பைத்தியக்கார தோசை

எல்லோரும் இனிதாக வாழ வேண்டும்

  30  வருடங்களுக்கு  முன்னால்  செய்த  பலகாரம்.

வீட்டுக்கு  வந்த உறவுக்கார   அம்மாவுக்கு    என் திறமைகளில் அவ்வளவு நல்ல அபிப்பிராயம்  இல்லை.

  என் மாமியார் என்னை எப்பொழுதும் விட்டுக் கொடுக்க மாட்டார்.  

இந்த   அம்மா  வந்த நேரம் நாங்கள் எல்லோரும் சாயந்திர பலகாரம் முடித்துவிட்டு   பள்ளி சென்று வந்த பிள்ளைகளுக்கு உணவு   கொடுக்க தயாராகிக் கொண்டிருந்த நேரம்.

அப்போது   வண்டியில்  வந்து இறங்கினார்  இந்த அம்மா. 

இவரை அவ்வளவாக ரசிக்க  மாட்டார்கள் குழந்தைகள்.

அதனால் வேகமாக  மாடிக்கு ஓடிவிட்டார்கள்.

மாமியாரே சுதாரித்துக் கொண்டு அவர் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்லத் தயார் ஆனார்.

நான் சமையலறைக்குள் செல்லத் தயாரானேன்.😅😅😅😅😣

உடனே  என்னை அழைத்துவிட்டார். 

இன்னிக்கு  என்ன பலகாரம்   என்று கேட்டார்.  ப்ரெட் உப்புமா என்றேன்.

ஏகாதசி ஆச்சே. எப்படி    நீ இதை  அனுமதிக்கிறாய்  கமலா என்று என் மாமியாரிடம் கேட்டார். மாமியார். இங்க குழந்தைகளுக்குத்தான் முதலிடம். எனக்கு   எப்பவும் ப்ரெட் பிடிக்கும். நான்  விரதங்கள் கடைபிடிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. என்   டயபெடிஸ்க்கு ஒத்துக்காது என்று விட்டார் அம்மா.

அப்ப எனக்கு ஏதாவது பலகாரம் செய்து கொடு ரேவதி.கபாலி 

கோவிலில் இருந்து வருகிறேன்.அர்ச்சனை அது இதுன்னு நேரம் போய்விட்டது.

வீட்டுக்குப் போவதற்கு நேரமாகும் .செய்கிறாயா  என்றார்.

நான்  அக்ஷயப் பாத்திரத்தைக் கவிழ்த்த திரௌபதி  போல விழித்தேன்.

மாமியார் உதவிக்கு வந்தார். ரவா கரைச்சு  தோசை வார்த்திடும்மா. என்றார். அவருக்குத் தெரியாது.

பக்கத்துவீட்டிலிருந்து அப்பத்தான் வேலைக்காரப் பெண் வந்து   இருந்த   ரவையை வாங்கிக் கொண்டு போயிருந்தாள். 

அரிசி உப்புமா செய்யட்டுமா என்று கேட்டேன்.

வேண்டாம் . நீ செய்யும்  ரவாதோசைதான் வேணும். என்றார் அந்த அம்மா.

 ஸ்டோர் ரூமுக்குப் போய் ஆராய்ந்தேன்.

மாதாந்திர   ஜாபிதா  எழுதி வைத்திருந்தேன்.

அப்போதுதான் சென்னகேசவ செட்டியார் கடைக்குத் தொலைபேசி இருந்தேன்.வர ஒரு மணி நேரம் ஆகும். எல்லாப் பொருட்களும் கடைசி லிமிட்டுக்கு  வந்திருந்தன. 

பலகார மாவுகளைச் சேர்த்தேன். சேமியா, ரவை,கோதுமைமாவு,அரிசிமாவு,கடலை மாவு.  எல்லாவற்றையும் மோர் விட்டுக் கலந்து  சீரகம் தாளித்து   இரண்டு மூன்று ,நாலு என்று தோசைகளும் வார்த்து விட்டேன்.

முதல் தோசை முரண்டு பிடித்தது. கரண்டியும் தோசைக்கல்லும்  யுத்தம் சத்தமில்லாமல் செய்தன.

பிறகு சரியாகி விட்டது.

மாமியார் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்த  பெரியம்மாவிடம் கொடுத்தேன்.

என்ன தோசை இது என்று சந்தேகத்தோடு.பார்த்தார்.  பஞ்சவர்ணத்தோசை. எங்க பாட்டி செய்வார் என்று சொன்னேன்.

நான் இதற்குப் பைத்தியக்கார தோசைன்னு பேர் வைக்கிறேன்.  

என்றார். 

மாமியார் என்னைப் பார்த்துக் கண் சிமிட்டினார்.

எனக்குக் கோபம் வரவில்லை.

இப்படிப் பெயர் வைக்க இன்னோரு பைத்தியத்தால் தான் முடியும் என்று பிறகு மாமியார் சொன்னதும் சிரிப்புதான் வந்தது.

சிங்கமும் அப்போ வந்து இந்தத்  தோசை சாப்பிட்டார். வெங்காயம் ஏம்மா போடலை. சூப்பரா இருக்குன்னு  மாடிக்குப் போய்விட்டார்.

புராணம் முடிந்தது. அதற்குப் பிறகு இந்தத் தோசை வார்க்கவில்லை.

 சென்னகேசவலு செட்டியார் கடையிலிருந்து 

எல்லா  மளிகைப் பொருட்களும் வந்து சேர்ந்தன.

பெருமூச்சுடன் 😀  எல்லாவற்றையும் எடுத்துவைத்தேன்.

மனிதர்களில் இப்படியும் சில பேர்.