1397, காசிப் பயணம் 2 ஆவது படி

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்
 இரவில் நல்ல உறங்க ஆரம்பித்த வஞ்சும்மாவுக்கு
ரயிலின் சத்தம் ஒத்துக் கொள்ளவில்லை. இத்தனை வேகம் அவசியமா.
என்றபடி எழுந்து, பக்கத்து கூஜாவில் வைத்திருந்த தண்ணீரை, நிதானமாக எடுத்துக் குடித்தார்,
 எதிர்த்த இருக்கையைப் பார்த்தார், லக்ஷ்மி ஆனந்தமாக உறங்கிக் கொண்டிருந்தார்.
என்னம்மா தூக்கம் வரலியா என்ற ஆதரவான குரல் கேட்டுமேலே பார்த்தார்.
கணவரின் புன்னகை முகம் கண்ணில் பட்டதும் சிரிப்பு வந்தது.
ஏன் நீங்க தூங்கலை.
ஏதோ நினைவுகள்னு பாடலாமா என்று தோன்றுகிறது.
க்கும் தோன்றும் தோன்றும்.
என்று அவர் முடிப்பதற்குள் ஸ்ரீனிவாசன் கீழே வந்தாச்சு.
 உடம்பு சரியா இருக்காம்மா.
உடம்பு மனசு எல்லாம் சரி செய்து தானே அனுப்பினார் டாக்டர் செரியன்.
அவர் அனுமதிப்படிதானே. பயணம் ஆரம்பித்தோம்.
வீணக் கவலைப் படாமல் தூங்குங்கோ.
லக்ஷ்மி பார்த்தால் சிரிக்கப் போகிறாள்.

ரயில் தெலிங்கானா ஸ்டேஷனில் நின்றது.
ஒரு நிமிஷம் இரு. நல்ல சூடான பால் வாங்கித்தருகிறேன்.
சாப்பிட்டுத் தூங்கு என்றபடி இறங்கிய கணவரை
கண்ணெடுக்காமல் பார்த்தார் வஞ்சு,.
 அவளது அதிர்ஷ்டம் அந்தப் பால் வண்டி பக்கத்திலியே இருந்தது. ஃப்ளாஸ்கில் சர்க்கரை போட்ட பாலை வாங்கிக் கொண்டு மீண்டும் உள்ளே வந்தார் ஸ்ரீனிவாசன்.
தன்னையே பார்க்கும் வஞ்சுவைப் பார்த்து
என்னம்மா உன் நினைவு எங்க இருக்கு
என்றபடி பாலை ஆற்றி அவள் கையில் கொடுத்தார்.
அவருக்கு சளைக்காமல் வஞ்சுமாவும்,அவரிடம் இன்னோரு டம்ப்ளரை நீட்டினாள்.
ம்ம் சொல்லு, நம் முதல் பயணத்தைதானே நினைத்துக் கொண்டிருந்தாய்
என்று குறும்பாகக் கேட்டார்.
58 வயது வஞ்சுமாக்கு இன்னும் சிவந்தது கன்னம்.
30 வருஷமா எவ்வள்வோ பயணம். எனக்கு மறதி.
எத்தனையொ
மறந்துவிட்டது என்று சிரித்தாள்.
நான் மறக்க மாட்டேன் என்ற ஸ்ரீனிவாசன் என்கிற வாசு.
கல்யாணம் முடிந்து திருப்பதி போய் வந்த கையோடு நாம்
ஷங்கர் நகர் போனோம் இல்லையா.
ம்ம் என்றார்.
நீயும் புடவை கசங்காமல், மல்லி வாடாமல், காசுமாலை உறுத்தால் அப்படியே
ஜன்னலோரம் உட்கார்ந்து விட்டாய்.
தூக்கம் கண்களைச் சுற்ற அப்படியே சரிந்து விட்டாய்.
அந்த முதல் வகுப்பில் யாரும் இல்லை.
உன்னை அப்படியே எடுத்து என் மடியில் சார்த்திக் கொண்டேன்.
நானும் தூங்கிவிட்டேன். திண்டுக்கல் வந்த போதுதான்
உனக்கு விழிப்பு வந்தது..
சடக்கென்று எழுந்துவிட்டாய்.
அனியாயத்துக்கு வெட்கப் பட்டுக் கொண்டு மன்னிப்புக் கேட்டாய்.
 இப்போது நீங்கள் படுத்துக்கொள்ளுங்கள். இன்னும் ஆறு மணி நேரமாவது போகணுமே
என்றாய். .தலயணை இல்லையே என்ற என் சிரிப்புக்கு ஈடு கொடுக்க முடியுமால் சிரித்துவிட்டாய்,
எல்லாம் இருக்கு.மேலே ஜம்க்காளத்தில் அப்பா சுற்றி வைத்திருக்கிறார்
என்று எடுத்துக் கொடுத்தே.
நானும் உன்னை எவ்வளவு ஒட்டமுடியுமோ அத்தனை ஒட்டி
தலையணைப் போட்டுக் கொண்டு உன் புடவைத்தலைப்பை
இழுத்துப் போர்த்திக் கொண்டேன்.

ம்ம்ம். ,மாஹா ரொமாண்டிக்கா இருக்கே. மாமிக்கு ரொம்பக் கூச்ச்மோ என்று மேலிருந்து
நாராயணன் என்கிற நாணா வின் குரல் சிரித்தது.
நானும் கேட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தேன்.
இவர்களுக்கு இரண்டு குழந்தைகள் தானா. கணக்குப்படி
ஆறாவது இருக்கணுமே என்றபடி அவரும் கீழே இறங்கினார்,

இருக்கும் இருக்கும் என்று லக்ஷ்மியும் ஒத்துப் பாடினார்.
எங்களுக்கு மூன்று முத்துகள் . எல்லாம் வேற நாட்டுக்கே போயாச்சு.

எங்க குடித்தனம் சனி அல்லது ஞாயிறு ஸ்கைப்பில் ஒன்று சேரும்
என்றார் நாணா.
இந்த ஏஸீ வண்டியில் இரவு பகலே தெரிவதில்லை. இதோ இன்னோரு ஸ்டேஷன் வருகிறது.
நாம் இருக்கைகளை பழைய நிலைக்கு வைத்துவிடலாமா என்றார்,.
 கட்டாயம் மதியம் தூங்கிக் கொள்ளலாம்.
வஞ்சு பல் தேய்த்துவிட்டு முகம் அலம்பி வா. என்ன வருகிறது என்று பார்ப்போம்.
லக்ஷ்மியும் வஞ்சுவும் எழுந்திருக்க ,அந்த காலை வேளை சுகமான காற்றில் நின்றபடி சுத்தம் செய்தபடி பேசிக்கொண்டு வந்தார்கள்.
ஆடவர்கள் இருவரும் கச்சிதமாக
அவர்கள் இருக்கைகளைச் சுத்தம் செய்து வைக்கவும் அடுத்த
ரயில் நிலையம் வரவும் சரியாக இருந்தது. மீண்டும் பார்க்கலாம்.