் சேவிக்க,
சூரியன் வருமுன்னே
மருதமலை நீல விளக்குக் கண்ணில் பட்டுவிடும்.
அரோகரா ஷண்முகா ஆறுமுகா ,குமரவேளே
என்று அவனைக் கைகூப்பிவிட்டுத் தான் கேட்டே{வாசல்}
திறப்பேன்.
கோயம்பத்தூரில் நாங்கள் இருக்கும்பொது(எங்க வீட்டுக்காரர் வேலையும் 3 வருஷத்துக்கு ஒரு
ஊரு.) எங்கள் வீட்டு வாசலில் இருந்து மருதமலை தெரியும்.
இப்போது அந்த எஸ்.ஆர்.பி நகரெல்லாம்

எப்படி மாறி இருக்கோ.
அப்போதெல்லாம் மருதமலை முருகனும் குருவாயூரப்பனும் மிக நெருக்கமாக
இருப்பார்கள். எப்போது வேண்டுமானாலும்
போய்ப் பார்க்கலாம்.

எங்க மாடி வீட்டு அம்மாவுக்கு குருவாயூரப்பனுக்குத்
தினம் பாலும் தேனும் தரவேண்டும்.
மாடியில் பூஜை மணி அடித்ததும்
எங்க வீட்டுப் பசங்க ஓடிவிடும்..

தினப்படி தேன்,கல்கண்டு கிடைத்தால் கசக்குமா.

அப்போது மழைக்கும் வெயிலுக்கும் மாற்றி மாற்றி
வரும் சளித்தொந்தரவு
பாடாய்ப் படுத்தும்.
அப்போது முருகன் விபூதி கொடுத்து

மார்பில் தடவச் சொல்லுவார் அந்த அம்மா
அசல் பழனியாண்டியாகி விடுவான் பையன்.
விக்ஸ் வேப்பரப்+ விபூதி நல்ல காம்பினேஷனாக வேலை செய்யும்.

காதிலோ தொண்டையிலோ தொந்தரவாயிருந்தாலும் ஒரு பால் அபிஷேகத்துக்கு சொன்னால் போதும்.

அப்போதுதான் தெரியும் இந்த மருதமலை முருகனுக்கு
நோய் தீர்க்கும் சக்தி அதிகம் என்று.
முனிவர் ஒருவர் தாகம் தாளாமல் மலையில்
மரத்தடியில் உட்கார்ந்து 'முருகா தண்ணீர் தண்ணீர்'
என்று அரற்றியதாகவும்
உடனே பெருமான் அருளால் தண்ணீர் ஊற்று
வந்ததாகவும் ஐதிகம்.

அவர் மருதமரத்தடி வேலா, மருதாசலபதி
என்று அழைத்ததால்
அந்த மலையே மருதமலை ஆனதாகச்
சொல்லுவார்கள்.
ஒரு குன்றும் குமரனும் மீண்டும் இணைந்தனர்.

எல்லா முருகன் பாட்டும் அழகு. ஆனால் மதுரை சோமு அவர்களின்
'மருத மலை மாமணியே
முருகய்யா' என்ற உருக்கும் குரல் எல்லோரையும்
கட்டிப் போடும்.

அவனுக்கு எங்கள் சார்பில் செலுத்த வேண்டிய
காணிக்கையும் இருக்கிறது.

குடும்ப அங்கத்தினர்கள் ஒன்று சேரும்போதுதான் போக முடியும் .
பார்க்கலாம் எப்போது கூப்பிடுகிறான் என்று.